Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Μα εγω θελω να το ακουω..



έξω ανάψαν τα φώτα του ουρανού
σε σκέφτομαι...
με τα χέρια της θύμησης
ζωγραφίζω το πορτραίτο σου...
μάτια καθρέφτες
χείλια πυρωμένα συρματοπλέγματα
κι ένα κορμί
λεωφόρος ταχείας διαδρομής,
πατάω γκάζι...
κι άλλο...κι άλλο...
σήμερα θέλω να σπάσω το όριο της ταχύτητάς μου
και να συντριβώ με μι' ανάσα
στης κυριαρχίας σου
τον πέτρινο τοίχο...
νικάς...
...........................
ARMATAN
Μια παγίδα κενού τον κρυστάλλινο ουρανού μου ράγισε πάλι.
Ένας άλλος τοίχος για να τρακάρουν τα όνειρά μου.
Επτά ζωές _ επτά σιωπές .
Επτά φωτιές!
-Στάχτες._
Οφθαλμαπάτη ήσουνα .
Και γω που ποτέ δεν έπαψα να φοβάμαι το σκοτάδι.,
Κερί αναμμένο σε κάνω ...να φέγγει μέσα μου, στεναγμό της χαράς μου.
Χρυσός και Αιωνιότητα.
Σταγόνες της σελήνης που Στάξανε..Κάψανε την Συνείδησή μου.
Κόκκινος άνεμος !
Δοκίμασε με λοιπόν στο σκοτάδι
Οσμή καφέ, Ροζ και Πικροδάφνες... Παλιά αναμνηση..
Αμαρτία γίνε Στα χείλη Μου.
Φωτιά !
Λιωμένο βούτυρο..Πικρή Σοκολάτα.
Και γω εκει , να σε θέλω σαν τρελή ακόμη
Φωτιά
Να σ 'ακούσω μόνο να μου το λες...
Απλά... θανατηφόρα .
Μη μου ζητάς λόγια !
Δυσλεξία Καρδιάς κουρασμένης.
Φύλλα ξερά τέφρα.
Ένα ακόμη βήμα.
Ένα βήμα !!! ψάχνω πεζοδρόμιο για τα δάκρυα.
Προσεύχομαι..
Βροχή και φαντασιώσεις .
Φθινόπωρο στην ψυχή μου!
Χάνομαι σου λέω.
Θέλω να το ακούσω..
Άλλο ένα βήμα
Δροσιά ανέμου.
Πες..
Αντάρης της ζωής μου έγινα, μιας ζωής που τρέχει γρήγορα.
Αλήθεια θα σε προλάβω ;
Μα θέλω ...
Είμαι εκεί , και απλώνω το χέρι ,
Χαμογελάω,
Εκεί...
Στη γωνία του δρόμου σου,
Κάθε δρόμο που προχωράς,
Εκεί που η καρδιά μου χτυπάει.
Υπάρχω...Ακούω..Μη φοβάσαι..
Πες μου..
Κι Αντίο να πεις...
Υπάρχουν πάντα τα όνειρα μου.
Bουλα.
............
φύσηξε εντός μου
νοτιά τρελή,
θεριά τα κύματα
φουρτούνιασε η ψυχή μου,
φυλλαράκια ξερά οι αντιστάσεις μου
χορεύουν ξέφρενα
τον χορό του ανέμου
έτσι αυτο - καταργούνται...
κι οι σκέψεις μου
όλες κουβάρι...
-------
"κόκκινη κλωστή δεμένη"
-------
ακριβό μου παραμύθι
ξεκίνα πάλι απ' την αρχή
ξεκίνα πάλι μ' ένα χάδι
μέρωσέ με μ' ένα φιλί
κι εκεί στα σκοτεινά,
έλα και πάρε με απ' το χέρι
να μη φοβάμαι πείσε με
και δείξε μου της αγκαλιάς σου το σταθμό
απάγκιο να βρω
παρηγοριά κι ανάπαυση
κι εκεί να μείνω
από ανέμους και θεριά
προστατευμένη...
------
φύσηξε εντός μου
νοτιά τρελή
μια σκόνη κόκκινη
- της ερήμου μου είπαν -
απλώθηκε απ' άκρη σ' άκρη
τύμπανα που χτυπάνε ρυθμικά
και λόγια που συστέλλονται
απόψε
βασιλεύουν οι αισθήσεις
σε νιώθω...
-------
ΑΡΜΑΤΑΝ


20 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο! Πραγματικά!! Την καλημέρα μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστω laminore ...
    Την Καλημερα μου κι απο μενα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ..Τραγούδια έχω,,,,,,,
    ,,να σου πώ εφτά.
    !!! Ψιθυριστά!!!
    να μη τρομάξουν οι Αγγέλοι
    και τα όνειρα χαθούν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όμορφη ταξιδεμένη αίσθηση...

    με χρώματα και ουσίες...

    :)

    καλησπέρα...

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eίναι στιγμές που τα λόγια είναι περιττά...που οι αισθήσεις κραυγάζουν....να τις εμπιστεύεσαι!
    καληνύχτα γλυκιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. να μου πεις καλε μου jeminis..
    οχι 7 αλλα 17..
    θα σ ακουω παντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νεράιδα της βροχής καλησπερα...
    τα λογια σου και τα βροχινα φιλια με τιμουν!
    Ευχαριστω για το περασμα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. caramela μου
    Για μένα, το πάθος είναι κάτι που ο καθένας έχει μέσα του ,
    όλοι το ζουν ομως με τον δικό τους τρόπο.
    Για μενα πέρα την διαχωριστική γραμμή λογικης και τρελας
    πέρα από το όριο της συνείδησης εμπιστεύομαι απόλυτα τις αισθησεις μου..Το προτιμώ..
    Φιλια και καλο βραδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ζωγραφίσατε πάλι. Ξέρεις πως το ένιωσα αυτό το κείμενο; Σαν το αίμα που κυλάει ζεστό πάνω στο σώμα μου μετά από μια μαχαιριά.. Όχι μέσα στις φλέβες.. έξω..
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τις πιο γλυκές αισθήσεις μου ξυπνούν πάντα τα λόγια σου
    Και ο τρόπος που τυλίγεις τα χρώματα, τις εικόνες και την καρδιά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος21/1/09 10:01 π.μ.

    Μιά καλημέρα είναι αυτή... πες την και ας πέσει κάτω...

    Καλημέρα Βούλα... βρέχει εδώ...

    "Κόκκινη κλωστή δεμένη" και ξανά από την αρχή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. jacki μου
    ευχαριστω εκ μερος της Αρματαν επίσης..
    απλά όμως έτυχε..δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης μαζί της..το αποτέλεσμα όμως με άφησε και μένα άφωνη.
    Καλημέρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λόγια μαχαιριά πάνω σε πληγή που δεν έκλεισε..
    Λόγια που γιατρικό γίνονται σε σώμα που δεν έχει πια ζωη...
    Λόγια που είναι μόνο Λόγια
    Anastasia μου..
    και μετά; Τίποτα.
    Καλημέρα γλυκεία μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ...βροχή και δω!
    "Κόκκινη κλωστή δεμένη"
    το παραμύθι τελείωσε όμως
    και γω
    έμεινα να συνεχίζω μόνη μου,
    στο χθες να περπατάω ακομη..
    Μια Καλημέρα λοιπόν που δεν την αφήνω να πέσει κάτω...
    με τίποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. εναλλαγή ψυχικής διάθεσης, μετά από κάθε λέξη...

    αισθήσεις... πάθος... συνέχεια...

    καλησπέρα

    υ.γ.:πραγματικά υπέροχη ανάρτηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ποσο σε νιωθω αληθεια οταν ζητας να το ακους...
    κι ας το ξερεις καμια φορα...
    παντα γαληνευει την ψυχη σου...
    παντα το εχεις αναγκη...

    νεραιδενια φιλακια βουλα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. εναλλαγή ψυχικής διάθεσης
    αισθήσεις... πάθος... συνέχεια..
    το αποτέλεσμα..
    Προφήτη της καρδιάς μου στο ειπα..οτι ποιο έντονο συναίσθημα ένιωσα μεχρι τωρα ηταν αυτή η αγάπη.....κι ας μην υπάρχει κοντά μου!Καληνύχτα και συγνώμη που χάθηκα.Θα τα πούμε σίγουρα πάλι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Νεραιδα μου το ξερω οτι νιωθεις...
    τι νεραιδα θα εισσουν αλλωστε;
    καθε μερα καθε στιγμη...να ακουω ..να βρω την γαληνη ..
    να βρω στην αγαπη..
    Καληνυχτα Β.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Με έχεις συγκινήσει.
    Πανέμορφο το blog σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Περσα..ευχαριστω για τον καλο σου λογο!Καληνυχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.