Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

μικρές φυγές...

h erimos tis kardias mou.jpg

ραγίζω

μα δε νιώθεις,

αλλού είσαι

μπαλόνια κόκκινα κυνηγάς

που σκάνε μόλις τ' ακουμπήσεις,

κλαίω

μα δεν βλέπεις,

τα σύννεφα του ουρανού

μαγνητίζουν το βλέμμα σου

ψηλά κοιτάς

μα στη γη βαδίζεις

κι εκει σκοντάφτεις,

φεύγω σιγά - σιγά

γλιστρώ κάτω από χαραμάδες

από μισάνοιχτα παράθυρα

από τις σκουριασμένες της πόρτας τις κλειδωνιές,

φεύγω αγάπη μου

και δε νομίζω

πως μπορείς να με κρατήσεις...
ARMATAN
kokkino pani ginome.jpg

Γίνομαι κόκκινο πέπλο να πετώ στον ουρανό σου
... οργώνω την θάλασσα ...

Ναι!!!...είναι ακριβώς αυτό που θέλω να κάνω!
Να μη μου ραγίσεις...να μη ξεγλιστρήσεις...

Κόκκινο να τυλίγεται το πάθος του πειρασμού σου!
Κόκκινο !!!
Ενα χρώμα τόσο έντονο ...όσο η παρουσία σου!
Και σου υπόσχομαι ότι ...δεν θα δεις τη δική μου εικόνα στον καθρέφτη!
Μονο τις λέξεις και τα όνειρα ...που έχω γράψει για μάς .
Δάκρυα και χαμόγελα και τις πιο μεγάλες ιστορίες
Αυτές που περιγράφουν τα πιο έντονα όνειρα.
Ξηρά χείλη και δάκρυα για τον εαυτό μου κρατάω!
Η εμπιστοσύνη και η αγάπη ... μαθαίνεται!
Και σου υπόσχομαι ότι ...καταφύγιο τα χέρια μου κάνω να σε κρατήσουν...
Μένω γύρω σου και μέσα σου.
Εντός και Εκτός των Ορίων της Φαντασίας σου.
Μπορεί για πάντα!
Βουλα.

TA ONEIRA MOU SOU STELNO.jpg

16 σχόλια:

  1. Γίνομαι κόκκινο πέπλο να πετώ στον ουρανό σου
    ... οργώνω την θάλασσα ...

    Ναι!!!...είναι ακριβώς αυτό που θέλω να κάνω!
    Να μη μου ραγίσεις...να μη ξεγλιστρήσεις...
    Καλό απόγευμα Βούλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μένω γύρω σου και μέσα σου.
    Εντός και Εκτός των Ορίων της Φαντασίας σου.
    Μπορεί για πάντα!

    Για όσο κρατά αυτό το Πάντα…
    Για όσο κρατά ο χτύπος της καρδιάς κάτω από την θύελλα της σκέψης σου…
    Μένω μέσα σου σαν ουράνιο τόξο μετά την βροχή…
    Γεμίζω χρώματα για σένα και ύστερα χάνομαι μέσα στο Πάντα του Ποτέ…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μείναμε να κυνηγάμε μπαλόνια κόκκινα.
    Τι όμορφη η φωτογραφία με το κόκκινο πέπλο..
    Καλησπέρα Βούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ραγιζω μα δεν βλεπεις, αλλου εισαι.....
    κλαιω μα δεν βλεπεις.... ψηλα κοιτας
    φευγω αγαπη μου και δεν νομιζω πως μπορεις να με κρατησεις....


    καλο απογευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μικρές φυγές για να μένουμε για πάντα μαζί στο απέραντο των στιγμών στο ατελείωτο του ουρανού....

    στο κόκκινο πέπλο, στο χρώμα που αφήσαμε παρέα να γραφτεί στους τοίχους...

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. και απ οτι βλεπω το κοκκινο πεπλο εκατσε στο κεφαλακι της ασπρης γατουλας σου,,,,Ειναι ομως γλυκα να λεμε την αληθεια Φουλη μου!Καλο σου βραδυ και σε σενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. φανταστικό το συμπλήρωμα σου Αναστασία μου...Είσαι μοναδική..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μπαλόνια κόκκινα

    που σκάνε μόλις τ' ακουμπήσεις..
    Καληνύχτα Σιωπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ευχαριστώ για το πέρασμα σου Εφη..Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. προφητη...
    δως μου το χερι σου και παμε..
    το κοκκινο μας περιμενη!!!
    Την αγάπη μου πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. πάλι το κάνατε το θαυματάκι σας, ε;

    ;)

    φιλιά βρόχινα μάτια μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. θαυματακι ματια μου ε;
    Αυτή εχει την έμπνευση και γω....ακολουθώ!
    Απο μόνη μου δεν τα καταφέρνω!!!:) :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η εμπιστοσύνη και η αγάπη
    κερδίζεται λίγο λίγο,,,
    κάθε μέρα και δεν μαθαίνεται...
    Αρκεί μια μόνο στιγμή
    κακή να τιναχτεί στον αέρα.
    Δεν συμφωνείς;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος22/5/09 9:17 π.μ.

    Κόκκινο να χρωματίζει τα συναισθήματα, τις ιδέες, την συνύπαρξη μας την ίδια...

    Υπέροχη η σύμπραξη σας για άλλη μία φορά.

    Φωτεινή καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συνοδοιπόροι ολοι μας ετσι κι αλλιώς μάτια μου.....
    στα λογία στις σκέψεις στα συναισθήματα!!!
    Απλά παράλληλες πορείες που καμιά φορά συναντιούνται!
    Μια γλυκεία Καλημέρα στην αγαπημένη παρουσία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.