Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009
Σιωπή...
Είμαι κοντά σου,
κι όμως δεν μπόρεσα να καταλάβω αυτό το πρόσωπό σου
Το τόσο μακρινό,το τόσο πέτρινο.
Πες μου..
Αυτή η κόκκινη σκόνη ...είναι συνήθεια ... ή βάσανο;
Σκοτώνεις ακόμα τα όνειρά σου ...ή ακόμη ακολουθείς χαρταετούς;
Κι όμως....
Είσαι καθρέφτης μου: ακατέργαστο πετράδι και μια πληγή
Δεν το είχα καταλάβει.
Μη φεύγεις Σιωπή μου....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.
Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο -
τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα
Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω
θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.
7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης
Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη
δε θα φύγει θα μένει εκεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα τον βλέπεις κάθε φορά, όμως...
άκου... κάτι κρύβεται πίσω... δες...
καλησπέρα
Προφήτη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα καρδιά μου...
Την JACKI σκεφτόμουν όμως οταν το έγραφα..
με πονάει η αποχώρηση της..
Κορίτσι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλά άγγιξες την ψυχή μου..
Τιποτε αλλο
Βουλα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήελπιζω να μη φυγει γιατι αν το κανει για τους λογους που νομιζω τοτε ειναι λαθος λογοι...
πολυ γλυκια αυτη σου η αναρτηση που αναφερεται σε εκεινη...
σε φιλω με αγαπη καλη μου!!!
Αυτη η φυγη..ποναει Μαρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι απο τα πρωτα ατομα που γνωρισα εδω και συμπαθησα τοσο πολυ..
Αυτη αποφασίζει Νεραιδακι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήεμείς μονο θα πονεσουμε απο την έλλειψη της Σιωπης...της σιωπής που τόσο αγαπήσαμε!
Κριμα.
Εγώ της το είπα πως δεν πρέπει να φύγει αν οι λόγοι είναι αυτοί που ξέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως αν το κάνει θα πάω στο σπίτι της να την αναγκάσω να ξανά γράψει:))))
Τρέχει και σε παίρνει μακριά το γκρίζο ποτάμι της λήθης
ΑπάντησηΔιαγραφήφωνάζω σταμάτα μην κυλάς άλλο,
τα θολά νερά της απάτης,
μη μου κρύβεις ότι
πιό πολύ αγαπώ...
Καλησπέρα Βούλα μου...υπέροχη ανάρτηση και συγκινητικό το μήνυμα...τίποτα δεν χάνεται απ'αυτά που ζουν μέσα μας...
Πολλά φιλιά:))
υπέροχα τούτα σου τα λόγια και ταιριάζουν τόσο στην τζάκι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήένα ευχαριστώ για την προηγούμενη ανάρτησή σου που αναφέρεσαι και στη σελίδα μου...
είσαι ένα απ' τα όμορφα στολίδια ετούτου του χώρου και χαίρομαι που σε γνώρισα...
φιλιά βρόχινα...
Το επέλεξε προφανώς,
ΑπάντησηΔιαγραφήγια προσωπικούς λόγους.
Για τους λοιπούς λοιπόν εμάς,,κρείτον το σιγάν.
Να το κάνεις Αναστασια μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήη σιωπή της ειναι πολύτιμη και αγαπητή απο όλους,βιαστική η απόφαση νομίζω...
παράδοση χωρίς μάχη...
εγώ δεν το δέχομαι για την τζάκι που γνώρισα..
Καλημέρα κορίτσι μου..
magdalini μου καλημερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήδικιο εχεις,τίποτα δεν χάνεται απ'αυτά που ζουν μέσα μας...αλλα η απουσια ποναει.
Την αγαπη μου.
Καλήμερα Βούλα μου, όμορφο και ταιριαστό στη Jacki...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Σιωπή περνά στην Σιωπή...
Καλή εβδομάδα...
Νεράιδα της βροχή..
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν πρεπει να πεις ευχαριστω,
εσύ παιδί μου..
Το χεις!!Μιλάς στον άλλον μ'ενα τρόπο μοναδικό..επαναστατικο!!Αξίζεις!
Και δεν είναι λόγια..
jeminis ΚΑΛΗΜΕΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καταλαβαίνω..
αλλα δεν θελω να το δεχτώ και θα ελπίζω..
Οδοιπόρε μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσυ νιώθεις,ειμαι σίγουρη!
Κι αυτή η φράση σου..
Η Σιωπή περνά στην Σιωπή...
τα λέει όλα,μα με πονά!
Την καλημέρα μου.. μάτια μου!
Άκρως συγκινητική η ανάρτησή σου.. ιδίως τώρα που έμαθα και τον λόγο-αφορμή της έμπνευσής σου!!Χαίρομαι να σε διαβάζω.. Καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω με ΝΑΪΑΔΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου σε όλους!
Βούλα,όμορφιά το κειμενάκι!
laminore ..
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλημέρα μου και ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Απλα ένιωσα την ανάγκη να το γράψω,ελπίζοντας να μ ακούσει..
Δεν ξερω τους λόγους Νίκο,αλλά όποιοι και να είναι την πλήγωσαν πολύ φαίνεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά θέλω να πιστέψω πως για την αγάπη όλων μας εδω θα το ξεπεράσει.
Καλημέρα και ευχαριστώ για τα λόγια σου,
ξέρεις πόσο μετράει η γνώμη σου για μένα Φανταστικέ μου!!