Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

ΚΑ_ΤΗ_ΓΟ_ΡΟΥ_ΜΑΙ.

Που ήθελα να μείνω πάνω σ'ένα σύννεφο
Που ήθελα να φιλήσω τον ήλιο
Που ήθελα να έχει πάντα ζέστη,
Που ήθελα να σταματήσει ο άνεμος
Που ήθελα στην αγκαλιά μου να φέρει ένα κύμα της η θάλασσα
Που ήθελα αλλά δεν μπόρεσα να σε κρατήσω
Που ήθελα να γίνω αστέρι αλλά δεν βρήκα την αρχή του ουρανού σου
Που ήθελα να ξαναγινω παιδί,που κοιτάει πάντα προς τα εμπρός
αλλά η ζωή συνεχιζόταν και δεν με πήγαινε πίσω.
Που ήθελα πάντα να χαμογελάω
Που δεν μου το επέτρεπα, αλλά δεν ήξερα από πού και πως να αρχίσω.
ΚΑ_ΤΗ_ΓΟ_ΡΟΥ_ΜΑΙ...
Αλλά άν δεν μπορώ όμως να αγκαλιάσω ένα κύμα, αν δεν μπορώ να φιλήσω τον ήλιο...
και να σταματήσω τον αέρα... να μείνω πάνω στο σύννεφο....
Μπορώ τουλάχιστον να προσπαθήσω να συνεχίσω να σ αγαπώ ;
Έτσι απλά....μέσα σ ένα κόσμο που απλώς χρειάζεται αγάπη

.. ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!!
Αίσθηση μοναξιάς μέσα στον κόσμο.....χωρίς σου...
Γιατί δεν μ'αγαπάς;.
Η νύχτα φέρνει συμβουλές... στην μοναξιά με οδηγεί
Σώμα που δεν αντιδρά ....περίεργη αίσθηση ...δεν αισθάνομαι χωρίς εσένα!.
Είσαι το κάτι που λείπει ..... η μητέρα που είχα αρνηθεί, Ο πατέρας που έχω ξεχάσει.
Μοναξιά......πάντα , μου άρεσε;
Παρτίδα με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά ήταν η αγάπη μας...
Αντοχές που εξαντλήσαμε...
Αλλά πες μου...
Ήμουν η μόνη που έκανα λάθη;
Γι αυτό δεν κατηγορούμαι;
Κουράστηκα πάλι να βλέπω την ζωή μου ν ' αλλάζει
Θέλω να γελάσεις πάλι με και την αγάπη,
Ξέρω...δεν είναι εύκολο η νύχτα είναι ακόμη κοντά,
Και όμως είμαι γύρω σου.... μοναξιά τις σκέψεις σου!!!!!!!!
Πιστεύοντας ότι είναι καλύτερα αύριο να σου φωνάξω..
.ΚΑ_ΤΗ_ΓΟ_ΡΟΥ_ΜΑΙ...

ΔΙ_ΚΑ_ΣΕ_ΜΕ...

ΦΥ_ΛΑ_ΚΙ_ΣΕ_ΜΕ...

ΑΛΛΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ...
Τελικά δεν μου αρέσει να είμαι μόνη
Ποιος ξέρει;
Ίσως και να μου αρέσει να σ' ακούω,να μου λες συνέχειά το σ αγαπώ..
Ποιος ξέρει;
Ίσως στην φυλακή σου μάθω να αγαπώ ακόμα και τον εαυτό μου,
επειδή αν θέλω να αγαπηθεί θα πρέπει πρώτα να τον αγαπήσω εγώ .
Δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα σε κανέναν....

Απλα .... ΚΑ_ΤΗ_ΓΟ_ΡΟΥ_ΜΑΙ...


Απλα....ΕΝΟΧΗ...

18 σχόλια:

  1. αδικη η κατηγορια σου βουλα μου...
    αδικο πολυ να αγαπας και να κατηγορεισαι...
    αδικο...

    νεραιδενια φιλακια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νεραιδακι Νυχτερινό...
    Κάποιες φορές την ζητάμε αυτή την τιμωρία....
    την χρειαζόμαστε...
    το φιλί σου μόνο αγάπη μου φέρνει...
    καλό μας ξημέρωμα λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατηγορείσαι επειδή αγάπησες; Από ποιον; Άδικο. Γιατί να μη βρίσκουν μια φωλιά τα συναισθήματά μας; Είναι κρίμα.
    Μια μεγάλη αγκαλιά για να απαλύνει λίγο ο πόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ολοι γι αυτα κατηγορουμαστε
    Δεν βαριεσαι μη δινεις σημασια..

    α! και οσο για τα αστερια δεν με ζαλισαν, με μαγεψαν και με μαγευουν καθε φορα :)

    Καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αν η τιμωρία είναι να μείνει κοντά μου τότε …ας με δικάσει …κι ας καταδικαστώ ισόβια ….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ....Με το δικαίωμα,,,,, που μου δίνει,,,,,
    η αίσθηση,,,,,,,,,,,,,,, οτι πιθανόν
    ,,,,,και γώ ,,,
    να έχω συμβολή στην άδικη αυτοκατηγορία,,,,,,
    ...Ανακηρύσω!!!!
    Αθώο τον κατηγορούμενο.
    ...και του ζητώ,,
    ,,στα σύνεφα να ξανανέβει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αθώα η κατηγορουμένη . Αν είναι ετσι , εμεις πρέπει να μπουμε 100 φορες εισόβια. Αθώα παμψηφη. Ο επόμενος.

    Αρεοπαγίτης
    ΚαιΤαΜυαλαΣταΚαγκελόπουλος ή αλλοιώς Σερ Τρελλός του Χωριου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. jacki μου...
    εγω λεω να το πουμε και μ ενα τραγουσι...
    ειναι η αγαπη σου μια φυλακη...
    Ταιριαζει στην περιπτωση..
    Καλησπερα κουκλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαρια...
    συνηθισμένα τα βουνά απ τα χιονια...
    λεει ο λαός...
    Καλησπερα...και παλι ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αναστασια...μοναδικη μου!
    Αν η τιμωρία είναι να μείνει κοντά μου τότε …ας με δικάσει …κι ας καταδικαστώ ισόβια ….
    καταλαβαινεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. jeminis ...
    λογο τεχνικών προβλημάτων η ανάβαση δύσκολη...
    αλλα που θα μου παει,θα το φτάσω το σύννεφο!
    Καλησπερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΤΡΕΛΕ μου....
    Της φυλακής τα σίδερα ειναι για τους λεβέντες ωρε!!!!!
    Η αλλιώς..
    Μ'αλλα λογια ν 'αγαπιόμαστε...
    χαχαχα..τα σχόλια σου παντα μοναδικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. απλά αγαπάς... θυμάσαι και νιώθεις

    κατηγορείς εσένα... και θυμάσαι...

    μα είναι ακόμα εδώ... είσαι ακόμα εκεί...

    μη ξεχνάς... μη πάψεις να νιώθεις... όχι για να κατηγορείς, αλλά για να αγαπάς...και να θυμάσαι...

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος13/1/09 8:41 μ.μ.

    Μη κατηγορείς άλλο τον εαυτό σου Βούλα... Αυτό πονά περισσότερο από όλα τα άλλα...

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Oλα χρειαζονται ...ακομη κι η αυτοτιμωρια.
    Νασαι μονο δικαιη με σενα...αλλιως αστο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. προφητη της καρδιας μου...
    η παρουσία που ειναι και απουσία σκοτώνει!
    Καμια φορα κάνουμε απολογισμο και μετα προχωράμε ομως,εστω και με το κεφαλι χαμηλωμένο..Καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Οδοιπορε μου...
    επαψα να κατηγορώ τον εαυτο μου εδω και καιρο...καμια φορα μονο σκέφτομαι πως θα ηταν το αύριο χωρις τα λάθη του χθες...Φιλιά κι απο μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημερα Φαραωνα...πολυ σοφα τα λογια σου,,,,Νασαι μονο δικαιη με σενα...αλλιως αστο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.