Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

η πρώτη μου νύχτα κάτω από τον ήλιο

Μια ζεστή βραδιά απόψε ...
Ένα παράξενο βράδυ ...η πόρτα κλειστή ... λίγο έξω από τα αστέρια στον ουρανό ...
Τα φώτα ...
Ένα δωμάτιο γεμάτο,ένα ποτήρι μισοάδειο ...
Τυφλωμένοι αντίπαλοι Εμείς.. χωρίς λόγο ...
Που είναι η τόσο γλυκιά λήθη της μνήμης ...;
ο γλυκός ρυθμός που δεν προδίδει το συναίσθημα; ...
Αν ήμουν σε θέση μόνο να ελέγχω την αυθόρμητη ψυχή μου ..
Μόνο αν άκουγα .. ναι, αν και μόνο ...
Σκέψεις που πετούν ...
Κάτι συμβαίνει ...
Στην καρδιά μου ...
Στην ψυχή μου ...
Θέλω να φύγω ... αρμονία με το μέγεθος της μοναξιάς μου.
Μια ζωή ... ένα όνειρο.

Ένας χρόνος ... μια υπόσχεση.

Μια μέρα ... μια πρόκληση.

Μια στιγμή ... ΟΛΑ.

Και η ζωή ένα ξόρκι όταν γνωρίζουμε εμείς να μαγεύουμε....wulla398765.jpg
Ι
στορίες, Όνειρα, Ήχους, Σιωπές!

Και στο Κόκκινο η ποίηση του πάθους!
Στο κόκκινο η έκρηξη της ζωής, φλόγα από μια πυρκαγιά ...
Κόκκινο φόρεμα έβαλα,και ροζ χορό στο μυστικό κήπο μου άρχισα..... Για Σενα!
Μέσα από τον εαυτό μου ... Εγώ ...
Στο παρασκήνιο Εσύ!
Κρατάς Το Κλειδί ...
Άνοιξε την πόρτα του ουρανού μας.
5248_1089521843922_1402754518_228950_5774695_n.jpg

24 σχόλια:

  1. Ανώνυμος28/7/09 9:03 π.μ.

    Kόκκινες καλημέρες του πάθους σε μία φλογερή μέρα... που πασχίζει να δροσιστεί στα λόγια σου...

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...όλα τρέχουν γύρω μου,
    μόνο εγώ μένω εδώ,
    στάσιμη...αδρανής....
    Μια αρρωστημένη και σπαραχτική βροχή απλώνεται...στην ψυχή μου....την καρδιά μου.....το φως που δεν λάμπει πια....ο ήχος των φιλιών που σβήνει....κι εγώ εδώ....για πάντα εδώ....σε μια γωνιά που το χθες φοβάται το αύριο και η νύχτα ζητά την αυγή....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ενα ποτήρι μισοάδειο...

    Τελικά δεν ειμαι η μόνη που το βλεπει ετσι...

    Καλημερα Βούλα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. την αυθόρμητη ψυχή σου μην την ελέγχεις. άστην να βυθίζεται μαγικά. και ας μην ξέρει μερικές φορές το ξόρκι. απλά να πετά. στους ουρανούς σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νύχτα, και κάτω από τον ήλιο;;;;
    κάτι δεν μου κάθεται καλά!!!
    Καλό σου απόγευμα,ξεκάθαρα πράγματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. η ζωη μας κρυβει μεσα της μαγεια...
    και ναι...ειναι ισως το πιο δυσκολο ξορκι μας...που τελικα εχει μεσα και την επιτυχια και την αποτυχια...
    κι ομως ακομα αναρωτιεμαι που ειναι η γλυκια ληθη της μνημης...

    νεραιδενια φιλακια γλυκια μου και χρονια πολλα κι ευτυχισμενα για προχτες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. είναι ήδη απόγευμα...
    και ελπίζω τα λόγια μου να δρόσισαν την μέρα σου μάτια μου!!!
    :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αναστασια μου....
    κι εγώ εδώ....για πάντα εδώ....
    αδρανής....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαρια μου.....
    ποιος είπε οτι είσαι η μόνη;
    Όμως κάναμε της επιλογές μας και τώρα....
    τι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. b|a|s|n\i/a..
    χαίρομαι ιδιαίτερα για το πέρασμα σου εδώ.....
    βάζω το μαγικό φίλτρο στα όνειρα μου και αφήνομαι να πετάξω ξανά στης μέρες που σας γνώρισα
    και ελπίζω να επαναληφθούν!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φουληηηηηηηηηη!!!
    Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά για να κάνουμε καινούργια πράγματα...
    αν και δεν στο συνιστώ το συγκεκριμένο...
    και για να πούμε και πάλι ξεκάθαρα λόγια....
    Καληνύχτα σκουφάκι μου κόκκινο!!!
    Καλύτερα τώρα;:) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Νεραιδακι μου όμορφο!!!!
    επιτυχία ...αποτυχία...
    γεύση πικρή και γλυκιά στο στόμα....όμως συνεχίζουμε....
    Η λήθη αργεί ακόμα για μας!!!!!!
    Οι ευχές ανταποδίδονται μικρο μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κόκκινο φόρεμα έβαλα,και ροζ χορό στο μυστικό κήπο μου άρχισα..... Για Σενα!
    Μέσα από τον εαυτό μου ... Εγώ ...
    Στο παρασκήνιο Εσύ!
    Κρατάς Το Κλειδί ...
    Άνοιξε την πόρτα του ουρανού μας.

    πολύ καλό
    η πόρτα τ ουρανού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μέα απο τον εαυτό μου...
    ...και...εγώ...κι όχι
    απο το παρασκήνιο,,,
    έπλασα ιστορίες,,,
    έκανα όνειρα,ήχους,σιωπές...
    Μια στιγμή...ΟΛΑ.
    Η πόρτα του ουρανού μας
    είναι ανοιχτή,,,
    μα δε σε βρίσκω...

    όπου κι αν βρίσκεσαι,,,
    φιλί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος29/7/09 7:55 μ.μ.

    Τρυφερή μου Βούλα!
    :)
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Προσκήνιο.Παρασκήνιο
    Εδώ.Αλλού
    Στο πριν.Στο τώρα.Στο μετά

    Μια πόρτα ανοίγεται στον ουρανό

    Ε Σ Υ

    Άσε να τη διαβώ
    Να σε διαβώ

    Και να σε συναντήσω
    Όπου κι είσαι...

    Φιλί γλυκό καληνύχτας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα...Πολύ όμορφη ανάρτηση και οι φωτό που διάλεξες όπως πάντα αισθησιακές...Ελπίζω να είσαι πιο ήρεμη τώρα και να μην αφήσεις τον εαυτό σου να θυμώνει για πράγματα που δεν αξίζουν...
    Σε φιλώ, και ψυχραιμία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. καταπληκτικο....
    αφωνη οπως πάντα...
    μην σταμματησεις να γράφεις....


    με αγάπη και παραμυθένια φιλιά
    Sykaki

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τα λόγια σου με τιμούν καλέ μου Γιάννη...ευχαριστώ!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. jeminis...αγαπημένε μου jeminis...
    ψάξε καλά στην τσέπη σου..
    κάπου το κλειδί σου παρέπεσε...
    και μ άφησες απ έξω!
    Μα εγω είμαι ακόμα εκεί,περιμένω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Tonia..
    Καλώς ήρθες πάλι μικρή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. anima
    Όπου κι είσαι...
    η σιωπή μου
    είναι σιωπή σου.
    Η απουσία μου
    απουσία σου...
    και η επιθυμία σου δικιά μου!
    Μα η σιωπή μεγαλώνει...
    και ό, τι απομένει είναι Ψίθυροι απουσίας σ'αυτό το χώρο που κατοικείτε από τον πόνο μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Artanis..
    Ευχαριστώ κορίτσι μου..μα ούτε και γω το περίμενα να μπλεχτω σε ενα online πόλεμο...και ολα αυτα για εναν υποτίθεται άντρα!!!Καπου ξεπέρασα τα όρια μου ομως και ζητώ απο σας συγνώμη,συνήθως δεν εκφράζομαι ποτε μ αυτον τον τροπο!Καλο βράδυ ξενιτιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. μικρο γλυκό sykaki !!!
    Ο καθένας απο μας γράφει όμορφα και μοναδικα,οταν ανοίγει την καρδιά του και βάζει μόνο το συναίσθημα....
    Και συ το ιδιο ...παθαίνω όταν σε διαβάζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.