Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

την επομενη φορα.....

....Θα σε κάνω να γελάσεις ακόμη πιο δυνατά!
Στο υπόσχομαι!

Με το tango που δε θα χορέψουμε ποτέ.









Φόρεμα φορώ τον χρόνο ενός ελεύθερου κόσμου


και το σώμα μου είναι μια ψυχή περιπλάνησης


Μοναχικό αυλάκι στην τύχη που ρέει!


Σε έναν κύκλο θάρρους.

Απόψε θα ξεφλουδίσω στιγμές του ουρανού σου..


γεμάτες από το άρωμα των λουλουδιών και τα όμορφα λόγια!


Και μη ρωτήσεις....δεν ξέρω γιατί είμαι ακόμα εδώ...


Μια ιστορία μυστηρίου είμαι. γραμμένη που γεννήθηκε για να ξεθωριάσει


Μα...κοίτα

Αυτή είναι η ζωή μου.... και έχει ρυτίδες.


Ζητείτε καινούριο πρόσωπό να αγκαλιάσει την ημέρα που με


τα δάκρυα της καθάρισε την όραση.



ok ..



Και μετά από το κρύο ντους συναισθημάτων



φορώ, ψηλά τακούνια


... δύο σταγόνες άρωμα ...


και


ole .. ole ..


.Σου το είχα πει....Μη με πληγώσεις..Δεν ματώνω!!!!!

(Δεν είναι τίποτα σοβαρό .. δεν μιλάμε για καμία ασθένεια μου ευτυχώς .)

10 σχόλια:

  1. Κι ομως...εγω μάτωσα...

    Μα υπαρχει τιποτε ωραιοτερο απο το ρυθμό αυτό?
    Καλη σου μερα κορίτσι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλε Όλε και ώπα ώπα και γεια μας.
    Να χορεύεις.. να είσαι δυνατή.. να μη ματώνεις.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μη ρωτησεις γιατι ειμαι ακομα εδω...δεν ξερω...
    ματωνω βλεπεις αλλα δεν φαινεται κι ετσι συνεχιζεις να με πληγωνεις μεχρι να δεις αιμα...
    κι ισως ουτε τοτε να σταματησεις...
    κι εγω ακομα εδω...
    δεν ξερω γιατι...μη με ρωτησεις...

    σε φιλω γλυκια μου!
    χαρηκα τοσο που σε γνωρισα αν και ηταν πολυ λιγο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ηρεμώ όταν έρχομαι προς τα δω και μ' αρέσει...

    :)

    φιλιά βρόχινα μάτια μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποτέ,,,,
    ,,,, μη λές,,,,
    ,,,,ποτέ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος15/7/09 1:08 μ.μ.

    εγω παντα ματωνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οχι δεν ματωνω και ομως κάταφερα να βγάζω ''στεγνους'' πόνους θέλω να ματώσω για να αφήσω πίσω μόθ το μολυσμενο απο εσενα αιμα....




    Βουλα τελειο κείμενο πολλα καλοκαιρινα φιλία.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. το είχες πει... κ δε σε πλήγωσε...

    δε μπορεί...

    στην ελευθερία βρίσκεσαι θα τρέχεις...κ ο αέρας θα φυσάει δυνατά...

    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΦΟΒΕΡΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΚΑΛΑ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.