Το φθινόπωρο ήρθε ξαφνικά.. νωρίτερα από ότι συνήθως...χωρίς προειδοποίηση.
Έφτασε αυτό το απόγευμα της Παρασκευής, ντυμένο με σκούρο γκρι με δυνατή νεροποντή, και για να μου φτιάξει το κέφι με αστραπές και κεραυνούς .
Σκοτείνιασε τόσο απότομα απόψε.
Έφτασα σπίτι μούσκεμα ...και στάζοντας έτρεξα να κλείσω τα ανοιχτά παράθυρα.
Μελαγχολώ...
Έρχεται ο χειμώνας.
Και μετά πάλι η άνοιξη.
Και πάλι το καλοκαίρι.
Και πάντοτε η ίδια αφόρητη αίσθηση ότι τα πάντα θα είναι πάντα τα ίδια.
Ότι τίποτα δεν θα αλλάξει, όπως και οι επαναλαμβανόμενες αλλαγές της εποχής σε ντουλάπες.
Κοιτάζω από το τζάμι τα σύννεφα που απλώνονται πάνω από την πόλη. .
Δεν υπάρχει κανείς στους δρόμους.
Ούτε σκυλί δεμένο που λένε .
Μόνο κάτι νεκρά φύλλα,που παρασέρνονται από τον άνεμο στον αέρα.
Σκούπισα με τα χέρια μου το κρύο τζάμι και το απόγευμα της απογοήτευσης άρχισε.....
Γκρι, Κρύο, Άδειο.
Σκέφτομαι και γελάω με μένα... ότι αν είχα μια κλίση στην αυτοκτονία
σήμερα θα ήταν ένα θαυμάσιο σενάριο με ένα πανέμορφο σκηνικό για μια φαρσοκωμωδία.
ΠΡΑΞΗ ΠΕΜΠΤΗ ____
ΣΚΗΝΗ... LAST__ ... του
Η μεγάλη τραγωδία που ήταν η ζωή της.
Αλλά δεν το σκέφτομαι καν. Αγαπώ την ζωή ακόμα και έτσι.
Γι 'αυτό αποφάσισα να μείνω πίσω από το παράθυρο και να παρακολουθώ την καταιγίδα.
Είμαι κουρασμένη και θυμωμένη.. Ειδικά με τον εαυτό μου.
Με την σιωπή σου ...κι αυτό το χαμόγελο στον κόσμο ...
Και συνέχισα να αναρωτιέμαι γιατί δεν ουρλιάζω...;
Γιατί αυτός ο γνωστός κόμπος πιέζει συνεχώς τον λαιμό μου...;
Και γιατί θα ήθελα να είμαι μέσα προς τα έξω...;
Ανάποδα και Ίσια ... ;
Να φύγω από το σπίτι ...
Να γίνω μια μπριζα για έναν φορτιστή μπαταρίας
Η
Ένας υπολογιστής, που θα ήταν αρκετό να αφαιρέσω τα μολυσμένα αρχεία
Και
Να αρχίσω πάλι από την αρχή...
Επανεκκίνηση..
Αλλά είμαι μόνο μια γυναίκα......
με την ετικετα FRAGILE ((να χρησιμοποιείται με προσοχή))
Μια γυναίκα
Έτοιμη για την άφιξη στην πτώση.
ουφ...
Ελπίζω να πέσω σε λήθαργο σε λίγο ...
Έτσι για να μου μάθεις στ' όνειρο να ονειρεύομαι πάλι.
απλά γιατί έχω της μαύρες μου....
