Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

που εισαι;


Μέσα από όνειρα ξένα θα ζήσω κι απόψε.
Στα πυρωμένα σου μάτια θα κάψω τον φόβο τούτο.
Γιατί ότι αρχίζει κάπου θα φτάσει.
Στο πουθενά ή το ποτέ.
Παραβάτες στο άγνωστο παλεύουμε σε στιγμές που μας χαράζουν.
Τα δάκρυα που τώρα κυλάνε σου προσφέρω.
Μην τρομάξεις,
Είναι ότι σου χρωστώ γιαυτά που μου χάρισες.
Σαν φως θα ξανά ‘ρθω,
Σαν άστρο,
Γιατί εσύ μου έμαθες πως φεύγουν και πως επιστρέφουν.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ


Είμαι στο σπίτι και πάλι!
Εκτός του είναι κρύο!
Στο εσωτερικό, όμως;....!
Το σκυλί γέρασε , δεν μ ' αναγνωρίζει πια.
Στην τουαλέτα, ο καθρέφτης είναι κατεστραμμένος και δεν δείχνει την εικόνα μου.
Καλύτερα έτσι.. ναι!
Ανοίγω την τηλεόραση,δείχνει επιτυχημένους ανθρώπους και ψεύτικους, είναι ένας κόσμος που δεν γνωρίζω.. την σβήνω.
Παίρνω το τηλέφωνο να καλέσω τους φίλους μου!
Μα.... ήδη ξέχασα: Δεν έχω φίλους.
Πετάω το τηλέφωνο στον καναπέ!
Θυμώνω.....
Και έτσι απλά.....σε μια στιγμή..... νιώθω σχεδόν σου το άρωμα σου ..τα χέρια σου,
να με αγγίξεις ... αγγίζεις τα χείλη μου ...
β βς.jpg
Στην αναπνοή μου
Η αναπνοή σου....
Παρουσία του χώρου διαχρονική_
Εσύ κι εγώ ...πόσο συχνά συμβαίνει αυτό σε μένα ..!!!
Κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι! ..
Σε βλέπω .. Ακούω ..μια συνεχή σκέψη ..συναισθήματα περισσότερο ..
Τι είναι μηπως η αγάπη;αγάπη είναι πάθος, γλύκα, φαντασία και χιλιάδες άλλα πράγματα που μπορεί να σημαίνει αυτή η λέξη...
Μ 'ακούς;
Το πρόσωπό σου, μόνο ένα αστέρι έγινε τώρα , που αποπνέει αγωνία στα μάτια μου μέχρι να αλλάξει η έννοια της απουσίας.
Έδωσα λοιπόν ένα όνομα σε μια σκιά.
Το δικό σου.........................
Όμως, όταν το φεγγάρι είναι εδώ;
Γινόμαστε παίκτες χαρτιών για τη μέτρηση του χρόνου με την απόσταση...
Σαν ανήμποροι θεατές.
Ονειροπόλοι των Κόσμων!
Μελωδία των ήχων και των οσμών το βράδυ με φέρνει σε σένα..
Με την ζήλια να σκάβει μέσα μου και να αφήνει μια αίσθηση εκπληκτική ...Που είσαι;
Πίνω λίγο νερό...
Διακρίνω κοντά στα στενά της μνήμης μου τη φωνή σου ...
Τώρα θα αρχίσει το κενό.
Βουλα 999.jpg

Ο άγγελος μου δεν φάνηκε , είμαι ακόμη σε αναμονή!
ΒΟΥΛΑ

18 σχόλια:

  1. Ευχαριστώ την Αναστασία για το υπέροχο σχόλιο της στην προηγούμενη εγγραφή...
    θα ήταν άδικο να χαθεί...
    και το δημοσιεύω μαζί με το δικό μου....
    Καλημερα σε ολους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος20/7/09 8:05 μ.μ.

    Κοχύλι ………

    Περίεργα χρώματα πολλά σαν την εικόνα
    Που αναζητά η καρδιά και μετά
    Μια ομίχλη θολώνει την κάθε εικόνα
    Που περνά και πολεμά να την δει η καρδιά
    Η μάτια σαν την στάλα που κιλά
    Από ένα φίλο σε ένα δέντρο που δακρύζει
    Ξανά γιατί πεθαίνει και ωμός αυτό ριζωμένο
    Εκεί σε αυτήν την γωνία
    Πονά αναζητά εικόνες και χρώματα
    Από χρώματα μαγικά ξεχωριστά
    Σαν την σκέψη και την καρδιά
    Που χάνετε και ωμός νιώθει
    Την κάθε στιγμή που κιλά στην ζωή
    Και είναι μοναδικά σαν το κοχύλι που Λάμπη
    Και το σκεπάζει η θάλασσα από μάτια πολλά
    Περίεργα σαν την κάθε καρδιά και την σκέψη
    Ξεχωριστά …………..


    Υποκλίνεται ένας pigkouinos
    7/20/2009 7:55 PM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κι εγω σε αναμονη Βουλιτσα...
    μεχρι να κλεισει η γραμμη...
    κι ισως ξαναδοκιμασω να παρω...

    νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Περίμενέ τον
    Ίσως κάπου έχασε το δρόμο
    Ίσως πάλι να έπρεπε πρώτα αλλού να πάει

    Μα θα έρθει
    Να΄σαι σίγουρη
    Γιατί το υποσχέθηκε
    Κι άγγελοι πάντα κρατάνε
    τις υποσχέσεις τους...

    Καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αξίζει να περιμένουμε για κάτι που αξίζει να έχουμε...
    Έστω και για λίγο... Έστω κι αν δε γίνει ποτέ ολότελα δικό μας... Επειδή δεν ανήκει πουθενά...

    Καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ σταμάτησα να περιμένω. Δεν ανήκει σε μένα πια. Αλλά δεν αφήνω την απουσία του να μου πληγώνει τις μέρες. Τον ευχαριστώ για όσα ζήσαμε, αλλά έχω μάθει να επιβιώνω χωρίς αυτόν.
    Τα ποιήματά σας είναι πανέμορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νίκο.......
    το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ....
    σου φτάνει αυτό?????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νεραιδακι μου..
    κούνα το ραβδάκι σου μήπως γίνει κανένα θαύμα....
    πόσο ακόμα θα περιμένουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. anima.......
    κι αν εχασε τον δρομο;
    κι αν οι σειρήνες στα πέλαγα τον μάγεψαν;
    κι αν έχασε τα φτερά του;
    Και οι άγγελοι ξεχνάνε πολλές φόρες...
    Μια μεγαλη καλημερα κουκλα μου!
    Χάρηκα που πέρασες!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. (ΟΧΙ ΕΓΩ) Η ΑΛΛΗ........
    Αλήθειες που γιναν πιο ψέμα κι απ' το ψέμα,
    αλήθειες που γιναν στα χείλη σου καπνός.
    Έφυγες κι έκλεισες τον κόσμο σ' ένα βλέμμα,
    κανείς δεν είναι κανενός.
    http://www.youtube.com/watch?v=N7FLfcJzkCk

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. mariacristy........
    και η ζωη συνεχίζεται κορίτσι μου....
    Καλά να περνάς και καλή σου μέρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εδώ είμαι, απαντάω στο "που είσαι"
    ξέρω, δεν είναι για μένα ......
    Μόλις γύρισα από Κατερίνη, και μου έλειψαν τα κείμενα σου.
    Καλό απόγευμα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπέρα Φουλη μου,ελπίζω να πέρασες καλά....
    εγω εδω ακόμη να παραμιλάω....(αστεία το λέω!!):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ωωωω ποίημα της Αναστασίας στο άνοιγμα της σελίδας, αλλά και το δικό σου ποίημα πανέμορφο...Μην ανησυχείς κι ο άγγελος θα φανεί...Μπορεί να του πάρει λίγο χρόνο, αλλά θα έρθει...Μην απελπίζεσαι...
    Καλημέρα πό ΝΖ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημερα ARTANIS..
    ευχαριστω που περνας!!!!:) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Βουλα απο την ψυχη μου να σου δηλωσω τον θαυμασμο μου! θα ερθει ο αγγελος σου
    μπορει ως όνειρο αλλα σημασια εχει οτι θα έρθει παντα ερχονται οι άγγελοι μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Όχι καλή μου! Θα βρεις τον άγγελό σου! Απλά να ξέρεις πως τα πιο υπέροχα πράγματα έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις!!!! Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εγώ γιατί δεν ενημερώθηκα γιαυτή σου την ανάρτηση;
    Ο reader μάλλον έπαθε θερμοπληξία :)
    Ευχαριστώ πολύ για την αναφορά των στίχων μου ταιριάζουν απόλυτα με τους δικούς σου σαν γαιτανάκι του έρωτα.
    Άλλωστε δυο καρδιές που αγάπησαν και πόνεσαν είναι λογικό να ξέρουν πως να χτυπούν διαφορετικά....

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.