Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

και είχαν οι νύχτες κεντημένο το χρώμα του φεγγαριού.



Κι έγειρε η νύχτα στο ποτήρι με τα ροζ τριαντάφυλλα.
Και μαράθηκε.
Έκανε τόση παγωνιά κείνο το βράδυ.
Και κρύωναν πολύ τα όνειρα.
Κρύωναν και ζάρωναν στις γωνίες της κάμαρας σαν τα σκουλήκια.
Ήταν και η σιωπή...
Πάνω απ ' όλα ήταν η σιωπή,που είχε καρφώσει τα μάτια της στο πόμολο της πόρτας και χαμογελούσε ειρωνικά.
Αυτό δεν άντεχε το χαμόγελο της σιωπής!

Κι έφυγε.
Όπως φεύγουν όλα σ αυτόν τον κόσμο.
Τα πλοία,τα όνειρα,τα πουλιά,οι δακρυσμένοι Αύγουστοι.
Έφυγε....
Κι απόμεινε μόνο ένας καυτερός ήλιος,να κοιτάζει κατάματα τα καπνοχώραφα και να γελά.
Απόμεινε μονάχα μια σαύρα.
Μια σαύρα....Και μια μαρμαρωμένη Παναγία.
monaksia33.jpg
Α.Παπαδακη.

10 σχόλια:

  1. και ένα χαμόγελο. που άρχισε να χαμογελά σε αυτά που έρχονται.
    :) καλησπέρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...κι έφυγε...

    ίσως για να ξεχάσει.και να ξεχαστεί.με ένα δάκρυ που προσπαθούσε να μην κυλήσει.να μην προδοθεί.να μη λυγίσει.να μη φανερώσει.και φανερωθεί...

    ...κι έφυγε...
    με μια σιωπηρή υποσχεση
    πως θα ξαναγυρίσει
    όταν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος20/8/09 11:14 μ.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος20/8/09 11:27 μ.μ.

    Πολύ ζεστά παραστατικές εικόνες... Αυτό δεν άντεχε ... το χαμόγελο της σιωπής... τις νύχτες του Αυγούστου ... που τα φώτα εκτυφτωτικά διαστρεβλώνουν τα όνειρα...

    Καλό ξημέρωμα... Φιλί ... Χαμόγελο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τι και αν έφυγε?
    τι και αν γυρίσει?
    εχει σημασια?
    αφου εφυγε μια
    παντα θα φευγει για πολυ ή για λίγο?


    ουτε κι αυτο εχει σημασια




    Γυρναει
    αυτο εχει σημασια

    με αγαπη και παραμυθενια φιλια Sykaki

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος21/8/09 12:43 π.μ.

    Όλα ζουν αν τα θυμάσαι...
    Παρελθόν και παρόν όλα ένα. Η ύπαρξή μας, η ζωή μας.
    Πάρ' τα αγκαλιά και χαμογέλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευχριστω ολους σας για της συμβουλες σας....
    Καληνύχτα σε σας..
    και για τον/την ανώνυμο....
    Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα τώρα πια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Mαραινεται αραγε η νυχτα οταν πεφτει μεσα σε ροζ τριανταφυλλα...;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πολύ όμορφο απόσπασμα μάτια μου...

    εκφραστικότατο και ταιριαχτό...

    :)

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος21/8/09 5:04 μ.μ.

    ΒΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ,ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΣΝ.ΦΙΛΙΑ.ΠΟΠΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.