Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

μια στιγμή, μέσα σε μια στιγμή..κουραστηκα.


Κουράστηκα να μην αισθάνομαι τον μηχανισμό της ζωής και να αισθάνομαι ένοχη για όλα
Από πότε μπορέσαμε να σπάσουμε τα πάντα, εκτός από ότι θα μπορούσε να είναι λάθος.
Και είναι μερικές ημέρες τώρα που βλέπω όμορφα πράγματα χωρίς αίσθηση και δεν είμαι σε θέση να δεχτώ και να κατανοήσω.
Από πότε δέρμα μου έγινε αδιάβροχο? Καουτσούκ!!!
Κουρασμένη από ακατάλληλες αποφάσεις.
Κουρασμένη από τις μάχες.

Κουρασμένη από το να δίνω εξηγήσεις.

Κουρασμένη από τα θέλω των άλλων.
Κουρασμένη των γενικεύσεων.

Κουρασμένη από ανάληψη των ευθυνών

Κουρασμένη από υποσχέσεις που ποτέ δεν πραγματοποιούνται.

Κουρασμένη από τα εγκλήματα των προσώπων που αγάπησα.

Κουρασμένη από την εύθραυστη....υπερβολικά εύθραυστη ψυχή μου.

Κουρασμένη να βλέπουν τα όνειρά μου χτυπημένα στο έδαφος.

Κουρασμένη να κατεδαφίζω ώρες που έζησα χωρίς νόημα.

Κουρασμένη από τις ημέρες απουσίας.

Κουρασμένη από τη μη ανταπόκριση.

Κουρασμένη από του χρόνου την ροή.

Κουρασμένη από την εικόνα μου.

Έχω κουραστεί.

Χίλιες και μία νύχτες ...χιλιάδες ημέρες να βασανίζουν τις επιθυμίες της ψυχή μου

Χιλιάδες και χιλιάδες φεγγάρια να ψάχνω απλώς για να βρω την αλήθεια.

Χίλια χαμόγελα και χίλια δάκρυα μεταξύ των χρωμάτων και των ονείρων.

Χίλια μίλια και χίλιοι δρόμοι μεταξύ ολίσθησης και κατολίσθησης.

Χιλιάδες και χιλιάδες απαντήσεις που αποκαλύπτουν μυστήρια μεταξύ της καρδιάς μου και του μυαλού.

Εξερεύνηση
Φαντασία
Απώλεια,
Μαρτύριο
Απελευθέρωση

Εκπνέω την ψυχή μου και συμπληρώνω ...

Κλείνω τα μάτια μου ... κλείσε τα μάτια σου ...
Ίσως η μαγεία αρχίσει ξανά ...

11 σχόλια:

  1. Κουράστηκα !!
    Μια λέξη που κρύβει τόσο έντονα συναισθήματα.
    Δεν ξέρω αν θα μπορούσε κάθε φορά να καλύψει την ίδια την ένταση όσων νιώθουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν το νομίζω Αναστασία μου...
    έρχονται ομως μέρες που το βάρος της σε λυγίζει...
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κουράστηκα ψυχολογικά!!!!!!πάω να ξαπλώσω!!!!!
    Βούλα μου σε πειράζω,είναι πολύ ιδιαίτερο...Αγγίζει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι μερικές στιγμές,,,
    που νοιώθω πως αισθάνομαι
    το διαφορετικό....
    Κάτι άλλο
    απ'αυτό που είμαι..
    Που νομίζω ότι με προδίδουν
    ακόμη και τα όνειρά μου...
    Τις μέρες
    που δε βρίσκω ανταπόκριση,,
    στου σαλεμένου μου μυαλού,,
    τα αιτήματα...
    Που χάνεται η μαγεία
    και κλείνοντας τα μάτια,,,
    αδυνατούν τα όνειρά μου να με βρούν,,,,
    και χάνομαι να περιμένω,,,
    μήπως και ξαναδώ το φώς...
    Ίσως ξανάρθει η μαγεία,,,
    και ξαναρχίσει τ'όνειρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ξερεις που λενε για την σταγονα που ξεχυλιζει το ποτηρι...;
    ετσι ειναι και η στιγμη εκεινη που ξεχυλιζει την ψυχη...

    μεσα σε μια στιγμη ξεπηδαν εξω ολες οι προηγουμενες και φωναζουν...
    κουραστηκα...
    για ολα...

    πολυ αισθαντικο και αληθινο βουλα μου!

    την νεραιδενια μου αγαπη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τη μαγεία τη βλέπουμε με κλειστά τα μάτια...

    γι' αυτό και στον καθένα μας φανερώνεται και διαφορετικά...

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος28/4/09 2:09 π.μ.

    H Ζωή είναι λίγη....για να την αφήνουμε στο περιθώριο..δήθεν επειδή κουραστήκαμε.

    Βρες τη δύναμη και ζήσε...

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Παίρνω όλα οσα γραφεις επειδη τα νιωθω και γω , μηπως ετσι και νιωσεις λιγη κουραση και συ λιγοτερη.

    Καλημερα Βούλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είναι αστείο.. Κάποιος μου είπε ότι δεν κουράστηκα.. Ο άνθρωπος λέει δεν κουράζεται.. Κι όμως εγώ νιώθω εξαντλημένη.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. …Ίσως ….,ίσως όχι. Και επειδή το θέλω να κουράζεσαι μαζί μου, ας κουραστούμε μαζί …«Ας κουραστούμε μ' αυτό που σκοτώνει.
    Και μ΄ αυτό που δεν θέλει να πεθάνει»

    Πάμπλο Νερούδα ( http://logocafe.blogspot.com/2008/06/pablo-neruda.html
    )

    Όπως και να έχει ,σιδερένια καληνύχτα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.