Σκέφτηκα απόψε να σ' αναστήσω με κείνη τη λέξη σου που έσταζε φαρμάκι!!
Δαίμονες και προσευχές!!
Πληγώθηκαν τα δάκτυλα να βάζουν λέξεις στην σειρά. Να τις μαζεύουν από του μυαλού της σκιές.
Κουράστηκαν.
Θέλουν να σταματήσουν να γράφουν και νόημα να μην βγαίνει.
Ξεθωριασμένες νύχτες..
Ξεθωριασμένα κορμιά...
και φιλιά που έχουν προ πολλού ξεθωριάσει.
Πώς να δηλώσω παρούσα ;
Σκορπίστηκαν το κομμάτια μου,
Έγιναν θρύψαλα
Μες τα κομμάτια τα γυαλιά βουτήχτηκαν.
Χωρίς να τρέξει σταγόνα αίμα διαμελίστηκαν.
Κόπηκαν. Μάτωσαν.
Πρέπει να γιάνουν.
Ομως την γιατριά δεν μπόρεσαν να βρούνε από τον ήχο των λέξεων ....
Έτσι θα κοιμηθούνε στην σιωπή
Δεν θα σου πω πια θυμήσου...
Ματώνεις τις πληγές μου, αυτές που δεν έκλεισαν ποτέ... αυτές που δεν άφησες ποτέ να κλείσουν
Τελικά...
όλα ήταν ένα όνειρο...
Ξημέρωσε...
Και χάθηκες...
Το βράδυ ντύνομαι Θεά
και παίζω με τα άστρα!
και παίζω με τα άστρα!
Όμως τ' αστέρια σήμερα έντυσαν τις ενοχές μου μ'αστραφτερά στολίδια.
Σαν μια αστραπή για ένα λεπτό έψαξα χρόνο δανεικό να βρω για σένα.
Για να σε κάνω να πονάς. Ίσως γιατί πονώ κι εγώ καταβάθος..
κι αν νιωσω οτι τις ιδιες πληγες μοιραζομαστε θα νιωσω ικανοποιηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήοχι γιατι πονας...αυτο δεν θα το θελα ποτε μα γιατι εχουμε κατι κοινο...
τις πληγες...
εκεινες που η θυμηση σου κανει να ματωνουν ξανα και ξανα και ο χρονος δεν λεει να της επουλωσει...
νεραιδενια φιλια!
Δεν γύρισα ποτε πίσω.. Έμεινα εκεί ν΄ακούω τα βήματά της, να νοιώθω το άρωμα της, να σκέφτομαι... Μοναξιά! Είσαι η μόνη που δεν με πόνεσες !Καλο σου βραδυ ναιδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήμε ακους;
ΑπάντησηΔιαγραφήτην σιωπη μου σου χαριζω.
τα λογια σου τα ακουσα.
αλλα δε ξερω τι να σου πω.
με ακους;
εγω σε ακουω.
ειναι το μονο που μπορω να σου προσφερω.
ακούω πάντα μέσα απο της σιωπές...αυτές λένε περισσότερα..
ΑπάντησηΔιαγραφή