Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Θεος εγινε η αγαπη...φως μου!


Μια βαλίτσα σιωπή στα χέρια μου ..
σιωπή που κινείται πίσω από τη σκιά της λογικής...
και με τα μάτια φθινόπωρο,
οι σκέψεις έχουν ήδη εξαφανιστεί, ξεφύγει ..
Και πάντα βροχές ... βροχές..
Βρέχει και ...
Είσαι το Φεγγάρι. Απλά για να το δω και να σε σκέφτομαι.

Είμαι ο Ήλιος. Μόλις τον δεις να θυμάσαι τι είμαι για σένα

Είμαστε η Δύση. Κάθε φορά που χάνω την αναπνοή σου.

Πώς θα μπορούσε κανείς να σε...να με...να μας ξεχάσει;
Εμάς και την αγάπη μας ?!...
Καλέ μου ...

Θα προσέξω απόψε το φεγγάρι ...και τ 'όνειρο μέχρι το πρωί.

Για το καλό μας ..
Απόψε που δροσερό χάδι ο άνεμος στο δέρμα μου αφήνει...
Και την καρδιά μου να γίνεται...

Το παραμύθι ..

13 σχόλια:

  1. με τα μάτια φθινόπωρο..
    Τι όμορφα που λες ότι δακρύζεις..
    Ναι έτσι είναι.. Απλά αλλάζουν τα μάτια εποχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και γω Δυση ειμαι
    Η τουλαχιστον ετσι αισθανομαι

    καλη βδομαδα Βούλα μου
    πολυ ομορφες λεξεις
    με αγγιξαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η αγάπη είναι ΦΩΣ......
    Όποιος αγαπάει λάμπει....
    Καλό απόγευμα Βούλα .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δύση θα είναι,,,
    σαν θα καταλαγιάσει
    ο έρωτας και σβύσει το φεγγάρι,,,,
    φώς μου!!!
    Κράτα λοιπόν το όνειρο
    ως το πρωί,,,,
    νοιώσε το παραμύθι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. και το παραμύθι ξεκίνησε... προστάζει φως και λάμψη, προστάζει ταραχές και ανακρίβεια...

    έρωτας είναι και μένει πάντα δίπλα στο φεγγάρι, μακριά από την ανακρίβεια

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. φύλαξέ τα όλα...

    μέσα μας δεν φεύγουν ποτέ...

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ετσι απλά αλλάζουν τα μάτια εποχή Σιωπη μου...πολυ απλα!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καπως ετσι αισθάνομαι και γω τον τελευταίο καιρό Μαρια...κατι μου λείπει κατι να ψάχνω και ετσι Έδυσα χωρις να το βρω!Καλη μας βδομαδα λοιπον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. εγω μαλλον αναβοσβηνω σαν φανάρι Φουλη μου....και αντε μετα να αποφασίσω!Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. jeminis....
    Το παραμύθι κάποιος πρέπει να μου το πει αγαπη μου...
    ετσι για την μαγεια...
    αλλα ...
    ΣΙΩΠΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. γλυκό μου μικρο όνειρο...
    πρόσταξε και γω..
    παρουσα...
    Μου έλειψες το ξέρεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αυτό λεω και γω...Βροχη μου...εκει σταθερά !!μέσα μου τα άτιμα...εκει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. έτσι να είναι η καρδιά σου πάντα καλή μου παραμύθι

    να περνας καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.