Σερνόμουν σε ένα όνειρο περίεργο..
σε μια ατελείωτη ξανθή άμμο που κατάπινε τα πόδια μου και γω προσπαθούσα να προχωρήσω..
Εσυ πουθενά..
Κάπου είχε ήλιο με έκαιγε..αλλά δεν τον έβλεπα ..
κάπου είχε άνεμο γιατί η άμμος ανακατευόταν αλλά δε φυσούσε στο δικό μου ιδρωμένο κορμί..
και προχωρούσα,αναζητώντας σε.
Ενιωθα τόση δίψα..το στόμα μου ξερό..λές και ποτέ δεν ήπιε νερό,
λες και ήμουν από την αρχή του ονείρου διψασμένη..
Στροβιλίζομαι γύρω από τις σκέψεις μου .
Το όνειρο μπερδεύεται με τις αναμνήσεις, οι αναμνήσεις με την πραγματικότητα και φτιάχνουν το πιο βαρύ χαρμάνι.
Έξω ο ουρανός έσταξε πάλι την λύπη του στα μάτια των ανθρώπων που αγάπησα!
Κι όμως μεσα στ ονειρο..μαθαίνω καινούριες λέξεις!
Λέξεις που άκουγα αλλά δεν πίστευα πως υπάρχουν!
Λέξεις καινούριες.... που μου τις μαθαίνεις εσύ!
Για πάντα... τα πάντα...
Σε τι γλώσσα είναι άραγε αυτά ;
Σε τι γλώσσα μου μιλάς;
Ξυπνάω...
Άρχισα πάλι να προχωρώ βουλιάζοντας μέσα μου..
μακριά απ'το νερό..
Η βροχή κιλά σαν την σκέψη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου πονά και σταματά
Σε μια παλιά εικόνα ξεθωριασμένοι
Τώρα πια
Σαν μια βροχή που κιλά
Και χάνετε σε βαθιά
Σκοτεινά μερί τώρα πια
Σαν την ζωή που φερνή και παίρνει
Πολλά
Υποκλίνεται ένας pigkouinos
10/7/2008 7:34 PM
Κρήτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μάτια σου τα κύματα
Που σκίζουν την καρδιά μου
Σαν το καράβι που βουτά
Και κύματα το λούζουν
Έτσι και η αγάπη
Της καρδιάς σκίζει
Την θυμίσει σου
Σαν τα κύματα που χτυπάν
Μέσα στην ψυχή μου
Υποκλίνεται ένας pigkouinos
10/10/2008 7:41 PM
Πέρασα καλή μου ποιήτρια να σου αφήσω το ασημένιο ποτήρι που μου πες να φτιάξω, για να μαζέψεις όλα εκείνα τα δάκρυα, για να τα επιστρέψεις όπου θες ….
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να έχει, έχει καιρό που σε παρακολουθώ σιωπηλά και πιστεύω ότι η γραφή σου έχει μια δύναμη ψυχής ,που εμένα τουλάχιστο με άγγιξε .Καλή συνέχεια, καλώς σε βρήκα.
Πέρασα καλή μου ποιήτρια να σου αφήσω το ασημένιο ποτήρι που μου πες να φτιάξω, για να μαζέψεις όλα εκείνα τα δάκρυα, για να τα επιστρέψεις όπου θες ….
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να έχει, έχει καιρό που σε παρακολουθώ σιωπηλά και πιστεύω ότι η γραφή σου έχει μια δύναμη ψυχής ,που εμένα τουλάχιστο με άγγιξε .Καλή συνέχεια, καλώς σε βρήκα.
χασαμε την επαφη μας,το να σε βρω σχεδον αδυνατον!Κριμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως σε βρηκα σιδερα....!!!μονο που ποιητρια δεν ειμαι ουτε και θα μπορεσω να γινω ποτε!Τα λογια σου ομως με κολακευουν!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοβιογραφικό !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αναζήτησα σε έναν ξεχασμένο πίνακα εκεί στην σοφίτα εκεί που κάποτε κάθε εικόνα είχε ενωθεί με τον παιδικό κόσμο μας .Ένας πίνακας που έχει χρώματα και όνειρα παιδικά και αρώματα αθωότητας .
Σε αναζητώ σαν ένα πίνακα μοναδικό
Σαν ένα ξεχωριστώ χρώμα μοναδικό
Σαν τον ουρανό που κινείτε σε σχήματα
Πολλά σαν την κινήσει
Της ματιάς και της καρδιάς
Που γυρνά και πάντα πονά
Σε πολλά που αναζητά σε ένα κόσμο
Δικό μου σαν την δικιά σου
Μοναδική μάτια
Σε αναζητώ σε κάθε στιγμή
Σε κάθε ξένο φιλί που έρχεται
Και χάνετε στην δικιά μου ζωή
Σαν το κιμά που χτυπά τα γυμνά
Ποδιά μας που περπάτησαν
Μαζί και τα χείλι ενώθηκαν ξανά
Έτσι απλά σαν ένα άρωμα
Που μένη όταν τα κορμιά αναζητάν
Και ενώνονται ξανά μυστικά
Σαν την μοναδική Φώτα
Που και η διό νιώσαμε ξεχωριστά
Υποκλίνεται ένας αγράμματος
Pigkouinos
10/15/2008 7:33 PM
κι αυτα τα ονειρα ερχονται παντα να μας θυμισουν αυτο που ηδη γνωριζουμε αλλα δεν το θυμομαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αυτα τα ονειρα ερχονται απροειδοποιητα και φωναζουν αληθειες που δεν τολμουμε εμεις να ξεστομισουμε...
κι αυτα τα ονειρα επιθυμιες που γινονται αληθεια σε μια αλλη παραλληλη πραγματικοτητα...
ηταν ονειρο τελικα η' μηπως οχι...
μια νεραιδενια καλησπερα απο μενα!
Σε αναζητώ ....!
ΑπάντησηΔιαγραφή16\10\08
μόρο μου που χάθηκες μέσα στον κόσμο του άπυρου η είναι η απόρριψη σαν ένα δάκρυ που έρχεται από μακριά και ωμός είναι τόσο κοντά .
Σε αναζήτησα σαν αυτό το δάκρυ που κύλησε εδώ και πόλη καιρό σαν ένα δάκρυ που ξεχώρισε μέσα στο άπυρο αυτό .
Σαν μια καταιγίδα που άφησε δικά σου σημάδια σορό σε ένα κορμί που αναζητά την κάθε δικιά σου στάλα ξανά .Το σόμα ζητά αυτήν την καταιγίδα ξανά που έρχεται όταν η νύχτα τρέχει και αναζητά περίεργες σκιές στα στενά της καρδιάς .
Τα γυμνά κορμιά ενώθηκαν ξανά
Τα χέρια έφτασαν σε κάθε γωνία
Τα χείλι πότισαν την κάθε σταγόνα
Που τα χείλι έστειλαν
Σε αυτήν την ένωση ξανά
Η μουσική που πεζή
Μιλά για το ταξίδι
Της μοναχικής καρδιάς
Σαν την στιγμή
Που το φεγκαρει μιλά
Ξεχωριστά σε κάθε καρδιά
Σαν τον ηχώ που κιλά
Σαν το δάκρυ που δεν θα ξανακυλήσει
Για κανέναν πια σε καμία δικιά μου
Μοναχική γωνία που δεν αναζητά
Μονάχα έρχεται σαν την ένωση
Διό κορμιών που πάντα θα αναζητάν
Σαν την θρησκεία που φερνή ελπίδα και ένα
Ατελείωτο άγνωστο μετά
Υποκλίνεται ένας μοναχικός λύκος ........!
καλημερα ναιδα!Ποιος μπορει ομως να ξεχωρίσει που τελειώνει το όνειρο και αρχίζει η αλήθεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν την μοναδική Φώτια
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου και η δύο νιώσαμε ξεχωριστά..
Σ' αναζητώ....
για σενα...