Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

οτι αγαπω ειναι δικο σου

Κάποιος με είναι ρώτησε τι είναι αγάπη .....;

Τι είναι η αγάπη;

Πεταλούδες στο στομάχι ;συναντήσεις των χεριών και των ματιών ; ένας στίχος; μια ιστορία; ένα ποίημα ; μια νέα συγκίνηση....;

Το μόνο που ξέρω πολύ καλά είναι πως δεν είμαι πια παιδί,

αλλά είναι ωραίο να πλάθω ιστορίες από το παρασκήνιο.

Από κείνες που όλοι ζούνε ευτυχισμένοι.

Γιατί ακόμη και οι μεγάλοι πιστεύουν σε παραμύθια,όνειρα, αστέρια ...

Γιαυτό κάθε βράδυ θέλω το παραμύθι μου ...

Για να κοιμηθώ ήσυχα.

Σταματώ να πιστεύω ..κλειδώνομαι σε έναν κόσμο που είναι όλος δικός μου.

Γδύνομαι τις αμφιβολίες τις σκέψεις την αβεβαιότητα

Κλείνω σε μπαούλο αναμνήσεις, συναισθήματα, άπειρες στιγμές, αγάπες της ζωής μου,

εικόνες που παραμένουν στο μυαλό ...

Δεν έχω το θάρρος να το αφήσω ανοικτό από φόβο και δειλία.

Φοβάμαι τον τυφώνα που θα εισβάλει και την σιωπή που θα φωνάζει δυνατά ένα ΓΙΑΤΙ....

Ξαπλώνω μισό γυμνή, ντυμένη μόνο σε ένα πέπλο του πάθους και της επιθυμίας ....

Με τις σκέψεις σε καλώ, σε ζητώ .... τρυφερά ...απαλά να αγγίξεις την καρδιά μου.
Να μου χαρίσεις μια ζωγραφική συναισθημάτων.

Για να ντυθώ απόψε μόνο στα όνειρα ...

Σαν ένα μεταξωτό μεσοφόρι...να κυλήσει σαν μετάξι στο σώμα μου

Γεμάτο από αναμνήσεις, σκέψεις , γλυκά φιλιά και προσφορά .....

Κεντημένο μ ' αστέρια... να δώσουν φως στα όνειρά μου.
Και θα σου ψιθυρισω δύο απλές λέξεις...


5 γράμματα που κάνουν μια φράση ...

Αλλά να τις ακούσεις...
Σ' αγαπώ.

7 σχόλια:

  1. Να ζωγραφίσω την αγάπη που νιώθω για σένα...εύκολο!Βάζω κόκκινο του πάθους,σαν τριαντάφυλλο.Λευκό της "αγνότητας",σαν κρίνο.Μπλε βαθύ της θάλασσας του πόθου.Γαλάζιο του ουρανού...για να χαράξω επάνω του ένα σ' α γ α π ώ...για σένα μόνο!Μα πως να τολμήσω να σου δείξω την ζωγραφιά μου...το παραμύθι μου...το ταξίδι μου μαζί σου...το πόσο σ'αγαπώ...Πάθος ναι!Λάθος....όμως είναι...Σ'αποφεύγω για να μην καταλάβεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μ΄ακούς που ψιθυρίζω;

    ...............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα σου κάνω ένα τηλεφώνημα να σου πω την Χιονάτη..........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο καθένας την αγάπη τη βιώνει διαφορετικά...

    ...αγάπη την ονομάζει όμως...

    φιλιά βρόχινα μωρό μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 5 γραμματα... αξίζουν τόσο;

    υπέροχο αυτό που έγραψες...

    καλη συνέχεια... κ καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. βούλα
    προκαλείς
    πλακα κανω
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευχομαι ,
    το αστέρι που κοιτάζεις ,
    να λάμπει πάντα ,
    και ποτέ να μην χρειαστεί ,
    να βιώσεις τον ... αναγραμματισμό ,
    αυτής της Λέξης.
    .
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.