Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

παραλήρημα

Στιγμές επιθυμία
που καίγομαι να σε αισθανθώ πάλι κοντά μου!
Αισθήματα και Συναισθήματα που γίνηκαν φλόγα
Επιθυμία που παίρνει μορφή από τα χείλη σου
Έκσταση που οδηγεί .........το πάθος στο στόχαστρο
Να πιω και την τελευταία σταγόνα της ζωής σου ζητάω!

Σαν ένα πολύχρωμο όνειρο που φωτίζει το ξημέρωμα ...
Και μου λείπει η αγάπη σου σε τέτοιο βαθμό,
ώστε κάθε μέρα που σε χρειάζομαι
κάθε στιγμή που ζω μέσα στα δεν και τα οχι σου
γίνονται μια μελαγχολία..ένα περιτύλιγμα του εαυτού μου !
Κι αυτό, απαλά για να σου ψιθυρίσω ...σχεδόν όπως ένα χάδι..
Μου λείπεις αγάπη μου!
Στο μυαλό του τα λόγια σου μια πτώση...
Στην καρδιά μου παραλήρημα ..
Σ 'αγαπώ ...
Φωνάζουν οι άνεμοι...φωνάζω και γω..
σιωπηλά ..μη σε ξυπνήσω!
Μηπως να αποφύγω να σκέφτομαι?
Να τολμήσω να χορέψω δειλά δίπλα σου?

Να κλαίω για την θλίψη,που δεν βλεπω στα ματια σου...?

Και πως να σταθούν από μόνες τους τότε οι ελπίδες...?

Να σβήσω όλα τα πρέπει ή θα έπρεπε....?
Να μπορέσω να ξεχάσω?

Απ 'την αρχή να άρχιζα?

Ν’ αντέχω της αγάπης τους γερούς κραδασμούς..?
Να Θέλω να μη σε ξεχάσω..?

Να θέλω να σ' αγαπώ..?
Κράτησε με λοιπόν...σφιχτά μέχρι το τέλος!

Επειδή η σκέψη μου έχει χάσει κάθε λογική και ακόμα καταρρέει!
Το ξέρεις..Χορός χωρίς εσένα δεν εχει μελωδία!!

6 σχόλια:

  1. Η σκέψη χάνει κάθε λογική και οι λέξεις μοιάζουν σαν παραλήρημα.
    Κι αν παλεύεις να ξεχάσεις τίποτε δεν θα αλλάξει αν δεν καταφέρεις να ξεχαστείς.
    Η καρδιά φωνάζει και το μυαλό επαναστατεί.
    Δεν ξέρω αν έχει ουσία πια να ζητάς κάτι που έχει φύγει....κι αν φώναξα δεν ήρθε πίσω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προσοχή στο τελευταίο τετράστιχο.
    Παραληρεί μαζί σου!!!!
    Πολύ πετυχημένο.
    Καλό απόγευμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Anastasia μου...
    λογική και έρωτας μαζί;
    αταίριαστο ζευγάρι..πάντα ελπίζουμε σ εναν γυρισμό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. jeminis !!!!
    Γενικώς τον τελευταίο καιρό έχω πέσει σε παραλήρημα....
    τώρα αν πω ευτυχίας..ψεμμα θα είναι....Καλό βράδυ μάτια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...Επειδή η σκέψη μου έχει χάσει κάθε λογική και ακόμα καταρρέει!
    Το ξερεις..Χορός χωρίς εσένα δεν εχει μελωδία!!...
    Αυτό κρατώ..
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. laminore ...
    καλησπέρα..καλώς ήρθες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.