"Πολύ απλά, σε χρειάζομαι.
Δεν μπορώ να κουβαλήσω μόνη μου την άνοιξη.
Σε νοσταλγώ...
Μου 'ρχεται πότε πότε το άρωμα της ψυχής σου και νομίζω πως έφτασε η άνοιξη.
Περίμενέ με.
Θα 'ρθω.
Κάποτε θα 'ρθω.
Και πάψε να μου λες πια πως θα 'ναι αργά και δε θα μ' αναγνωρίσεις. Είμαι ντυμένη πάντα με τ' όνειρό σου."
Παπαδακη!
αχ βρε βουλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήπαντα ντυμενη με το ονειρο σου...
παντα και για παντα...
εκει καταδικαστηκα...
νεραιδενιο φιλι!!!
καλησπέρα μικρο μου...δίκιο έχεις..αλλά είναι αργά για να αλλάξω!Ενα όμορφο Σ.Κ.σου εύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοντά είναι η άνοιξη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίμενε!!!!
Όμορφο θάναι το όνειρό σου.
Όλα έγιναν ξαφνικά σαν μια μάτια
ΑπάντησηΔιαγραφήΦευγαλέα τώρα πια
Σαν ένα λουλούδι που το κοιτάς
Αλλά φοβάσαι να το ακουμπήσεις πια
Για να μην χαθεί σαν την δικιά
Μου καρδιά που πονά
Για μια δικιά σου μάτια
Που έρχεται και χάνετε έτσι ξαφνικά
Σαν μια ομίχλη που σκεπάζει πολλά
Και έρχεται μετά από το πουθενά
Μια δικιά σου μάτια
Άραγε ύπαρχοι σαν μια μάτια
Στα θολά νερά της λίμνης τώρα πια
29/11/2008 8:54 μμ
Ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί σου γράφο …………..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη ενώνει την ψυχή μας
Άραγε…………
Υπάρχεις άραγε…….?
29/11/2008 9:28 μμ