Στην άμμο και στη σκόνη...
Γράφω τ' όνομα σου....
Σε όλες τις σελίδες που διάβασα....
Σε όλες τις άσπρες σελίδες
Πέτρα.. αίμα.. χαρτί.. στάχτη
Γράφω τ' όνομα σου...
Κόκκοι της άμμου στη έρημο
εσύ, εγώ, εμείς, κανείς
κι όμως υπήρχαμε...κι όμως πιστεύαμε...
οι δυσκολίες της ζωής μια απέραντη απειρία...
Η δικιά σου ζωή χαϊδεύοντας με τα δάχτυλα τη δικιά μου ζωη,
παίζοντας κρυφτό χανόμαστε σε μυστικό κρυψώνα...
και δεν βρισκόμαστε πια...
Ο απαλός αέρας που χαϊδεύει...
απαλά τους κόκκους της άμμου μας κάνει
και χανόμαστε πλέον....
μακρυά από την όαση..
.Γράφω τ' όνομα σουΑφησε με να αναπνεύσω ..
.
Το ποίημά με έκανε κι αναπόλησα
ΑπάντησηΔιαγραφήαθώα παιδικά χρόνια
κρυφτό- κρυψώνες
ξυραφιά οι αναμνήσεις
λαβώνουν
νιούτσικους έρωτες
Χάρηκα για τη γνωριμία
Καλό μήνα
Εδώ έχουμε πολυ ζέστη
στη Γερμανία πως είναι;
Πολλά φιλιά
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..λίγο έκπληκτη βέβαια γιατί δεν εχω σχεδόν ποτέ σχόλια.Βασικά δεν είναι ποίηση,θα ηταν προσβολή προς την ποίηση η γραφή μου,περισσότερο στα πεζο είμαι..Χάρηκα πάντως για την γνωριμία....και δω έχει αρκετή ζέστη...δεν παραπονούμαστε..
ΑπάντησηΔιαγραφή