Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Μια λεξη σαν σταγονα.

Τα πάντα έχουν αρχή και τέλος.

Βρέχει στις καρδιές μας αποψε!

Εγκαταλείφθηκαν τα προάστια του κόσμου.

Αγκάλιασε με κάτω από την ζεστή κουβέρτα και μη λες τίποτα.


Η Ψυχή μου έγινε πέπλο που καλύπτει ένα σώμα.

Νήματα της τρέλας χρωματισμένης στο μυαλό της συναισθηματικής μου φαντασίας.

Ανατριχιάζω.

Το κρύο πάγωσε φευγαλέα την στιγμή ...

Πνιγμός σε θάλασσα πάγου .

Ταξιδιώτες, χωρίς προορισμό.... σε συνεχή μεταμόρφωση.

Μένω στο έλεος των ματιών σου.

Μπλε ...χρώματα τοπίων που έχουν εξαφανιστεί.
Στην τρέλα των χειλιών σου..

Δηλητήριο πίνω και μεθώ.

Ζητώ το έλεος της αναπνοή σου.

Ριγώ...

Δάκρυα στον βυθό της θάλασσας .

Ταξιδιώτες σε μια μελαγχολία...... χαμόγελο που λείπει.

22 σχόλια:

  1. Όμορφη ανάρτηση!
    Καλό υπόλοιπο Σου/Κου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. στο μπλε θα χαθείς...
    τρικυμία, λούζει το σώμα, επιθυμίες κυριαρχουν τη σκέψη...

    κοιτάς... νιώθεις... ζεις...

    και όλα... μια λέξη σαν σταγόνα ηχούν, σαν μια μέρα που άργησε να έρθει, σαν ένα μέρος που πλησιάζει...

    σκέψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγκάλιασε με και άφησε τον ρυθμό της ανάσας μας να γεμίσει το δωμάτιο, να θολώσει τα τζάμια να ζωγραφίσει τους τοίχους…
    Αγκάλιασε κι ας γίνουμε ξανά ταξιδιώτες χωρίς κανένα προορισμό …..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλο Σ.Κ.laminore
    και καλως ηρθες παλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ποτε δεν ειναι αργα καρδια μου....
    κοιτάς... νιώθεις... ζεις...
    ΕΛΠΙΖΕΙΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ....ξανά ταξιδιώτες χωρίς κανένα προορισμό …..Αναστασια μου,μπροστά σου πάντα σιωπώ!!!Καλο Σ/Κ αγαπημένο μικρο μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ..."θαλασσα παγου...θα σε συναντησω εκει... Μα η ανασα τηs αγαπηs μοιαζει σαν παγωμενοs Μαρτηs...θα περιμενω μηπωs θαρθειs και το αντιο μη το πειs"... Μια ομορφη Κυριακη Βουλα μου!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. (Τα πάντα έχουν αρχή και τέλος).
    και η επανεκκίνηση στο κόλπο είναι..
    καλη νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ta panta exoun arxh kai telos...

    toso aplo... ma kai toso dyskolo na to syneidhtopoihseis merikes fores!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Παγωμένος ο Μάρτης Φωτεινή μου...και πάγωσε την καρδιά μου...
    Καληνύχτα αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και όλο πάλι απο την αρχή; πάλι στο τέλος;
    Αξιζει άραγε ο πόνος σε επανάληψη Γιάννη μου;Καλό βράδυ και σε σένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. το συνειδητοποιείς Mafalda....απλα να το πιστεψεις περεπει!
    Καληνύχτα μικρή μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλήμερα ........
    καταπληκτικά ωραίο το blogg σου,πολύ όμορφες οι ανάρτησης σου
    Θαλασσινά φιλιά από την όμορφη Σύρο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πνιγμός σε θάλασσα πάγου!!!

    ΠΟΙΗΜΑ!!!!!

    Καλημερα ... έγραψες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ευχαριστώ ΦΟΥΛΗ..
    για τα λογια και τα θαλασσινά φιλιά!Καλη σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ειναι που πνίγομαι τελευταία Μαρια και δεν έχω το κουράγιο να κολυμπήσω!
    Καλημερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αχ και η μουσική σου Βούλα και η μελαγχοία των ταξιδιωτών.. και το απέραντο της θάλασσας στα μάτια κι ας μην είναι μπλε.. και η γεύση από τα χείλη... Αχ Βούλα μου.
    Δεςς τι όμορφο ζεστό το χρώμα του αίματος που τρέχει πάνω στο στήθος.. Όμορφη και ήσυχη σφαγή.
    Σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αχ, η ένταση των συναισθημάτων μάς κάνει (όπως ακριβώς το 'γραψες):

    Ταξιδιώτες, χωρίς προορισμό...
    Ταξιδιώτες σε μια μελαγχολία...

    Την καλησπέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. μια σταγονα θαλασσα ολοκληρη και πνιγομαι μεσα της...
    πνιγομαι κι ας ξερω κολυμπι...
    εχει τελος αυτο το μαρτυριο...;

    νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλημέρα Βούλα και καλή εβδομάδα.
    Τα πάντα έχουν αρχή και τέλος όταν όταν η αγάπη είναι με ανθρώπινα λόγια εκφρασμένη.Για σένα είμαι σίγουρος ότι δεν έχει πέρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μένω!!!!
    στο έλεος των ματιών σου...
    Προσφέρω στο μπλε των ματιών σου,,,,
    το όνομά σου...
    Ένα μπλε τριαντάφυλλο!!!!
    και λίγη μουσική,,,
    να στάζει,σταγόνα σταγόνα,
    βάλσαμο στην ψυχή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. λέξεις με χρώματα μέσα στης θάλασσας το κύμα...

    σκέψεις...ανάσες...μα και ζωή...

    όλα αυτά μαζί... και προχωράμε...

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.