Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Πέρασα χθές









Πέρασα χθές απο την γειτονιά σου
και στάθηκα για μια στιγμή,
η μάνα σου 'τοίμαζε τα προικιά σου
κι όλα θυμίζανε γιορτή

Μη προδωθώ μπήκα στο καφενείο
μα εκεί κερνάγαν το γαμπρό,
με γνώρισαν στο τσούρμο κανα δυο
και μου 'βαλαν κρυφά να πιω.

Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ,
δεν έχω σώμα ούτε ψυχή
σαν μια συρμάτινη χορδή
θα σπάσω στον καημό σου.

Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ.

Ποιά μάγισσα το νου σου έχει πάρει,
ποιοί λόγοι σ'έφεραν εκεί,
το θέλησες ή στο 'χουν επιβάλλει
κάποιοι επιστήθιοι εχθροί.

Μου είπε ο Κωστής φύγε για να μην γίνει,
μην γίνει απόψε μακελειό,
μα αυτή η πληγή, αυτή η πληγή πώς κλείνει
φίλε μου πες μου να σωθώ.

Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ,
δεν έχω σώμα ούτε ψυχή
σαν μια συρμάτινη χορδή
θα σπάσω στον καημό σου.

Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βα
φόσουνα στα ρουζ.

δεν άφησες ούτε να προσπαθήσω......


Όσο υπήρχα με φοβόσουν.
Όσο υπήρχα δε με άντεχες.
Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα
.

Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.
Είναι καλύτερο ν' αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με την φάτσα μου επάνω τυπωμένη.
Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαίνεται γελοίο.

-Θέλεις να πατάς σταθερά
Σ' αρέσουν οι ρηχές θάλασσες
Σ' αρέσει να γυρνάς τον κόσμο
αλλά πάντα στα ρηχά
Εμένα μ' αρέσουν οι βαθιές θάλασσες
Κι ας μη γυρνώ τον κόσμο
Κι ας μη με νομίζει κολλημένο
στο ίδιο αυτό σημείο.

Δεν υπάρχει σύμπαν
υπάρχουν μόνο στιγμές
συμπαντικές στιγμές
Αν φτάσεις στην ακινησία
Μπορείς παντού να ταξιδέψεις
Γι' αυτό το ξέχασες που σου 'λεγα
μωρό μου εκείνο το πρωινό
δίπλα στην σκάλα, πως η ζωή
κι ο θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος.
Είναι θέμα αντοχής στην ίδια πλευρά πλεύσης.
Εγώ δε χρειάζομαι τον κόσμο
κακώς έχεις νομίσει

Για μένα δεν υπάρχει κόσμος
Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμο.


-Δεν έδωσα σε άλλον
τα κλειδιά
ούτε του σπιτιού μου
ούτε της καρδιάς μου.
Αρνήθηκες να τα πάρεις
Φοβήθηκες μήπως
σου ξεκλειδώσω
τη δική σου
καρδιά....



αφιερωμένο ......

Αποσπάσματα από βιβλίο του Άσιμου

22 σχόλια:

  1. Καλά το συγκεκριμένο τραγούδι είναι πολύ αγαπημένο.. Με είχε συγκλονισει από την πρώτη φορά.
    Όμορφη αφιέρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχο τραγούδι και μοναδική φωνή του Αλκίνοου.

    -Δεν έδωσα σε άλλον
    τα κλειδιά
    ούτε του σπιτιού μου
    ούτε της καρδιάς μου.
    Αρνήθηκες να τα πάρεις
    Φοβήθηκες μήπως
    σου ξεκλειδώσω
    τη δική σου
    καρδιά.

    Αυτό το κρατώ....

    Καλό βράδυ Βούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγκλονιστικό...και γω το ιδιο επαθα οταν το πρώτο άκουσα!Είναι οτι πρέπει για την διάθεση μου σήμερα..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. και το τραγουδι και το κείμενο του Ασιμου,τα βρίσκω εκπληκτικά Αναστασια μου...Μελαγχολικά υπέροχα και τα δυο!Καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος16/2/09 10:50 μ.μ.

    ''Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμο.''


    Τάσις και ουσία ποιητική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος17/2/09 2:00 π.μ.

    To τραγούδι είναι καταπληκτικό, όταν το πρωτοάκουσα "έπαθα".

    Μα γιατί ο έρωτας να είναι πάντα τόσο μα τόσο ετερόκλητος; Γιατί να σου δίνει τόσα μα τόσα πολλά και να ζητά συνάμα άλλα τόσα;

    Καλό ξημέρωμα καλό μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σ' αρέσουν οι ρηχές θάλασσες..

    "Πάντα οι ρηχές θάλασσες του άρεσαν
    γιατί τις βαθιές τις φοβόταν αν και πάντα έλεγε το αντίθετο..
    Μεχρι και μεγάλο καράβι είχε.
    Μα το πήγαινε μονο σε ένα μέρος συγκεκριμένο και περνούσε παντα διπλα απο μικρα νησακια.
    Φοβόταν μήπως και πνιγεί..
    Μα δεν ειναι ετσι οι θαλασσινοί"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα,πραγματικά πολύ ωραίο τραγούδι.Δεν έχει σημασία που αρνήθηκε να πάρει τα κλειδιά το θέμα είναι οτί τα πέταξα κι έγω δεν θέλω να τα ξαναβρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πέρασα και γώ απ'τη δική σου γειτονιά και μάλλιστα
    κι'απο την πιό παλιά.
    Αυτή που διαδικτυακά σε πρωτοβρήκα...και είπα!!!
    Σούπερ,,,ντούπερ,,,ουάάάου!
    ...και έγραψα πολλά,σ'όλα
    τα καφενεία.Τρελλά και παλαβά.Μη με μαλώνεις όμως.
    Παλαβομάρες λέω.
    Ψυχούλα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Εμένα μ' αρέσουν οι βαθιές θάλασσες
    Κι ας μη γυρνώ τον κόσμο
    Κι ας μη με νομίζει κολλημένο
    στο ίδιο αυτό σημείο."

    Κι εμείς δεν είμαστε κολλημένοι, ή κι αν είμαστε λίγο, σίγουρα κολλάμε για τα καλά σε τέτοιους στίχους!

    Τα εύσημα και στο δημιουργό και στην uploader!

    Βούλα, τους χαιρετισμούς μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μια μεγάλη Καλησπέρα!!!!!!!!!!
    Για Σένα και για το Νικόλα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. υπεροχο βουλα μου...
    οσο για το τραγουδι απλα συγκλονιστικο...

    οσο για τις ρηχες θαλασσες...
    οσοι δεν μαθαν κολυμπι γιατι βουτανε εκει που δεν τους παιρνει ποτε δεν καταλαβα...

    νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. καλό βράδυ Τονια μου..σωστή η παρατήρηση σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιατί να σου δίνει τόσα μα τόσα πολλά και να ζητά συνάμα άλλα τόσα;
    Πες μου...γιατι;Οδοιπορε μου..
    Ακόμα αναρωτιέμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. αχ Μαρια μου,και μεις που είμαστε για της ανοιχτές θάλασσες γιατί αράξαμε στα λιμάνια με σκουριασμένα όνειρα;...Τα πάντα χαμένα πήγαν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΑΝΤ' ΑΥΤΟΥ...μακάρι να έβρισκα την δύναμη να κανω το ίδιο..ΑΝΤ' ΑΥΤΟΥ,ακόμα περιμένω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. jeminis!!!!Σούπερ,,,ντούπερ,,,ουάάάου!χαχαχαΕισαι απαιχτος είσαι ..ψυχούλα μου.
    Μου μου θυμώνεις που χάνομαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. jeminis!!!!Σούπερ,,,ντούπερ,,,ουάάάου!χαχαχαΕισαι απαιχτος είσαι ..ψυχούλα μου.
    Μου μου θυμώνεις που χάνομαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Diatton....
    κι ομως,Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ!
    Καλό βράδυ Αστέρι μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλησπέρα τρελό ξωτικό μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. έλα ντε...τι το θέλουμε Νεραιδακι;Η γοητεία της πρόκλησης ίσως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Για μένα δεν υπάρχει κόσμος
    Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμο.

    Υπέροχη σκέψη, με όμορφο τραγούδι αρμονικά δεμένη…

    Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.