Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές
Υπάρχει μια δίψα υπάρχει μια αγάπη
Υπάρχει μια έκσταση
Όλα σκληρά σαν τα κοχύλια
Μπορείς να τα κρατήσεις στην παλάμη σου
Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές
Μέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα μάτια
Και δε σε γνώριζα μήτε με γνώριζες.
Γιώργου Σεφέρης

16 σχόλια:

  1. Σεφέρης... δεν υπάρχουν λόγια...

    συγγνώμη

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος27/12/08 8:02 μ.μ.

    Για σου άγνωστη η λίρα μου πεζή για σένα

    Το κιμά λούζει την καρδιά
    Που καίγεται για σένα
    Σαν του άνεμου την λαλιά
    Που λέει όλο για σένα
    Που μας χωρίζει θάλασσα
    Και μας ενώνει η σκέψη
    Που έρχεται και γίνεται
    Η νότα του άνεμου
    Που έρχεται και σε φιλά
    Και χάνομε μαζί σου
    Σαν κύματα που λούζουνε
    Την Ερμή την ζωή μου
    Την μύρα που γεννήθηκε
    Να είμαι μακριά σου
    Σαν το καράβι της ζωής
    Που πλέει μακριά σου
    Σαν τον γλαρό που βουτά
    Και χάνετε στο κιμά
    Έτσι είναι και η καρδιά
    Που την λούζει όλοι το κιμά
    Μα η λίρα σώπασε ξανά
    Πόνεσε η ψυχή της για την εικόνα
    Που έρχεται και χάνετε
    Η ψυχή της


    Υποκλίνεται ένας αγράμματος ........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος27/12/08 8:03 μ.μ.

    Θάλασσα, Αγάπη, Κοχύλια, Μάτια, Σεφέρης...

    Καλησπέρα Βούλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τι ομορφα που το λεει ο Σεφερης...
    μητε με γνωριζες μητε σε γνωριζα...

    πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Odipore μου!
    όλα μου τα Θέλω μου σέ 4 λέξεις ...καλησπέρα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. νεραιδα μου...
    ομορφα το λεει ,
    ομορφα σε σαλπάρει

    για ένα ταξίδι!!!!
    φιλακια γλυκα ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα Βούλα. Πολλά φιλιά από την χιονισμένη Φλώρινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
    μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
    κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
    εκείνου του ανθρώπου
    κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
    μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
    μέσα στη φυγή.

    Γ.Σ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα μάτια
    Και δε σε γνώριζα μήτε με γνώριζες.
    Υπέροχο. Μου αρέσει πολύ και η μουσική που παίζει.. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βούλα ?γΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΒΆΖΕΙς ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΕΔΩ χΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚα?
    πΆΝΕ ΠΟΛΛΑ ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΥ ΧΆΡΑΞΕ ΔΡΌΜΟΥς ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΜΟΥ.
    Διαχρονικος ,υπέροχος Σεφέρης,αξεπέραστος τι να πω....

    Καλη χρονια να εχεις κι ευχαριστω που με διαβαζεις.Σε βάζω στα λινκ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. πολλά φιλιά και μια καληνύχτα απο τον παγωμένο Βορρά Έλενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αναστασια μου..οτι και να πουμε λιγο θα ειναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ευχαριστω jacki ..
    ειναι το αγαπημενο μου κομματι,
    εχει κατι το μαγικο για μενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. αξεπέραστος πράγματι faraona !
    Εγω πρέπει να σ ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνεις,
    απλά δεν ήξερα πως να μιλήσω και να εκφράσω τον θαυμασμό μου...
    τώρα μπορώ και θα είναι χαρά μου να το κάνω..
    Καλό σου βράδυ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.