Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Ώρες Αγάπης

4c73dd7cc787ace15d8d6c5370db4a9a_web.jpg
Καλοακονισμένο σπαθί η αγάπη...
...σαν εσένα!

Ξέρεις τι είναι να σε πετυχαίνει χωρίς να προλάβεις να αμυνθείς;

Και οι λέξεις;.. Χωρίς νόημα, δεν θέλεις να τις ακούσεις!

Γιατί οι όμορφες στιγμές περάσανε για σένα,

Ώρες Αγάπης,που στα χέρια σου κρατούσες πέσανε με θόρυβο στο πάτωμά...
κομμάτια γίνανε... !!

Κι όμως μου λες ... η ζωή προχωράει ακόμη πιο πέρα.
Από σένα;
...Αστεία μου λες τώρα;
Σπαθί κοφτερό ο χωρισμός που τόσο βαθιά στην καρδιά μου μπαίνει.
Δεν το ένιωσες όμως!....
Βιάζεσαι να φύγεις....

Θέλεις να είμαι δυνατή , αλλά μόνο δάκρυα θα δεις.

Είναι τόσο δύσκολο να συνηθίσω να είμαι μόνη...
Χωρίς εσένα;
ΑΔΥΝΑΤΟΝ!!

Επειδή όμορφες όπως τα όνειρα, είναι οι αναμνήσεις με πονάνε...
Πως να ξεχάσω;

Ώρες Αγάπης, που ανήκουν πια μόνο σε μένα .. ώρες τόσο τρυφερές που εσύ έχεις ξεχάσει...

Αλλά έχεις δίκιο! Η ζωή προχωράει ακόμη πιο πέρα.

Και κάποιος που αγαπάει, ξέρει να περιμένει...!!!

4 σχόλια:

  1. ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΣΟΥ ΛΕΙΠΩ!!ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΠΟΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΣΟ ΕΜΕΝΑ...ΚΑΙ ΑΣ ΣΕ ΕΒΡΙΖΑ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΩΧΝΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ.....ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ....ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΟΠΟΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΠΗΓΑΝΕ ΧΑΜΕΝΟΙ...ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τωρα ησύχασα...
    μπορώ να κοιμηθώ ευτυχισμένη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κοιμησου ματια μου.....θα κοιμηθω και εγω μζι σου... και θα δεις οτι θα δουμε και οι δυο μας το ιδιο ονειρο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το Εσύ ,ειναι μια οψη του Εγω . Και όταν το δευτερο ζητήσει πίσω όλα του τα κομματια , τότε μόνο θα δείς πόσο Εγώ Ζωής σου έχουν κλέψει τα Εσύ που αγάπησες. Γιατί του Εσύ η φύση , είναι , πάντα να είναι μακρυα για να παραμένει ... Εσύ.

    Τάδε έφει .... Αυτός
    ;))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.