Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

εκσταση


...κοιτάω τα χέρια μου,
οι γραμμές της παλάμης μου
χάνονται σε μια άγνωστη χώρα,
την έρημο διασχίζοντας
η Φωνή ψιθύρισε το όνομά σου,
ένα όνομα ήσουν απλά
πριν σε γνωρίσω...
------
ταξιδευτής εγώ,
των απότομων βράχων εραστής
και των απάνεμων τόπων επισκέπτης,
άυπνος και νηστικός
στο δρόμο,
πάντα,
το ένα μάτι στη φωτιά
το άλλο στους ίσκιους,
ανεξημέρωτο αγρίμι,
των συνθηκών ακροβάτης
και των "ωραίων" συμβιβασμών φυγάς...
δραπέτης ονείρου αιώνιος
και πρόσφυγας ερώτων θλιμμένων...
------
πριν σε γνωρίσω...
------
κοιτάω τα χέρια μου...
οι γραμμές της παλάμης μου χάνονται
στου παραμυθιού την άκρη
από τότε που έβαψες κόκκινα
τα αποτυπώματα των δαχτύλων μου,
από τότε που ξέχασες ένα φιλί
στον δείκτη της αγάπης μου,
από τότε που η υφή του δέρματός σου
έκαψε την αφή μου,
από τότε
που σ' άγγιξα καρδιά μου...
-----
μόνο γι' αυτό μου είναι πολύτιμα
για να μπορώ να σε κρατάω...
-----
στο μετά είμαι...
σε γνώρισα...
σε άγγιξα...
σε κράτησα...
σε έχω...
-----
με κατέχεις...
ARMATAN
Και έπειτα ήρθε η νύχτα...και τα πλάσματα της μου είπαν πως μ αγάπησαν.
Φιλιά μου στέλνουν με τον άνεμο..
Τεντωμένες χορδές κιθάρας οι αισθήσεις.
Βρυχηθμός του ουρανού ...
Αστραπή.....Εγω Είμαι . .
Η Θύελλα που ζητά να γνωρίσει την αγάπη,

Που είσαι;
Σε χάνω στο σκοτάδι

Βοήθα με να αποδράσω

Ψιθυρίζω..
Σου Ανήκω..
Σκόνη και μαργαρίτες...μια πληγή
Στον ιστό της αναπνοής σου... ένα μεγάλο άλμα.
Και να πέφτω .
Στις καταιγίδες των ματιών σου
Κοίτα τον ορίζοντα, πέρα από εκείνες τις μνήμες ,
χάνονται μία-μία.
Θύελλα που ζητά να σε βρη!
Που είσαι.
Έκσταση..
Για ένα φιλί, απλά ένα......
Πριν τα ροδοπέταλα πάλι σκορπίσουν στον άνεμο
Σταγόνες γίνεσαι ... αγκαλιά με το πνεύμα των θεών ταξιδευεις.
Βέλος στο σκοτάδι, αδάμαστος σιωπηλός όπως οι πέτρες της φωτιάς,
Γεμάτος μάρμαρο και σκόνη.
Ενας Θεος!

Σπασμένα τα φτερά μου. . .Σιωπηλή συντριβή!
Πόσο θ αντέξω ακόμη;
Χαμένη στον ωκεανό χωρίς όνομα.
Τα πάντα ανάσα του έρωτα σου.

Κι ο τρόπος!
Μόνο ένας για να βρω την άβυσσο της ψυχής σου.
Το μετά..... χωρίς Χθες.
Ποτέ δεν κανουν λάθος τα σ 'αγαπώ ..κάθε φορά θα υπάρχουν.
Η πανσέληνος.
Κρατάω ένα δάκρυ από τα όνειρά μου
να μη ξεχάσω ότι ζωγράφισες κόκκινα ηλιοβασιλέματα να με κρατησεις
Διαλύομαι..
Πέταξα τον χάρτη στο σκοτάδι ..
Να ψάχνω χρόνια στον λαβύρινθο για την έξοδο!
Όλα ...Χαρτιά κομμάτια..
Όλα μια γουλιά από μελαγχολία.
Ώρα και σένα ... Που είσαι;
89.jpg
ΒΟΥΛΑ

27 σχόλια:

  1. "Ποτέ δεν κανουν λάθος τα σ 'αγαπώ .."


    Μόνο η καρδιά μας είναι στιγμές που δεν το καταλαβαίνει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...κι έπειτα ήρθε η νύχτα
    και το δικό σου αγαπημένο σκοτάδι...
    τυφώνας στάθηκε μπροστά
    στης ψυχής μου τις πύλες
    και φόρεσα φτερά που δεν ήξερα πως είχα...
    κι έγινα ένα με τον άνεμο...

    Αγαπημένη μου Βούλα είναι υπέροχο!!!
    Φιλιά και μιά πολύ όμορφη Κυριακή:))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πιο μακρύ ταξίδι του νου η έκσταση
    όταν με την άδεια του ποιητή
    ντύνεται όλα τα χρώματα
    καθώς ο μανιασμένος άνεμος της "βγάζει" όλους τους ήχους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εκει ειναι γαμωτο
    Εκει
    Για να ταλαιπωρουν την ψυχή μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. με τα χέρια ενωμένα... δειλά... κάπου εκεί...
    δες τον... σε κοιτάει...
    μη κοιτάς πίσω, μόνο εκείνον...

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Των αποτομων βραχων εραστης...

    Εξαιρετικοι και οι δυο..
    Καλημερα ομορφη να εχετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σχεδον Ποτέ Αναστασια μου ...σχεδον!!
    καλησπερα γλυκεια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. magdalini μου υπέροχο το συμπλήρωμα σου...κι οπως πάντα με τον γλυκύτατο τρόπο σου με σκλαβώνεις!Καλο βραδυ ομορφη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τασο..εσυ σαν καλλιτέχνης ξέρεις καλύτερα νομίζω να νιώθεις όλες της πλευρές της έκστασης!Καλησπέρα και πάλι ευχαριστώ για την πρόσκλησή!!Καταπληκτικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εκει Μαρια..μια ψυχη που κουράστηκε να αυτοκαταστρέφεται περιμένοντας!
    Καλο μας βραδυ λοιπόν...
    και οσο για το κομμάτι που έγραψε η Αρματαν...το βρήκα τοσο δεμένο με το δικό μου που δεν αντεξα στον πειρασμο και το έβαλα συμπλήρωμα στην δικιά μου εγγραφή...Είναι όντως Καταπληκτική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Προφητη..μικρέ μου άγγελε....
    τον ανεμο δεν μπορεις να τον δεις...
    τον νιώθεις μόνο...κι αυτο φτάνει!Καλο σου βράδυ καρδούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ...
    απο εναν βραβευμένο...αυτό ειναι τιμή να το ακούω...
    Ευχαριστώ πολύ!
    Και Καλο μας βραδυ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Έκσταση.. Υπέροχη μοναδική έκσταση.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Για το Ενα και Μοναδικο προσωπο που με μαγευει ακομα και τωρα!
    Καληνυχτα jacki μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ένα όνομα ήσουν πριν σε γνωρίσω....και ένα όνομα παρέμεινες...
    ....δεν σε γνώρισα ποτέ...μα πάντα αυτό το όνομα που με τόσο κοπο προσπαθησα να ξεχάσω..θα αναζητώ στους σκοτεινούς διαδρόμους του μυαλού μου..
    ...αυτή είναι και η τιμωρία μου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εδώ είμαι.
    Ταξιδευτής και γώ,
    τυχαία σε γνώρισα.
    Βόηθα με ν'αποδράσω,
    να φύγω απ'τις χίμαιρες
    και τα λοιπά τα μονοπάτια
    που σ'αυτές οδηγούν.
    Ταξιδευτή μαζί μου σε προσκαλώ και γώ,
    να βρούμε τ'όνειρο,
    Εκείνο τ'όμορφο και το
    ...Παντοτινό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μόνο ποθώντας
    τα πλαστικά κτήνη της λήθης
    επιβιώνει ο Έρωτας ?
    Κι εγώ που νόμιζα
    πως έμβιο πέταλο στην άκρια ενός ρόδου
    ανυδυόταν αυτοφυές το "σ'αγαπώ"..

    ***
    Τι αισθαντικά και παθιασμένα λόγια..
    Και των δύο η μελάνη στα ολοπάρφυρα..

    ***
    Πολύ όμορφο μπλογκ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γλυκια η τιμωρια caramela μου...
    αξίζει τον κόπο να γίνεσαι κομμάτια...Ολα μια θυσία ειναι στον Έρωτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δεν μπορείς να με δείς αλλά θα είμαι εκεί και πάντα
    λίγο διπλα σου, λίγο πίσω σου.
    Είμαι ο άγγελος σου
    Κλείσε τα μάτια και γύρνα τον χρόνο πίσω .
    Και γω μέσα σου θα μπώ! μείνε απολύτως ήρεμος και ακίνητος
    οι άγγελοι τρομαζουν ευκολα
    Ρωτα με για όλα... και οσες φορές θέλεις!
    Αλλά να θυμάσαι
    Οι άγγελοι απαντούν πάντα ψυθιριστά!!!!Καλο βραδυ jeminis!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. τι ομορφο αληθεια βουλα μου...
    η καρδια δεν κανει λαθη...ξερει την αληθεια οι ανθρωποι κανουν οταν βαζουν τα εμποδια στη μεση και την λογικη υψωνουν τοιχο...

    νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. madame_obscure ..
    Φυσικό αντίδοτο στη σπορά της λήθης, η ανάμνηση
    Κι ο Έρωτας μικρός περιηγητής
    Στα σέπαλα μιας ταπεινής μαργαρίτας αρμενίζει
    Αναζητώντας πάντα το χαμένο ουράνιο άτι του…
    Ευχαριστώ για το όμορφο πέρασμά σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. αυτα τα τείχη θέλω να γκρεμίσω Νεραιδα μου...
    προσπαθώ μα...η λογική με γυρίζει πισω..
    Καλο βραδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Οι άγγελοι τρομάζουν εύκολα...μεγάλη κουβέντα είπες καλή μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος20/1/09 11:13 π.μ.

    Έκσταση...Βοήθησε με με να αποδράσω... στην έκσταση του νου, της ψυχής, του σώματος σου...

    Απορώ ποιος σε εμπνεύει... ποιος;

    Καλημέρα και Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Γλυκια caramela..
    μήπως δεν ειναι η αλήθεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Οδοιπορε μου..
    Ο Ερωτας φυσικα...τι αλλο;
    Τα λογια σου παντα μοναδικα..
    Καλημερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.