Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

με κομμένη ανάσα

Έβαλα δυο τσιγάρα στα χείλη μου, τα άναψα και σου έδωσα το ένα.
Το πήρες και σηκώθηκες να φύγεις.
Μα που να πας;
Ναι, εσύ...Έλα παλι κοντά μου..
Βλεπεις; Ειμαι Εγώ...
Εγώ που σου αποκαλύπτομαι και απολογούμαι.
Ότι σιχαίνομαι.
Μοιρασμένη στο δικό μου τώρα και κάποτε,
Μοιρασμένη στο δικό σου πριν και μετά
Μοιρασμένη σε αυτά που αισθάνεσαι,
Μοιρασμένη σε αυτά που νιώθω .
Μοιρασμένη σ αυτά που ζητάς..
Και συ με όπλο τα όμορφα λόγια .
Εκεί....λες !
Και μου να ζητάς να γίνω φωτιά.... και γίνομαι ηφαίστειο.
Άγγιξε με λοιπόν να νιώσω πως είναι να με καις.
Αγγιξε με ! Μη φοβάσαι την επαφή, άγγιξε με τώρα που είμαι εδώ!
Για να μάθεις να με νιώθεις,κι όταν θα έχω φύγη. ,
Άκου...μη κλείνεις τα μάτια,διάβασε αυτά που σου γράφω..
Ίσως είναι μονάχα η ανάγκη, και η λαχτάρα που μας ξεγελά!
Κοίτα...απλός θεατής είμαι...
δεν μπορώ ν'α σ αγγίξω... δεν μπορώ να σε νιώσω... ούτε να σε μυρίσω...
μπορώ μόνο να βλέπω... μόνο να περιμένω... μόνο να αναβάλλω...
Σουρουπώνει. Και ανάμεσα στα σύννεφα, το ίδιο ασημένιο φεγγάρι όπως χθες..
Άγγιξε με να μένει για πάντα ζωντανό!
Για να μάθω να θα ζω μ' αυτό. Χωρίς αυτό!
Γιατί δεν είμαι ούτε εγώ αυτό που θέλω,ούτε και σύ αυτό που θέλεις...
Το μόνο που ξέρω όμως είναι , ότι μου λείπεις, ότι σε θέλω ___τώρα__εδώ..
Είναι μια δήλωση που δεν μπορείς να την ακούσεις καθώς μέσα από τον έρωτα αλλάζω και γίνομαι σκόνη στην απουσία σου!
Μα πάντα κάπως έτσι γίνετε, κάποιοι σαν εμένα χάνουν για λίγο τον εαυτό τους, έτσι απλά χωρίς να κάνουν κάτι το ιδιαίτερο, απλά πέφτουν και σηκώνονται πάλι .
Γιατί ακόμη κι αν όλοι οι πόροι μου να φωνάζουν βοήθεια,κανείς δεν μ 'ακούει.
Και μετά τίποτα.
Μονάχα αέρας και τίποτα.
Ούτε φως, ούτε ήχος, ούτε αίσθηση αφής...
Μονάχα κομμένη ανάσα από ένα φιλί που δεν ένιωσα ποτέ...
Απλά, τίποτα...


Η μουσική δανεική απο τον πρωτόπλαστο!




Secret Love - Nicos

26 σχόλια:

  1. Ανώνυμος2/1/09 12:40 π.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος2/1/09 12:46 π.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι εγώ έμεινα εδώ...
    να ρουφώ ότι άφησες πίσω...
    να αγγίζω τ'άστρα που ζωγράφισες ένα βράδυ στην ψυχή μου...

    κι εγώ έμεινα εδώ ....
    να κοιτώ τα φώτα να σβήνουν...
    ενα ένα σαν άστρα που πέφτουν μες στην παλάμη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ανωνυμε...
    αν και φανταζομαι ποιος εισαι...
    η μαμα μου μου εμαθε να μη μιλαω με αγνωστους!
    Αν θες κατι να μου πεις ,
    πες το μου στο μαιλ...και οχι ετσι...
    ακουω λοιπον..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μοναδικη μου Αναστασια....!!!
    κι εγώ έμεινα εδώ ....
    να κοιτώ τα φώτα να σβήνουν...
    ενα ένα σαν άστρα που πέφτουν μες στην παλάμη μου...
    Φανταστικό συμπλήρωμα γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όμως,ο χειρότερος τρόπος να σου λείπει κάποιος ειναι,
    να είσαι δίπλα του και να ξέρεις ο,τι δέν σου ανήκει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΠΡΩΤΌΠΛΑΣΤΕ....
    ο τίτλος σου ειναι..
    ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ....
    τότε ξέρεις,
    αγάπη είναι θυσία,υποταγή,ελπίδα,καταστροφή...
    μα ακομα κι έτσι..
    αν αγαπας αληθινα,
    το λίγο είναι προτιμότερο απο το καθόλου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος2/1/09 2:05 π.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος2/1/09 2:15 π.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΟΧΙ,Βούλα
    Αυτή ειναι η δική σου ερμηνεία της αγάπης.
    Για εμένα η ερμηνεία σου είναι ΠΑΘΟΣ και όχι Αγάπη...ανεξέλεγχτη διαδρομή δηλαδή...

    Μα..ναι,"το λίγο είναι προτιμότερο απο το καθολου"

    Όμως,αρκεί να υπάρχει νόημα...και το ΠΑΘΟΣ δεν είναι νόημα είναι καταστροφή αν δεν υπάρχει και απο τους ΔΥΟ μέσα στην Αγάπη.

    Δική σου επιλογή...

    Δική μου άποψη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος2/1/09 2:23 π.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Προτοπλαστε...
    ο καθένας ερμηνεύει την αγαπη με τον δικο του τροπο...
    λαθος; η σωστο;
    ποιος ξερει;...
    Ομως Αγαπη διχως παθος τι θα μπορουσε να ειναι ;
    Και μονο απο τον εναν; Δεν παει...
    Άποψη μου,το παθος περνα αλλα η αγαπη παραμένει...
    γιαυτο επιλεγω να την ζω σ ολοι της την ενταση
    παρα να τσαλαβουταω σε χλιαρα νερα!
    Δεκτη ομως η αποψη σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος2/1/09 1:20 μ.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. θέλω να σε δω, για να πω τα λόγια που καρφώθηκα στα χείλη μου, και πλέον ανάσα δε με αφήνω να έχω...

    καλησπέρα

    υ.γ.:υπέροχο κείμενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. υπαρχουν καποιοι σαν εμενα που φωναζουν βοηθεια...
    πεφτουν...σηκωνονται...σκοτωνονται..αναστενονται...
    ολα μονοι τους τα κανουν...
    μαθαινουν να ζουν με τις σιωπες...με τις φωνες...με τα λαθη...τα παθη...

    ποσο τους αγαπαω αυτους σαν εμενα...
    γιατι ξερω ποσο πολυ πονανε...
    ποσο κρυφα και σιωπηλα ονειρευονται...
    ποσο οδυνηρα ευχοντε το κατι αλλο που ποθουν...

    ευχομαι η νεα χρονια να κανει πραγματικοτητα καθε σου ονειρο βουλα μου!

    νεραιδενιο φιλι αγαπης!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. αγνωστε...σου απαντω στο μαιλ σου...
    δεν εχω να πω εδω κατι αλλο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. προφήτη μου...
    είναι ερώτηση η συμπλήρωμα αυτό που μου λες!
    Ευχαριστώ για το πέρασμα σου...
    η αύρα σου μεθυστική!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Νεραιδα μου..
    ποσο τους αγαπαω αυτους σαν εμενα...
    γιατι ξερω ποσο πολυ πονανε...
    ποσο κρυφα και σιωπηλα ονειρευονται...
    ποσο οδυνηρα ευχοντε το κατι αλλο που ποθουν...
    ευχαριστω που καταλαβαινεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "τραβώ δυνατά το τσιγάρο από τα χείλη γιά να ματώσουν"..."έρωτας στάχτη, απλώνεται μέσα σ'όλα αυτά που θέλω, που μπορώ και που θα ήθελα να μπορούσα"...

    "κομμένη ανάσα από ένα φιλί που δεν ένιωσα ποτέ"..απλά συγκλονιστικό!!!

    Αγαπημένη μου Βούλα να ευχηθώ κι εγώ ένα υπέροχο 2009, τρυφερό και γενναιόδωρο...γεμάτο έμπνευση!
    (η απαραίτητη μαγική πινελιά γιά κάθε μικρή ψηφίδα της ζωής και της ύπαρξης)...μα εσύ την κατέχεις!!!

    Πολλά φιλιά:))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμος2/1/09 8:24 μ.μ.

    Ενωθήκαμε σε ένα κρεβάτι
    Που ένωσε τα κορμιά
    Που αφέθηκες αφέθηκα στο Όνειρο
    Σαν να ήταν εχθές μέσα στο χιονιά
    Τα χείλι σου έλουσαν το κορμί μου
    Σου δόθηκα σαν κατή να με έστελνε
    Σε ένα μονόπατη μοναχικό
    Εσύ εκεί να μου δίνεσαι γυμνή
    Σαν την εικόνα που δεν είναι πλέον
    Θολή …………η εικόνα σου ορατή
    Πλέον καθένας σε γνωρίζουν
    Απλός σε κοιτά …………….
    Εγώ σε ένοιωσα μου δόθηκες
    Γυμνή και η διό να νιώθουμε
    Να χανόμαστε σε ένα κρεβάτι που πότισε
    Το κορμί το άρωμα σου
    Και τώρα ορατή για όλους
    …………..σε έχασα
    δόθηκες σε πόλους
    γυμνός σηκώνομε κοιτώ την βροχή
    ντύνομαι σε κοιτώ …………
    φεύγω ………..
    είσαι ορατή σε όλους
    δεν ανήκεις σε μια καρδιά
    πλέον αλλά σε πολλές μάτια
    σε κοιτώ και κλεινό την πόρτα
    έτσι απλά
    2/1/2009 8:23 μμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Φωτεινη μου Καλη Χρονιά κούκλα μου...και ελπίζω και αυτο το καλοκαίρι να μπορέσουμε να βρεθούμε ξανα...Καθε χαρα και ευτυχία ευχομαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Λυκε....
    ποιητικά γραμμενο το κείμενο σου το βρίσκω υπέροχο...
    αλλα αλλιώς
    νομίζω οτι ποτε δεν βρεθήκαμε η δυο μας
    και ποτέ δεν κυλιστήκαμε σε κανένα κρεβάτι...
    Θα σε παρακαλεσω να μη δίνεις λάθος εντυπώσεις...της θεωρό προσβλητικές
    Καληνυχτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.