Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Κατά λάθος!





Άφησα ένα κομμάτι του εαυτού μου

να κολλήσει επάνω σου.. να αντανακλάται στη θάλασσα.

Το υπόλοιπο, τρέχει πίσω σου.

Τρέχουν και οι μέρες μου.

Συνήθως.
Πολύ γρήγορα, ίσως.

Όμως μια λάμψη....κάθε φορά που πυροβολείς μέσα μου.

Και γω να χαμογελώ.

Χαμογελώ και αιμορραγώ και το πρόσωπό σου κρύβω στα χέρια μου.

Για να θυμάσαι ...αφήνω καρφιά πίσω μου.

Κατά λάθος!

Είπαμε....

Σε αγαπώ και η ευτυχία δεν είναι κλοπή.
Προσπάθησα ... Αλλά δεν ήταν η ευτυχία.
Ήταν η λάσπη
Τα Θέλω, θέλεις, δεν φτάνουν,απογοητεύει η αναζήτηση της λογικής εξηγώντας κάθε έννοια.
Και τώρα φεύγω.
Με δική μου αίσθηση ενοχής, την λάσπη, την σπασμένη καρδιά.
Και η αγάπη μου για την αποτυχία.
Είναι που το αίμα τρέχει μέσα μου και κάνει να χτυπά η καρδιά σαν μια μηχανή.

Μία μηχανή άχρηστη.
Ένα τραγούδι.

Μια πτώση.

Ένα όνειρο.

Που πεθάνει από δυσκολία αναπνοής,

Με το άγγιγμα των χειλιών σε ένα φιλί.

14 σχόλια:

  1. μια καρδιά που αγαπά δεν είναι ποτέ αχρηστη
    καλη μου
    και η ευτυχία όντως δεν είναι κλοπή στην εύχωμαι
    την αξίζεις
    καλη σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. yπέροχο!Βούλα μου δεν έχω λόγια να εκφρασθώ,γι αυτό σου αφιερώνω,ένα στίχο,απο ποίημα του ΦΡΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ: Σαν την καρδιά μου είσαι εσύ καθρέφτη. Κήπος όπου ο έρωτας ανθίζει. Κοιμήσου απόψε άφοβα,άφοβα κοιμήσου. Μα ξύπνα οταν σβήσει το φιλί πάνω στα χείλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Διαβάζοντας το κείμενο σου αυτό με ρώτησε ένας συνάδελφος τι είναι όλα αυτά που διαβάζω.. (Είναι μεγάλης ηλικίας και δεμ ξέρει από blogs) -Κείμενα του λέω..
    -Και τι γράφουν;
    -Διάφορα.. Άλλοι γράφουν ποιήματα, άλλοι ειδήσεις.. Άλλοι για την αγάπη..
    -Και καλά κάνουν, μου λέει..
    Πάνω από όλα στη ζωή είναι η αγάπη.. :)
    Καλημέρα σου Βούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ΄αγαπώ κι ας με πεθαίνεις….
    Μέσα στα χέρια σου κουρνιάζει η ζωή μου…


    Πάντα ερωτική Βούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κατά λάθος έρωτες...

    ...ασυνείδητα όμως...

    ...όλα σωστά είναι. μα και πάλι...

    τι είναι σωστό και τι λάθος;

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα.....
    Υπέροχο απλά.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. YΠΕΡΟΧΟ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΑΘΗ ΜΟΝΟ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κατα λάθος...

    Ένα άγγιγμα στα χείλη σε ένα φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αυτα τα ονειρα που πεθαινουν χωρις να τους δωσουμε μια ευκαιρια για ζωη...

    αυτα τα ονειρα πολυ τα αδικησαμε...

    πολυ ομορφο βουλιτσα μου!

    νεραιδενια φιλακια πολλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ..."κάθε φορά που πυροβολείς μέσα μου..κι εγώ χαμογελώ..κι αιμορραγώ"
    ..."κι οι μέρες μου τρέχουν"...
    Πόσα μπορεί ν'αντέξει η αγάπη κουβαλώντας πληγές που ο χρόνος κι η ζωή φέρνει..

    Μιλάς στην καρδιά μας γλυκιά μου Βούλα...Φιλιά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος28/5/09 3:13 μ.μ.

    Δυνατό το κείμενο και με τη μουσική υπόκρουση του Νταλάρα, κτύπησε ακόμα και η δική μου καρδιά που δεν αναστενάζειεύκολα εδω και πολύ καιρό!
    Νασαι καλά Βουλίτσα
    Με την αγάπη μου δεδομένη
    Τζέννη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. με το άγγιγμα των χειλιών, με ένα μόνο φιλί...

    κατά λάθος; -μια αγάπη δυνατή είναι, και οι πράξεις δε δείχνουν λάθη...

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μ ενα φιλί .. μια Καληνύχτα σε όλους!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.