Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008

Ενα βραβείο για την φιλία!!



Σήμερα το πρωί ανοίγοντας το e-mail
έμεινα έκπληκτη και ταυτοχρόνως άφωνη
βρίσκοντας αυτό το δώρο φιλίας ...
Σταλμένο απο την γνωστή και υπέροχη Μαρια Νικολαου..
Ένα μεγάλο ειλικρινές ευχαριστώ λοιπόν
σε μορφή γράμματος σας στέλνω
Για όσες και όσους με τιμήσαμε και με δεχτήκατε τόσο εγκάρδια στην παρέα σας
Αν και είμαι σχετικά καινούρια στην γειτονία σας.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να μοιραστώ αυτό το βραβείο
με την φιλη μου
ARMATAN
που το μπλοκ
ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ
Είναι μόνο με δημιουργίες δικές της
Και να την ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθεια και συμμετοχή της!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!
Η ΤΙΜΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΕΙΝΑΙ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΗ.

"
εδώ θα γράψω μόνο τις διευθύνσεις
των επόμενων 8 ιστολογίων
που αξίζουν την προσοχή και την αναγνωρίσιμη μας
http://katapsc.blogspot.com/
http://laminore.blogspot.com/
http://xehasmeni.blogspot.com/
http://logiaplorhs.blogspot.com/
http://protoplastos.blogspot.com/
http://trellostouxoriou.blogspot.com/
http://a-kakies.blogspot.com/
http://ektiaisthisi.blogspot.com/

!!!!!
Γιατί μόνο 8????
Είστε τόσοι πολλοί που θα ήθελα να αναφέρω??
Συγνώμη..

8 σχόλια:

  1. Ανώνυμος24/1/09 9:37 μ.μ.

    Αυτό και άλλα τόσα σου αξίζουν Βούλα μου...

    Καλό βραδάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σου εχω πει πως πρωτο"κόλλησα" σε αυτο το μπλοκ?
    απο την κεντρική σου φωτογραφια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συν_Οδοιπόρε μου ....
    ότι και να πω θα ακουστεί ψεύτικο..
    γιαυτο θα αρκεστώ σήμερα
    στο ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μου το λες τωρα και μου φτανει.
    Ευχαριστώ εσένα ιδιαιτέρως για την όμορφη παρουσία σου εδώ,και την υποστήριξη σου..
    Καλό μας βράδυ Μαρία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μικρή μου μάθε να ξεχωρίζεις και να στέκεσαι...μόνη σου...άσε τους άλλους απ' έξω...καθένας έχει τη λάμψη του...πολλά συγχαρητήρια ολόδικά σου...και μόνο...φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν ειναι αλήθεια Αρματαν και το ξέρεις..η βοήθεια σου πάντα ηταν πολυτιμη για μενα !
    Ευχαριστώ ομως για τα λόγια και την αγάπη σου..
    Καλή σου μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γλυκιά μου Βούλα σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ!!
    Χαίρομαι για το βραβείο,
    σου αξίζει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αναστασια μου..
    εσυ ματια μου αξιζεις ..οχι ενα αλλα πολλα...
    Ευχαριστω για τα λογια σου ομως,ειναι ομορφο να ξερεις οτι εχεις φιλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.