Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Σ' αγαπάω ξέρεις...

ετσιΠέντε γεύσεις .jpg
Πέντε σκέψεις
Πέντε γεύσεις
Πέντε πόθοι
Πέντε δάχτυλα.
Και η αγάπη σου... .
Κάτι το αφηρημένο και ανέφικτο, κάτι το πολυπόθητο.
Ξέρεις; είσαι το πιο γοητευτικό  παραμύθι που έχω γράψει.
Ο άγγελος και ο δαίμονας, μέσα μου ...
Να αγωνίζονται ενάντια ο ένας τον άλλον ...
Και συ τολμάς κάθε βράδυ  να γυρίζεις το κλειδί και να ανοίγεις την πόρτα στον άνεμο.
Έτσι έγινα δαίμονας με  πρόσωπο  αγγέλου και χθες βράδυ δανείστηκα το φεγγάρι.
Δανείστηκα την ιδέα .....
Ζωγραφίζω στο πρόσωπο μου ένα κόκκινο  της ντροπής και σου φωνάζω κρυφά τις αδυναμίες μου.
Τα Θέλω ...
Τώρα θα εξηγήσω ακριβώς τι θέλω ...
Θέλω απλά πράγματα  
χάδια
φιλιά βροχή
την  ζήλια
της άγρυπνες νύχτες
τον φόβο .
Θέλω να  σ'  αγαπώ ... Κάθε Μέρα ....
Ζητώ  πολλά ; ...
Χαμογέλασες  και με είπες τρελή ...
Με ρώτησε πόσες φορές θα μπορούσα να πεθάνω για σένα ...
Αμέτρητες φορές είπα ...και ανακάλυψα ότι η αλήθεια μας απελευθερώνει.
Η αγάπη είναι το τίμημα που απαιτεί η Ευτυχία.

Χαμογέλασες  και με είπες τρελή ...
Πόσες φορές θα μπορούσα να ζήσω; _ Ρώτησες.
Αναρίθμητες φορές.....αλλά  μαζί σου_ Απάντησα .
Και έστειλα  την  βροχή να φιλήσει τον πόνο σου.
Και είδα στα μάτια σου  Αγάπη, Θλίψη, Χαρά, Φόβο, Μοναξιά
Άγχος, Παραίσθηση, Όνειρο, Επιμονή.
Και είδα μέσα από τις σκέψεις σου  τους φόβους σου .
Είσαι  φοβισμένος από την παρουσία μου και αυτό με τρομάζει
Μα στα μάτια σου  είδα και  την αιχμαλωσία της  καρδιά μου.
Πες   μου  λοιπόν  πως μπορώ να βρω την  δύναμη να σ' αφήσω να ζήσεις  μακριά από μένα;
Παράτησα την τελειότητα των πραγμάτων και ακολουθώ την  περίεργη πορεία σου..
Μη  με ρωτάς όμως ποιος ράγισε την καρδιά μου.....ούτε  γιατί τα όνειρα είναι σκορπισμένα στο μαξιλάρι μου.
Περπάτησα μέσα από τα μονοπάτια ενός κρύου χειμώνα
Στην ατέλειωτη νύχτα
Στο αιώνιο σκοτάδι ...
Με ένα λουλούδι στο χέρι  και Λυγισμένα γόνατα
Γεννήθηκα και πέθανα αμέτρητες φορές μέσα στις φλέβες σου
Για να  σου δώσω πίσω .. το φως σου.
Κοίτα με λοιπόν.
Θα γίνω μάγισσα.
Όχι για να σε μαγέψω.
Μα για να μαγευτώ ...
Τώρα κλείσε τα μάτια σου,
Μάτια μου!
Γιατί όταν  τ'  ανοίξεις πάλι θα τυφλωθώ!

Πέντε σκέψεις .jpg
Μη με φοβάσαι...

Εγώ είμαι  αυτή που κάηκε από τη φωτιά της αγάπης σου... και έχει  ήδη πεθάνει ...
Εσύ αγόρι ... έκλεψες από το πρόσωπό μου, το χαμόγελο ...και  ποτέ δεν  ήρθες ....

7 σχόλια:

  1. έχουμε την δύναμη ότι μας κλέβουνε να το δημιουργούμε εκ νέου. και ακόμα πιο αληθινό. και δυνατό. να έτσι. :)))))
    καλημέρα σου χαμογελαστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος24/10/09 12:55 μ.μ.

    τα πιο μεγαλα θελω φερνουν πισω....

    καλημερα καλο σ/κ να εχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. b|a|s|n\i/a....
    μονο ετσι ....:) :) :) :)
    και την δύναμη ?????
    εεεεε!!
    ολο και κάπου θα την βρούμε
    Καλημέρα με καλή διάθεση για όμορφο Σ.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. inmusiclost :)
    τώρα τι μου είπες να ξερες!!!
    Την ποιο όμορφη...ελπιδοφόρα αχτίδα έστειλαν τα λόγια σου στην ψυχή και τα θέλω μου .
    Καλο Σ/Κ.και σε σένα μουσική μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πάντα απορούσα πως ενα τρυφερό πλασματάκι μπορεί να είναι και τόσο δυνατό.Αχ να δω πότε θα βάλεις μυαλό φεγγάρι μου.Ότι εγώ σ αγαπώ το ξέρεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος25/10/09 9:19 μ.μ.

    Βούλα μου,
    πως μπορείς και αντέχεις και υποστηρίζεις με τόσο πάθος τόσο ρομαντισμό;
    Μερικές φορές θα ήθελα τόσο να σου μοιάσω...
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλά τουλες κλείσε τα μάτια δεν χρειαζετε να σε βλεπει να σε τυφλώνει ας σε φανταζετε

    καλη σου νυχτα
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.