Πως γίνεται να ξεχάστηκα στο μονοπάτι μου μόνη μου.. αφού μαζί το ξεκινήσαμε..;
Καφές πικρός ,πικρό τσιγάρο
και ξανακλείνω τα μάτια
το μόνο σίγουρο είναι ότι
το μόνο σίγουρο είναι ότι
το όνομα σου
δεν θα πω ποτέ ξανά..
πονάει
Η ψυχή μου ανήσυχη..
Να μείνω μακριά από όλα αυτά που με πονάνε για λίγο...θέλω!
Εσύ... κοίτα να είσαι καλά..γιατί σε χρειάζομαι...
και εσυ πρεπει να εισαι καλα
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα επειδη δεν εχω λογια να σου εξηγησω το γιατι
θα σου πω απλος:
για να εχει καποιον να τον χρειαζεται.
ισως αυτην την εξηγηση την δεχτεις
εσυ κοιτα να εισαι καλα γιατι σε χρειαζεσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήκι οσο για το μονοπατι συμβαινει καλη μου...καποιοι να αλλαζουν δρομο στην πορεια κι εμεις τοσο μαγεμενοι απο την ομορφια του τοπιου να ξεχαστουμε εκει οταν αυτοι θα εχουν πια φυγει πολυ μακρια...
ας ειναι...
νεραιδενια φιλακια!
..εγώ είμαι αυτή που χρειάζομαι αυτόν τον κάποιον...αυτός δυστυχώς οχι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα Φει μου!
ας είναι... γλυκεία μου Νεράιδα...άξιζε τουλάχιστον τον όπιο πόνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήμου φτάνει και η σκιά του..
Καλό σου βράδυ...
Βουλα αγνοουσα την υπαρξη αυτου του blog,δεν με ειχες ενημερωσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρομαι που σε συναντω εκτος path!
Kαλη εβδομαδα...
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να βαδίσεις τα μονοπάτια, από αυτόν της καρδιάς. Και ποτέ δε μετανιώνουμε για όσα αγαπήσαμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζει κανείς, παρά μόνο αυτός που πονά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Βούλα!
Η νότες της σκέψης μου ......!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πάντα είναι περίεργες νότες στην ζωή μας μια μουσική που άλλη την νιώθουν και άλλη απλός μερικές φορές χάνονται μέσα στα σβησμένα όνειρα τους σαν μια αγριεμένη θάλασσα που κάθεσαι και την κοιτάς όταν χτυπά με λυσσά στα Βραχιά .Και εσύ εκεί στην άκρη του φάρου να κοιτάς με την λυσσά που προσπαθεί να διαλύσει όπου πέφτει το αγριεμένο κιμά στον βράχο και θέλει να τον λιώσει .Ο φάρος αναβοσβήνει δίνη ζωή σε ένα περαστικό καράβι δίνη το στίγμα για να έρθει ένα καράβι σε ένα λιμάνι για να κρυφτή από την λυσσά της γυναικείας υπάρξεως .Να μπόι σε ένα λιμάνι που η εικόνες παίζουν περίεργα σε κάθε σκέψη και σωματική ανάσταση μετά από ένα μεγάλο ταξίδι μέσα στην αγριεμένη αγκαλιά μιας γυναίκας .Που τα θέλει όλα και σου δύνη λίγα για να ποθείς και την άλλη μέρα αυτά που σε άφηνε να ονειρεύεσαι να χάνεσαι μέσα στο ξημέρωμα της ζωής σου .Καθισμένος στην άκρη του φάρου νιώθω την ενέργεια που φέρνουν η στιγμές αυτές σαν την μάτια σου που έρχεται και μαζί η μουσική που ακούει καθένας μονάχος του σαν μια μουσική που γράφτηκε από ένα ξένο χέρι όχι το δικό σου .
Το κιμά χτυπά με λυσσά
Σε γυμνά κορμιά που τα παρασέρνει
Το κιμά σε βαθιά νερά
Και χάνεσαι βαθιά η ανάσα σταματά
Το οξυγόνο πεζή όνειρα περίεργα
Τώρα πια όταν όλα γύρο σου
Χάνονται γίνονται θολά σκοτάδια
Εικόνες ψευδαισθήσεις
Και κατεβαίνει το κορμί βαθιά
Ο αέρας τελειώνει ο εγκέφαλος
Πιέζετε αναζητά
Η ζωή περνά σαν εικόνες οράματα παλιά
Και χάνεσαι σε βαθιά νερά
Και μετά ένα χέρι σε σπρώχνει να ανέβεις
Να τρέξει οξυγόνο ξανά στον εγκέφαλο
Που ζητά την ροή από το αίμα που κιλά
Και ξανά εκεί στην μέση του πουθενά
Να επιπλέεις και να περιμένεις
Κατή στην μέση του πουθενά
Υποκλίνεται ένας ..........φτωχός αγράμματος
Likos....!