Δάκρυα ....
πικρές λιμνοθάλασσες της καρδιάς μου την ψυχή μου κάψετε
και το νερό γίνατε να πλένω τα τραύματα μου
το βάλσαμο στις πληγές μου..
Δάκρυα έγινε κι ο πόνος, και άλλαξε σε έρωτα.
Κοίτα με δεν προχωράω!
Μήπως τελικά ο χρόνος δεν είναι γιατρός...;
Και τα δάκρυα που γίνανε ανήμπορος κραυγές στον ουρανό ;;
Μόνο και μόνο για να μου πει κι Ο Θεός..
Δεν καταλαβαίνω...!
Αλλά εγώ θα ελπίζω στην έρημο της καρδίας σου..
να πέφτουν σαν βροχούλα χαράς
για να σε βλέπω να χαμογελάς...
Θλιμμένη μου αγάπη!
Θα είναι το ευχαριστώ που ήρθες στην ζωή μου,έστω και για τόσο λίγο.
Λυπάμαι μόνο που φεύγω ξαφνικά.
όμως δεν θα άντεχα παραπάνω...στο περιθώριο σου.
Εκεί που μ' έβαλες να ζήσω!
Άσε με να κοιμηθώ..
σε παρακαλώ.
Εσύ μόνο μίλα μου τα βράδια στα όνειρα μου..
έχω ανάγκη να σ ακούω!!
ίσως και ησυχάσω...
Αλλά μη κοιτάς που ακόμα δαγκώνω την πληγή στα χείλια μου!
πικρές λιμνοθάλασσες της καρδιάς μου την ψυχή μου κάψετε
και το νερό γίνατε να πλένω τα τραύματα μου
το βάλσαμο στις πληγές μου..
Δάκρυα έγινε κι ο πόνος, και άλλαξε σε έρωτα.
Κοίτα με δεν προχωράω!
Μήπως τελικά ο χρόνος δεν είναι γιατρός...;
Και τα δάκρυα που γίνανε ανήμπορος κραυγές στον ουρανό ;;
Μόνο και μόνο για να μου πει κι Ο Θεός..
Δεν καταλαβαίνω...!
Αλλά εγώ θα ελπίζω στην έρημο της καρδίας σου..
να πέφτουν σαν βροχούλα χαράς
για να σε βλέπω να χαμογελάς...
Θλιμμένη μου αγάπη!
Θα είναι το ευχαριστώ που ήρθες στην ζωή μου,έστω και για τόσο λίγο.
Λυπάμαι μόνο που φεύγω ξαφνικά.
όμως δεν θα άντεχα παραπάνω...στο περιθώριο σου.
Εκεί που μ' έβαλες να ζήσω!
Άσε με να κοιμηθώ..
σε παρακαλώ.
Εσύ μόνο μίλα μου τα βράδια στα όνειρα μου..
έχω ανάγκη να σ ακούω!!
ίσως και ησυχάσω...
Αλλά μη κοιτάς που ακόμα δαγκώνω την πληγή στα χείλια μου!
Μόνο τα βράδια να γυρίζεις πίσω,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα με παίρνεις αγκαλιά και να μου ψιθυρίζεις,
γιατί φοβάμαι,
όταν πέφτει το σκοτάδι τρομάζω,
σε θέλω δίπλα μου,
ν'ακούω τον ρυθμό της ανάσας σου,
τον χτύπο της καρδιάς σου.
Και εκείνη την μυρωδιά από το κορμί σου...
τα βράδια...να γυρίζεις...τ βράδια...μην μ'αφήνεις...
Της μεγάλες απουσίες της νιώθουμε τα βράδια...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τότε ειναι που ζητάμε παρηγοριά στις αναμνήσεις..
Αναστασία τα σχόλια σου είναι υπέροχα ,θα πρέπει να τα κάνεις αναρτήσεις!!!
Φανταστικά!!!
Αχ αυτά τα βράδια κορίτσια όταν έρχονται οι αναμνήσεις και σε περιτρυγιρίζουν και αναπολείς, κλαίς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι ο χρόνος απαλύνει τη θλίψη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά οι στιγμές αξίζουν όσο λίγο και αν μπόρεσαν να φωλιάσουν στη ψυχή μας.
Υπέροχη η μουσική σου, υπέροχη!
Ένα δεν κατάλαβα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί στο περιθώριό του;
Θαρρώ πως υπάρχουνε κι
αλλού πορτοκαλιές,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,..
Καλημέρα ωραία μου κυρία.
ΕΛΕΝΑ μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ αυτά τα βράδια...
αχ αυτές οι αναμνήσεις!!!!
Odipore...εγω δεν το πολυπιστεύω,όπως και το οτι
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται..
αν αγαπάς κρατάς μέσα σου την θύμηση έστω κι αν ο άλλος δεν θέλει...
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια σου..
jeminis καλε μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήεισαι μοναδικός στο να με προσγειώνεις με τον πιο όμορφο τρόπο...
Πορτοκαλιές λοιπόν;
και αλλου...
χμ..θα το έχω υπόψιν μου...
φιλιά πολλά!