Ήσουν μαζί μου χθες το βράδυ, είμαι σίγουρη .....
Επηρεασμένη από το μυστηριώδες φως της σελήνης.
Είδα τα μάτια σου, βλέποντας τα αστέρια!
Λάμψη στο σκοτάδι, Δεν κάνω λάθος .....
Γνώρισα το χαμόγελο σου
Είμαι σίγουρη σου λέω..
Ένιωσα την μυρωδιά του σώματος σου..
Την αύρα που ήρθε από τη θάλασσα...
Δεν είμαι τρελή .....
Αγκάλιασα και Φίλησα κάθε ίντσα του κορμιού σου .....
Απόψε ..... ενώ ονειρεύτηκα την αγάπη .....
Σήμερα το πρωί ... Ξύπνησα.....
Και είμαι τρελή .....
...............
Υπάρχουν γυναίκες που περπατούν σ όλοι την διάρκεια της ζωής τους .... Που έχουν τα μάτια, στραμμένα στα βαθιά.. σε άγνωστους ωκεανούς ... Υπάρχουν γυναίκες που αγαπούν ακόμα και της ρυτίδες τους ..
Που χαρίζουν τις καρδιές τους ...
Ανταποκρίνονται χωρίς να κρατάνε κομμάτια για τον εαυτό τους ... Υπάρχουν γυναίκες που σε αθόρυβο χορό.. την ψυχή του σε μια παραλία στο ηλιοβασίλεμα ελευθερώνουν ...
Καταπολεμώντας το ένστικτο ...
Με τα πόδια γυμνά ... τα κύματα αντιμετωπίζουν κάθε θάλασσας... Πονόντας!! ...
Υπάρχουν γυναίκες που κλείνουν τα μάτια τους ,ακούγοντας μουσική, σε αργούς ρυθμούς ...
Κι αφήνουν το αλάτι στα δάκρυα τους να καθίσει ...
Υπάρχουν γυναίκες που με υπερηφάνεια, αλλά με το κόμπο στο λαιμό .... Παραιτούνται από την ευτυχία ...
Υπάρχουν γυναίκες στα μάτια τους έχουν φωτογραφία τις όμορφες φευγαλέες στιγμές
Για κείνες που αισθάνονται αποδοχή ...και παραδοχή.
Ελπίζοντας να της κρατήσουν ζωντανές και πολύχρωμες για πάντα ... .. Που κι αν και ανοίγουν τα μάτια για μια στιγμή ...
Τα ψίχουλα του εαυτού τους σκορπίζουν..
Και χάνουν τον δρόμο προς το τρένο που θα οδηγήσει στην ευτυχία....Συνειδητά!
Φωνάζουν τον θυμό τους στο γυαλιού...
Για ένα σπίτι που έγινε μια φυλακή ...
Χαμογελάνε με απόγνωση σε αυτούς που θα θέλανε να επιστρέψουν...
Κι συμβιβάζονται ...
Υπάρχουν γυναίκες που σε τίποτα δεν θα σταματήσουν ...
Που δεν βρίσκουν ποτέ το τέλος στο νήμα ...
Υπάρχουν γυναίκες που έχουν γίνει Ενα με τον κόμπο και το κάθε δάκρυ ... Ελπίζοντας να μη διαλυθούν ....να μη σταματήσει η καρδιά τους .
Γιατί κάθε δάκρυ είναι λίγο για τον εαυτό τους που δεν αφήνουν να προχωρήσει ...
Δεν περιμένουν δεν αναμένουν .. μόνες φοβούνται
Συνεδρίαση στις παρυφές της τρέλας ...
Τον έρωτα φυλακίζουν για πάντα .... Για προστασία ..
Αγώνας με το εγώ τους ... Για να σκοτώνουν κάθε μέρα .... το πιο όμορφο ήλιο ....
Αναμονή όλη την ώρα με το φως στα μάτια ...
Ελπίδα ότι το φως είναι ... είναι ... η Αγάπη ... είναι ο Άνεμος ...Λευτεριά! Είναι το πιο όμορφο αστέρι τους κάθε βράδυ .
Και συμβιβάζονται...
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.
Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο -
τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα
Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω
θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.
7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης
Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη
Υπέροχη η εγγραφή σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι.. συμβιβάζονται...
Το νυφικό...η αιτία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι συμβιβασμοί μας!
Καλημέρα Μαρία μου..
Ήσουν μαζί μου χθες το βράδυ, "είμαι σίγουρη .....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπηρεασμένη από το μυστηριώδες φως της σελήνης.
Είδα τα μάτια σου, βλέποντας τα αστέρια!
Λάμψη στο σκοτάδι, Δεν κάνω λάθος .....
Γνώρισα το χαμόγελο σου
Είμαι σίγουρη σου λέω..
Δεν είμαι τρελή .....
Σήμερα το πρωί ... Ξύπνησα.....
Και είμαι τρελή"
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΛΙΓΗ ΚΑΘΑΡΗ, ΑΤΟΦΙΑ, ΠΟΛΥΤΙΜΗ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΤΡΥΦΕΡΗ ΠΟΙΗΣΗ!!!
Νά 'σαι καλά κοπέλα μου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε βράδυ τον αισθάνομαι δίπλα μου, την ανάσα του, την αγκαλιά του και όταν έρχεται το φως της ημέρας είμαι πάλι μόνη, τυχερή γιατί ήταν μαζί μου έστω στην φαντασία μου...τώρα είναι αλλού...στην αγκαλιά του δικού του αγγέλου....Βούλα μου πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμβιβάζεσαι;...
ΑπάντησηΔιαγραφήή συνεχίζεις και πετάς πάλι στους αιθέρες...
κοιμόταν μαζί σου την στιγμή εκείνη... σε άγγιζε...
καλησπέρα
υ.γ.:ελπίζω να με συγχωρέσεις που έλειψα, ελπίζω να μιλήσουμε σύντομα
Η χειρότερη φυλακή είναι ο συμβιβασμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζεις ελεύθερος και να νιώθεις πίσω από τεράστια κάγκελα αιχμαλωσίας.
Φυλακισμένος σε χρυσό κλουβί...με την θέληση σου....
συμβιβασμοί...
ΑπάντησηΔιαγραφή...υπάρχουν γυναίκες που συμ-βι(β)άζονται καθημερινά κι ας έχουν στολίδια στην ψυχή και στην καρδιά...
φιλιά βρόχινα...
Συμβιβασμοί! Ω! τόσοι πολλοί στην ζωή μας που έχουν γίνει ένα με μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα έρχεται κάποια στιγμή που δεν παει άλλο, και τότε ορθώνοντας το ανάστημα με το κεφάλι ψηλά βροντοφωνάζουμε: Είμαι εδώ! και έχω δικαίωμα στην αγάπη, στην ζωή στην λεφτερια, χωρίς υποχωρήσεις χωρίς συμβιβασμούς!
Μακάρι νάρθει γρήγορα η στιγμή αυτή και για σένα Βούλα μου
Σου εύχομαι καλό κατευόδιο στα ταξίδια των ονείρων.
Τζένη
Δεν οφείλω σε κανένα,,,,
ΑπάντησηΔιαγραφή,,δεν περιμένω τίποτα,,
,,δεν ελπίζω σε τίποτα,,
....Είμαι ελεύθερος...
Συμβιβασμοί ίσως υπάρξουν
αν ποτε το φέρει η τύχη και
συναντηθούμε!!!!!
Υπέροχο το κείμενο σου... γιατί είναι πολύ αληθινό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Συμβιβασμός όμως δεν ξέρω πραγματικά αν αξίζει...
Όλα είναι επιλογές στη ζωή... πάντα κάτι χάνουμε και κάτι κερδίζουμε...
Όμως αξίζει να πορευόμαστε προς την ευτυχία με μικρά ή μεγάλα βήματα... για αυτό είμαστε πλασμένοι...
Φιλί μεγάλο
ναι υπαρχουν αυτες οι γυναικες...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ναι συμβιβαζονται...
και ισως καποτε να τις εκρινα που δεν αφηναν τον εαυτο τους ελευθερο περα απο καθε συμβιβασμο...
μετα ομως εμαθα να τις σεβομαι απεριοριστα...
γιατι εχουν "λογο" αληθινο να συμβιβαζονται πολλες απο αυτες...
βουλα υπεροχο πραγματικα...
το εντυσες με τις ομορφοτερες λεξεις και δημιουργησες ενα ποιημα!
σε φιλω γλυκια μου με αγαπη!!!
Kαλησπερα Πανο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω για τα ομορφα λογια σου με τιμας αν και απεχω πολυ απο την ποιηση!
Απλα της τρελες σκεψεις μου αποτυπονω!Ευχαριστω ομως!
χαχαχα..τι να σου κανει βρε Ελενα και η φαντασια;Η πραγματικοτητα ποναει διπλα μετα...Φιλια κοριτσακι μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήπροφητη της καρδιας μου....συμβιβάζομαι γιατι δεν εχω αλλη επιλογη...δεν υπαρχουν δρομοι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γω συγνωμη..αλλα τεχνικα προβληματα δεν μου επιτρεπουν...
θα τα πουμε συντομα ομως...Φιλια πολλα και καληνυχτες
Φυλακισμένος σε χρυσό κλουβί...με την θέληση σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο μας βραδυ Αναστασια μου...!
Νεράιδα της βροχής ..
ΑπάντησηΔιαγραφήδυστυχως υπαρχου...και ειναι παρα πολλες..
Τα βροχινα φιλια μου ταιριαζουν αυτον τον καιρο...
Μεσα μου καταιγιδες..
Καληνυχτα!
Τζενη...μπορεσες να μπεις βρε θηριο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο φιλεναδα..χαιρομαι!
Θα τα λεμε κι απο δω λοιπον...
Φιλια πολλα!
Δεν οφείλω σε κανένα,,,,
ΑπάντησηΔιαγραφή,,δεν περιμένω τίποτα,,
,,δεν ελπίζω σε τίποτα,,
....Είμαι ελεύθερος...
Συμβιβασμοί ίσως υπάρξουν
αν ποτε το φέρει η τύχη και
συναντηθούμε!!!!!
Απλα επαναλαμβανω jeminis!
Καληνυχτα και την αγαπη μου!
Υπεροχε Συν... μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικες φορες δεν μπορεις να κανεις αλλιως!
Όμως αξίζει να πορευόμαστε ..
για αυτό είμαστε πλασμένοι...
Αχ αυτα τα λογια σου!!!!Δροσια στην καρδια μου και το ξερεις!
Μεν συννεφο σου στελνωκαι γω ενα φιλι,με την ελπιδα να σε συναντηση!!Καληνυχτα..
Νεραιδακι...
ΑπάντησηΔιαγραφήμη συμβιβαστεις ποτέ..μη κανεις το λαθος.
Καποτε ολες μετανιωνουμε!!!
Καλο βραδυ γλυκο μου!!
Όλοι λίγο πολύ έχουμε πέσει στην παγίδα.. Συμβιβαζόμαστε ίσως για διαφορετικούς λόγους ο καθένας μας μα η επίπονη διαδικασία απεγκλωβισμού παραμένει για όλους μας κοινή!! Άθελά μας.. με κάθε επίγνωση για το τι κάνουμε.. δεν έχει σημασία! Αρκεί να το αντιληφθούμε εγκαίρως και να.."πετάξουμε" μακρυά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ!!
Χμμ.. μόλις είδα για το βραβειάκι! Σε ευχαριστώ πολύ Βούλα!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοπέλα μου με άγγιξες πραγματικά!! Υπέροχη η γραφή σου! Σίγουρα είναο πολλά αυτά που συμβιβάζεται η γυναίκα αλλα τίποτα δεν μπορει να την '' ρίξει '' ... Την καλησπέρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δίκιο εχεις laminore..
ΑπάντησηΔιαγραφήτα λόγια σου με βρίσκουν σύμφωνη απολυτος!
Οσο για το βραβείο το αξίζεις,τι να λέμε;
Μαρια καλησπέρα..χαίρομαι που σου άρεσε ..και που μου μίλησες,ελπίζω να τα λέμε πιο συχνά...
ΑπάντησηΔιαγραφή