Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2008

ο καθρέφτης και γω..


η εικόνα στον καθρέφτη μου με ρώτησε
τι ήσουν;
τι είσαι;
τι θα είσαι;
Εγώ απαντώ
ήμουν κάτι;
είμαι κάτι;
θα γίνω κάτι;
Ο καθρέφτης μου με ρώτησε...
τι ήθελες;
τι θέλεις;
τι θα θέλεις;"
Εγώ απαντώ
ήθελα κάτι;
θέλω κάτι;
θα θελήσω ποτέ κάτι;"
Ο καθρέφτης μου με ρώτησε..
ποιον αγάπησες;
ποιον αγαπάς;
ποιον θα αγαπήσεις;
Εγώ απαντώ
αγάπησα κάποιον;
αγαπώ κάποιον;
θα αγαπήσω κάποιον;
Μια μεγάλη σιωπή μετά!
Εγώ ρωτώ τον καθρέφτη μου
ποια είσαι εσύ;
από που έρχεσαι;
τι θέλεις;
Μια παγωμένη σιωπή απλώνετε γύρω μου

Αυτό γίνετε όταν κάποιος κάνει χαζές ερωτήσεις στον εαυτό του!


6 σχόλια:

  1. Ανώνυμος22/8/08 8:33 μ.μ.

    Στο πριν και το τώρα
    Τα σημάδια εκεί στην
    Λάσπη που κόλα σε κάθε
    Δικιά σου πατημασιά
    Σε κάθε βήμα που λέει
    Πως τρέχει η ζωή
    Η λάσπη σημάδι βάθη
    Σαν την μάτια και την ζεστασιά
    Από το αγκιγμα ενός κορμιού

    Στο πριν και το τώρα
    Η βροχή που θα ξεπλύνει τα σημάδια
    Εκεί που πέρασες εσύ
    Και θα έρθουν αλλά σημάδια
    Από μια άλλη στιγμή της ζωής

    Υποκλίνεται ένας αγράμματος
    22/8/2008 8:04 μμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος23/8/08 1:09 μ.μ.

    Η κινούμενη Αμώς...

    Αθηνά σωτήριο έτος τον μεταλλαγμένων γενναίων ........μια μετάλλαξη που ο χρόνος επαναφέρει και πάλη κάνη τον δικό της κύκλο σε μια γη που φλέγετε μέσα στην ......απληστία του θέλω .Η αλήθεια είναι πως δεν μου αρέσουν η δήθεν οικολόγοι αφού και αυτή χαίρονται στην μετάλλαξη οπός και όλοι μας αυτού του πλανήτη .Τρέφονται και αυτή από αυτό που γέννησε η γενιά τον σκλάβων γονιών τους σαν μια νεκρή κυτταρική φλέβα που τώρα την έβγαλαν από τα έγκατα της κατάψυξης της γης .
    Κινούμενη Αμώς ......
    Είναι κάθε κομμάτι που έρχεται και κάνη τον δικό του κύκλο σαν μια ξεχασμένη εγκυκλοπαίδεια σαν ένα χαμένο βιβλίο που έρχεται στο φως μετά από χιλιάδες μετάλλαξης μέσα στον χρόνο .Όλοι αναζητάν το καλύτερο σε μια κοινωνία βαμπίρ και κανίβαλους μια μετάλλαξη που ρουφά κομμάτια της στεγανής άμμου στην έρημο και δημιουργεί πολλά κομμάτια ανεξερεύνητα που όταν πέρασης ανυποψίαστος από πανό τους σε καταπίνει η έρημος .
    Πόλη μιλάν για πνευματικά δικαιώματα και όλα αυτά που φερνή η σκέψη σε έναν υπολογισθεί [ έτσι γράφο εγώ ........εξαρτήσει ] και πως μπορεί να τα πάρει ο παραδίπλα και να τα κάνη .........ΧΡΗΜΑ .Την δικιά σου μετάλλαξη σκέψης ένα περίεργο άρωμα ερωτά και ατελείωτης περίεργης ουσίας ζωής μια κινήσει που σε απελευθερώνει στα δεσμά της μεταλλαγμένης κοινωνίας μας .

    Αθηνά.........στο ξενοδοχείο που ενώνεται η φαντασία με την αλήθεια .....?
    ΒΟΥΛΑ ΚΑΙ ΝΙΚΟΣ .........περίεργα ονόματα με άρωμα περίεργης αμαρτίας

    Η βροχή πέφτει δυνατή ο Σεπτέμβρης ήρθε μαζί με την πρώτη μπόρα να λούζει την πόλη μου .Διό ποτήρια κόκκινο κράση και ένα τσιγάρο σε διό Χιλή και σήμερα μαζί .Παντρεμένη και η διό τους ενώνει κατή ποίος ξερή άραγε τη .Της χαϊδεύω τα στητά υπέροχα στήθη τα δάχτυλα περνάν από την στητή ρόγα της και εκείνη με κοιτά στα μάτια .Τα χείλι μας ενόντα σαν να έχουν να ξεδιψάσουν πόλη καιρό σαν να θέλουν να σβήσουν αυτό που δεν έχει ποτέ τελειωμό .Την πόθο τα χέρια μου τρέχουν στο γυμνό κορμί της τα χείλι μου στα στητά υπέροχα στήθι της .Κατεβαίνω και γλυφό το ρυάκι του πόθου της εκεί που η επιθυμία γίνετε ανάσταση .Η αναστεναγμοί είναι η απόλαυση της κάθε μοναδικά της στιγμής .Ενωνόμαστε και η κινήσει του κορμιού είναι ο πόθος της δικιάς μας μοναδικής στιγμής .Η βροχή δυναμώνει μαζί με της δικιάς μας στιγμές Είμαι δικός της και είναι δικιά μου σε μια πόλη που η μετάλλαξη δεν μπορεί να αφήσει της στιγμές να πεθάνουν .Σηκωνόμαστε αγκαλιά γυμνή και η διό και κοιτάμε την βροχή που πέφτει τους ανθρώπους που τρέχουν να κρυφτούν σαν εμάς .Πέφτουμε στο κρεβάτι και ζούμε τον παράδεισο για λίγο ακόμα .
    Υποκλίνεται ένας .............ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
    Pigkouinos
    Είναι και αυτός μετάλλαξη της κοινωνίας μας......?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος27/8/08 5:25 μ.μ.

    Μια βροχή θα φέρει μια σκέψη γυμνή
    Σαν τα αστερία που τρέχουν εκεί
    Μια βροχή
    Που τα κάνη όλα σαν κάτι
    Μαγικό στην μικρή μας
    Ζωή
    Μια βροχή
    Που θα πλύνει την αμαρτία εκεί
    Και ένα φως θα φώτιση
    Την μικρή μας
    Ζωή.
    27/8/2008 5:29 μμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος4/9/08 8:31 μ.μ.

    Το λουλούδι της σιωπής......
    Αφιερωμένο για τον Γιάννη και την Γώγο .......

    Το δάκρυ κιλά στην σιωπή
    Σαν το αστέρι
    Που έλαμψε μια νύχτα εκεί
    Για διό καρδιές που πονάν
    Ακόμα πόλη και ωμός η μύρα
    Μιλά με την δικιά της σιωπή

    Σαν την λίρα που λέει
    Τραγούδια πολλά
    Σαν τα Χιλή που διψάν
    Για τα δικά της φίλια
    Σαν την αντάρα στα βουνά
    Έτσι και εσύ ζεις
    Σαν αστέρι σε μια καρδιά


    Υ.Γ

    Η καρδιά πεζή παιχνίδια πολλά κρυφτό με την κάθε μάτια .............?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος6/9/08 9:23 μ.μ.

    Ο φάρος

    Πάλι πρωί ξύπνησα και έχω και έναν πονοκέφαλο με στέλνει και η ζεστή στην κόλαση .Δεν γουστάρω καθόλου την ζεστή είναι η αμαρτία του πλανήτη μας .Οπός και η σκέψη ενός άπληστου επιχειρηματία η και εργαζόμενου να ανέβει ιεραρχικά στην εταιρία του .Κι η διό έχουν ένα κοινό την δουλεία σε κάθε παθιασμένη εξουσιαστή δύναμη …….χρήμα και να νιώθουν πως η άλλη εξαρτιούνται από αυτούς .Δύσκολο ερώτημα μα την αλήθεια .Η μεγάλη πόλη γέμισε πάλη οπός και κάθε πόλη που το επίκεντρο δεν είναι το κτίριο της ξεπερασμένης βουλή μας .
    Η απαξίωση είναι η αμαρτία του φτωχού του αγράμματου η σημερινοί γραμματιζούμενοι ξέρουν πολλά ………….
    Γράφουν
    Διαβάζουν
    Έχουν υπολογισθεί
    Έχουν σχέσεις ……..περάστηκες
    Αλλά πάντα θα αναζητάν αυτό που είναι δίπλα τους αλλά δεν θα το δουν ποτέ .
    Και η αναζήτηση στην πίστη τη θέσει άραγε στην ζωή του ανθρώπου ………η δικιά μου εξηγήσει απλή πολύπλοκη για όλους αυτούς που ξέρουν γράμματα .
    Ο άνθρωπος έχει κάνη τον θεό σαν ένα ρουσφέτι για κάθε θέλημα όταν τον έχει ανάγκη , όταν όλα πάνε καλά απλός μένη στο περιθώριο .Όταν έρθουν τα γηρατειά και πλησιάζει το ταξίδι νιώθουν το φόβο του άγνωστου εκεί που δεν γύρισε ποτέ κανένας να μας πι που πάει όταν η ζωή παίρνει τον φυσιολογικό ρυθμό της δηλαδή θάνατος.
    Περίεργα ερωτήματα η επιστήμη μιλά με την δικιά της γλώσσα όλα μπορούν να πειραματισθούν και το αποτέλεσμα να βγει στους απλούς θνητούς να θαφτή μέσα σε ένα περίεργο βιβλίο γνώσης .

    Κρήτη………
    Η λίρα πεζή την βράδια
    Που γνώρισα εσένα
    Σαν κλάμα είναι η μουσική
    Που στέλνει ένα δάκρυ
    Που κύλησε και πότισε
    Την δικιά μου την αγάπη

    Τα δάκρια μου έφεραν
    Μια μπόρα από αισθήσεις
    Που έκρυβε μέσα η καρδιά
    Και έγιναν ψευδαισθήσεις
    Σαν τον σταυρό που έκανες
    Μια νύχτα για εμένα
    Και η πανάγια το άκουσε
    Και έστειλε εμένα

    Να τρέχει η σκέψη της καρδιάς
    Σαν να ήτανε ποτάμι
    Που χάθηκε βαθιά πόλη
    Στα βάθη της αγάπης .
    Και κρύφτηκε εκεί βαθιά
    Για δεν σε περιμένει
    Να έρθει η αγάπη σου
    Και να με ξαναφέρει


    Και η αφιερώσει για αυτό που ήρθε και το έθαψα βαθιά στην ζωή μου

    ***** ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΣΤΑΘΜΟ *******

    ΝΙΚΟΣ*******?

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.