Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

στο φιλί του όπου και να είναι...

Ζω με τη λαχτάρα να μπώ στην αγκαλιά σου, να ακούω απλά τους χτύπους της καρδιάς σου. Ζω με την ελπίδα οτι είσαι ενα αληθινό όνειρο.
Μακάρι να μην είσαι ακόμα ένα ψέμα

Νιώθουμε την ανάγκη πολλές φορές να ονειρευτούμε,
να βρούμε την ελπίδα πως τα όνειρά μας θα γίνουν ζωή μας,
κάθε όνειρο δείχνει πως έχουμε κάτι να .....................
περιμ
ένουμε ?
Γιώργος Μ.


-Αύριο πάλι, έγνεψε με τα κλαδιά της η κερασιά.
-Αύριο πάλι, έγραψε μ' ολόχρυσα γράμματα τ' αστέρι στον ουρανό.
-Ξέρεις, είπε μια νύχτα το δέντρο, από τότε που σε περιμένω να φανείς στο γέρμα του ορίζοντα,οι νύχτες μου γέμισαν φως.
Τ αστέρι χαμογέλασε.
Κι άρχισαν να πέφτουν από τα σύννεφα κίτρινες μαργαρίτες.
Κι ήταν προχωρημένη η νύχτα.Μεσάνυχτα.
Μια νύχτα γεμάτη χρώματα.Ώρα μεσάνυχτα, ακριβώς!
-Μπορούν οι άνθρωποι να δουν τον ήλιο τα μεσάνυχτα?
ρώτησε τ αστέρι
-Όχι... όχι,αλλά ίσως υπάρχουν μερικοί.

w.s4.jpg
Για σένα που γέμισες την άδεια σελίδα μου!

8 σχόλια:

  1. για εσενα που γεμισες την αδεια σελιδα μου....
    και υποθετω οχι μονο την σελιδα στο ιντερνετ αλλα και μια αγραφη αφανερωτη και ανομολογητα αδεια σελιδα μεσα σου...


    το θέμα ειναι την γεμιζει χαμόγελα ή σκεψεις αδιεξοδες?
    καταπληκτικο οπως παντα
    με αγαπη και παραμυθενια φιλια
    Sykaki

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. να τις γεμίζεις τις σελίδες σου. με χρώματα μοναδικά. την κάθε φορά. σαν να 'ναι η πρώτη φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και πήρα να γράφω για τα όνειρά μου
    που όλα γεμάτα από σένα είναι

    Από τις ανατολές του φιλιού σου
    τα χρώματα του δειλινού σου
    τα αστέρια που τις νύχτες σε φωτίζουν

    Γράφω για σένα που ονειρεύτηκα
    για σένα που ζω και αγαπάω

    για σένα που γεμίζεις την άδεια μου ζωή
    και κόκκινη τη βάφεις

    με τα χρώματα του πάθους σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. και μήπως η ζωή δεν είναι ένα όνοιρο
    ας ονειρευτούμε ελεύθερα όσο πιο πολύ μπορούμε κι ας είναι η ζωή μας
    ο ύπνος μας το άλλο μας όνειρο

    καλή σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μπορούν οι άνθρωποι να δουν τον ήλιο τα μεσάνυχτα;

    ίσως μερικοί θνητοί ακόμα να μπορούν... όμως, μια βασίλισσα σίγουρα τον βλέπει στα πιο μυστηριώδη ορατά σημεία του οριζοντά της, μέσα στο φιλί εκείνο...

    ο ήλιος... μέσα σε εκείνο το χαμόγελο, τα χείλη που προσμένουν ακόμα για εκείνο το φιλί...

    μπορούν οι άνθρωποι να δουν τον ήλιο τα μεσάνυχτα; - απόψε φαίνεται... έστω κ λίγο... μόνο λίγο...

    να έχεις ένα υπέροχο ξημέρωμα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημερα σε ολους και ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. για όσους γεμίζουν τις σελίδες μας, ναι...

    και για όσους γεμίζουν με τα ίδια λόγια κάποιες άλλες...

    ουφ...

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ατζελινα μου γλυκιά..
    λόγια λόγια είναι μάτια μου...και μάλιστα κλεμμένα...
    δεν είναι για μένα,απλά μου άρεσαν και τα δανείστηκα...
    Δεν είμαστε για τέτοια τώρα καρδιά μου....μη μου συννεφιάζεις !

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.