Κάπου διάβασα σήμερα ότι η βροχή είναι ουράνια δάκρυα!!
Συγκλονιστικό..τι όμορφη ερμηνεία!
Και ευχήθηκα....Ας έρθει λοιπόν μια μπόρα.
Και μπορώ να πω ότι μ' αρέσει να περπατάω στην βροχή.
Χωρίς ομπρέλα!
Σαν μουσική γύρω μου...!!
Και Ο Θεός μ άκουσε!
Και όρμισα έξω.
Αλητεύω στη βροχή.. χαζεύω τους μικρούς χειμάρρους που παίζουν κυνηγητό στα πεζοδρόμια και στα κατηφορικά δρομάκια.
Νιώθω το νερό να κυλάει στα μάγουλα και να παγώνει την πλάτη μου.
Να με αλλάζει.
Νιώθω ευχάριστα ακάλυπτη.
Περπατούσα αργά...
περιμένοντας εκείνο το χαρακτηριστικό "κρακ" που ακούω κάθε φορά που βρέχει!
Να μου πάρει όλα όσα με περιορίζουν..
της υποχρεώσεις..
το βάρος του κόσμου από στους ώμους μου,
της σκέψεις ..της λέξεις..τα νοήματα!
Δεν με νοιάζει που τα παπούτσια μου κάνουν φλιπ-φλοπ από το νερό όταν περπατάω. Αντίθετα..
βάζω το πόδι μου εμπόδιο έτσι που τρέχει ορμητικά.. για πλάκα.
Για πλάκα γεμίζει και το παπούτσι μου με νερά.
Και τότε άκουσα το "κρακ". Επιτέλους..σκέφτηκα!
********
Μα ήταν το τακούνι μου...
Θα το πάω στον τσαγκάρη !
Κι ίσως μαζί με το τακούνι, ν' αλλάξω και καρδία..
Χαμογέλα μου εσύ... όλα θα πάνε καλά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.
Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο -
τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα
Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω
θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.
7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης
Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη
Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.
ενα χαμογελο απο μενα βουλιτσα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαντα χωρις ομπρελα στη βροχη για να ακουγεται το "κρακ"...
μην αλλαξεις καρδια...
νεραιδενια φιλακια ομορφια μου!!!
Ήρθε σιγά
ΑπάντησηΔιαγραφήγουργουρητό στο άκουσμα
ταξίδι νοσταλγικό ήρθε στο μυαλό
και η έλξη του ήχου μαγευτική με οδήγησε στο τζάμι
μήνες είχα να την ακούσω είχα πεθυμήσει την γλυκιά φωνή της…
νεραϊδοσταλίδες παντού
αυτή η μυρωδιά της βροχής ήταν …αντίδοτο!
Το χάιδεμα της με το χώμα μεθυστικό
έγιναν ένα σώμα…
απόλυτοι εραστές
σημάδι ελπίδας από την φύση
και βότανο για να μας ξεπλύνει…
για να ξεπλύνει όσο μπορεί την ασχήμια του κόσμου μας…
παντα χωρις νεραιδα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι εμαθα
ετσι συνεχιζω!!!
Καλησπερα..
πολυ ομορφο Βασο...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μετα;
ταιριάζει το τραγούδι...???
Τι κάνω μόνη μου???
Μελωμένη καλησπερα..