Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

παμε ξανα;


Απόψε θα ντυθώ Σταχτοπούτα!
Θα βάλω τα ασημένια γοβακια μου ..
Την καρδιά μου ρολόι φοράω στο χέρι σου, ν ' ακούει τους παλμούς σου ....
Έτσι.....
τους πιο γλυκούς τους πιο βίαιους τους πιο καυτούς!
Προσκυνητής θα γίνω για να αποθεσω φόρο τιμής
στο υπέροχο όνειρο .. .. ..τώρα βρήκε θέση πάλι να ζει μαζί σου.. στη σιωπή.
Ήρθες!
Είναι βλέπεις αυτά τα ξαφνικά σ αγαπώ . που γεννήθηκαν σε μια νύχτα,
όταν το ασημένιο φεγγάρι ήταν καλυμμένο από σύννεφα.
Μία μέρα έντονης βροχής μου γέμισε ο κόσμος όοοοοοολος ασημένιες σταγόνες!
Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται.
Ήρθες!!!
Μόνο οι ρωγμές των ματιών σου..
Μυστήριο αδρανοποιημένων ονείρων σκάβουν χαντάκια στις μνήμες μου.

Σαν κάτοικοι σπιτιών που δεν βρίσκουν έξοδο και συνωστίζονται στους τοίχους!
Όπου κι αν πήγες σε πλήγωσαν!
Όμως ήρθες!Μη πεις τίποτα!
Δεν υπάρχουν μάσκες ... ποτέ δεν υπήρχαν ανάμεσά μας .
Άσε με να νιώσω την αναπνοή σου....χαλάρωσε
Είμαι εδώ....μ αυτά τα γοβάκια που τόσο αγάπησες!
Και θα είμαι πάντα εδώ να σβήνω την δίψα σου.
Με μία μόνο ματιά
Με μια μόνο ανάσα ...
Μια ενιαία ψυχή ...
Και όταν ο άνεμος του πάθους κοπάσει κι οι αντιθέσεις που μας χώρισαν φύγουν μακριά
Άναψε μια πυρκαγιά ..
Να κάνουμε τα όνειρα των άλλων γύρω μας στάχτη..
Άπλωσε το χέρι και μάζεψε όλα τα χρώματα της ημέρας..

Αλλά μόνο για μένα!

Να κάνεις ένα κάστρο_
Με σπασμένα ξύλα.. κομματιασμένα γυαλιά_
Να βάψεις το δωμάτιο γκρι_
Και συμπληρώνει το γαλάζιο της νύχτας.
Ηρθες;.....Η ώρα πήγε 12..

Πάμε ξανά!!!

23 σχόλια:

  1. ηρθε...;
    ενιαια ψυχη...
    ποσο λιγοι μπορουν να το νιωσουν αυτο και ποσο πολυ πονανε οταν πρεπει να αποχωριστουνε...
    ηρθε...;

    σε φιλω καλη μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ήρθε πάλι...

    συναισθήματα... τέτοια σαν την πρώτη μέρα, την πρώτη στιγμη...

    κάθε λεπτό... θυμάμαι...

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό δεν είναι επιστροφή, Βούλα μου. Τουλάχιστον από την δικιά σου μεριά. Μην ξεχνάς: εμείς είμαστε που πάντα φεύγουμε, δεν αντέχουμε μόνο να το παραδεχτούμε.

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ήρθες; Είναι που κουράστηκα να περιμένω κι αποκοιμήθηκα. Δεν περίμενα πως θα εχόσουν.
    Πάμε ξανά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...και αν ήρθες?
    Τώρα πια η άμαξα και τα άλογά μου εξαφανίστηκαν και το γοβάκι μου το πέταξα...το κατέστρεψα...να μην το βρεις ποτέ....να μην με βρεις ποτέ...ποτέ.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τον πρίγκιπα σου να βρεις και να μείνει για πάντα,
    Με σιωπές, με φωνές, με χαμόγελα, με αδρανοποιημένες στιγμές,
    Με φωτεινά όνειρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ηρθε; αυτο αναρωτιέμαι και γω ακομη..
    Καλημερα ομορφο νεραιδακι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μια φυγη..μια επιστροφη..
    και μετα παλι φυγη;
    Επαναλαμβανόμενη ιστορια.
    Καλημερα Προφητη της καρδιας μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. απο πλευρας μου ειναι αποδοχη Γιαννη...
    αλλα ναι..
    πολλες φορες φευγουμε και δεν θελουμε να το παραδεχτουμε...
    μας αρεσει το αισθημα του πονου μαλλον...Την καλημερα μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μια δευτερη ευκαιρια..
    ισως αυτη την φορα...
    τα καταφέρουμε
    Καλημερα Μαρια!
    Ισως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. jacki μου..μολις διαβασα την αναρτηση σου...
    ειναι εκπληκτικο το ποσο σκεφτομαστε τα ιδια πραγματα..
    Ειναι σαν να συμπληρώσαμε η μια την αλλη.
    Καλημερα γλυκεια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μια Σταχτοπουτα χωρις γοβακι;....
    Μα τοτε ο πριγκιπας δεν θα την βρη ποτε...
    Αδικη η αναμονη;
    ή αναζητηση για κατι καλυτερο;...
    caramela μου ,
    εδωσες πραγματι μια αλλη διασταση στο παραμυθι.
    Την Καλημερα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. η αμφιβολια ομως;
    Καλημερα μοναδικη μου Αναστασια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ,,,ακόμα κι'αν το θέλω,,,
    δεν ξέρω αν μπορώ,,,
    προσκυνητής να γίνω για το υπέροχο όνειρο....
    Ακαριαίος ήταν ο θάνατος..
    ..ακριβώς τότε που οι μισές
    μάσκες έπεσαν.
    ..Οι άλλες μισές δείλιασαν
    και απο δείχτηκε ότι
    το αφελές...πράγματι ήταν
    ... ευκολόπιστο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @jeminis
    ...Mα τόση ταύτιση πια?Μέσα στο μυαλό μου ήσουν?αυτό ακριβώς σκεφτόμουν όταν διάβασα την ανάρτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @
    caramela
    Δε γνωρίζω άν άγγιξα κάποια χορδή,
    όμως ο θάνατος ήταν ακαριαίος.
    Λίγοι ονειρεύονται στο ξυπνητό τους,μα σαν το κάνουν είναι απόλυτοι.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. jeminis ..
    !Μη πεις τίποτα!
    Δεν υπάρχουν μάσκες ...
    ποτέ δεν υπήρχαν ανάμεσά μας...
    είναι η συνέχεια..
    λυπάμαι αν έδωσα λανθασμένες εντυπώσεις...
    Την Αγάπη μου για σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γλυκόπικρη caramela μου..!!!!
    Και συ το ίδιο σκέφτηκες;
    ((Κι εσύ τέκνο Βρούτε;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Βούλα μου,
    Είναι μια χρονική περίοδος τώρα τελευταία που διανύω,κατάλληλη για συνειρμούς...δεν φταίω, τι να κάνω?
    Ερχεται αυθόρμητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος16/1/09 5:54 μ.μ.

    Πάμε ξανά!!! Χτύπησε 12 το ρολόι της μνήμης...

    Πάμε ξανά... ξαναμετράει ο χρόνος από την αρχή...

    Πολλά φιλιά Καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. μη νομιζεις οτι και γω ειμαι σε καλύτερη μοίρα!Φαίνεται άλλωστε...
    Ενα αστείο ειπα για να χαλαρώσουμε...
    Καλο σου βράδυ...Καραμέλα μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πάμε ξανά ;
    ΟΔΟΙΠΟΡΕ ..
    Καληνυχτα ματια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.