Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου

τις νύχτες που η αγρύπνια θα με καίει
τις νύχτες που η αγάπη θα μου φταίει
....................


Με το κενό να γεμίζει κάθε χώρο αδειανό,
συνεχίζουμε να κινούμαστε προς τους ίδιους δρόμους,

Με τον συνήθη τρόπο.

Πληγή και χαμόγελα

Διαφάνεια και σκοτάδι!


Συνεχίζω το περπάτημα, με τις σημειώσεις μου στο παρασκήνιο,



Καθοδηγούμαι από ένστικτο..


Δεν χαίρομαι


Δεν υφίσταμαι ..

μιας και υπάρχουν πληγές που ανοίγουν αργά, σε βάθος..

με αντίληψη, με σιγουριά.

Και είναι ένας πόνος

που δεν αισθάνεσαι

Και είσαι εσυ.

Δεν φταίς

αλλά είσαι ένοχος


Κι αυτή είναι η δική μου σκιά στο σκοτάδι

και η φωνή μου με τη σιωπή
νυχτα1.jpg
Πίνω στην απουσία σου..

ύπνος

μέσα

σκοτάδι

δικό μου

ύπνος

όνειρα

από όνειρο

ύπνος

μέσα

όνειρο από αγάπη

και

μέσα

αυταπάτη

αυτό είσαι

Και γω να πιστεύω σε ότι γεύση έχει.

Και η μυρωδιά .... δεν είναι ψέμα.

Χιλιάδες καρφίτσες κολλημένες στην σάρκα.

Δεν είναι ψέμα!


Θα ήθελα να ήξερα τι είναι πραγματικό.

Σκέψεις...

Πετούν σαν σφαίρες στο κεφάλι μου.


Απάντησε μου... έχουμε χαθεί μέσα μας δεν το βλέπεις;;

Και η καρδιά μου να είναι εκτός!
04.gif
Έχασα την μάχη καρδιά μου...."γιαυτο" σε χαιρετώ!

9 σχόλια:

  1. Μια καρδιά που αγάπησε δεν χάνει ποτέ.
    Σε σκοτεινά βαδίζει σοκάκια μα από μέσα της το φως θα ξεπροβάλλει. …..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος10/7/09 11:40 π.μ.

    Έχασα την μάχη καρδια μου...."γιαυτο" σε χαιρετώ!


    το εχω νοιωσει και ποναει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εσύ θα μου μιλάς,,,
    με τα τραγούδια σου
    και γώ με την καρδιά,,,
    να την ακούς,,,
    μέσα στα όνειρά σου...
    Να το θυμάσαι,,,
    να σε ξεχάσω δε μπορώ,,,
    ούτε εσύ να με ξεχάσεις,,,
    θα σ'αφήσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα κοριτσάκι.......
    { }

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σκέψεις...

    Πετούν σαν σφαίρες στο κεφάλι μου.

    σκέψεις, μέσα από κάθε τραγούδι γραμμένες, σκέψεις κ λόγια που θα ακουστούν... κάπου εκεί...

    όμως, η καρδιά δεν έχασε...ακούω τους σφυγμούς της...μένουν ακόμα τόσο δυνατοί όπως πριν... ψάχνουν την επιλογή... κ κάποτε θα βρεθεί...

    καλησπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. όχι άλλο πόνο καλη μου χαιρέτα και ρίξου στη χαρά

    καλη σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος12/7/09 4:41 μ.μ.

    ΒΟΥΛΑ..
    καλησπερα και ενα ευχαριστω για το περασμα σας..
    Δυστυχως ..ευτυχως..δεν εχω συνδεση γιαυτο δεν απανταω στα σχολια...
    ΒΟΥΛΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μια καλησπέρα κι από μένα κι από εδώ.
    για την αλήθεια, που την ξέρεις.
    για την αγάπη που, θα συμφωνήσω με την αναστασία, δεν μπορεί να μας οδηγήσει με τους ηττημένους.
    μόνο κερδισμένους μας βγάζει.
    σας ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.
    χάρηκα:))
    καλό ξήμερωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Βουλίτσα μου η αγάπη μας κάνει καλό..
    Κι ας πονάμε..

    Να μιλάς με τραγούδια..
    Να τραγουδάς.
    Κάνει καλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.