Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Είναι κάτι τραγούδια

.. που σε σκοτώνουν που  σε κάνουν να ξεφεύγεις απο κάθε όριο λογικής...
Έτσι και τώρα...το άκουσα και σε θυμήθηκα....
Ναι...
εσένα  πάλι..εσένα που με λύγισες.

Κοίτα....βγαίνει το πρώτο αστέρι .

Με όλα όσα  θέλησα κι όσα ποτέ δε βρήκα
Πόσες ελπίδες πρέπει να ξεψυχήσουν δίπλα σου για να παραστρατήσεις απ' το δικό σου ουρανό;...

Yπόσχεση ζωής
Κατάθεση ψυχής


Εσυ και γώ....
Απόψε
Τρελοί ακόμη  μεσα  στην θλίψη μας...
Μέσα στις στάχτες θα ζητήσω χρώμα.
Είναι  που  λείπεις....και χάνω όλο το κουράγιο μου για ζωή

Πού πας αγάπη;
Πού μ' αφήνεις;
Είναι  άγριες οι θάλασσες κι εγώ μικρή
Και έχω φθαρεί απ' τα όνειρα ...












Έλα στο πλάι μου  τώρα σκιά μου και κοιμήσου
Νυχτώνει.
Ο χρόνος έφυγε.
Η ζωή μου...χαμένη....

9 σχόλια:

  1. Ανώνυμος10/1/10 2:25 μ.μ.

    ο χρονος ειναι ο γιατρος
    και η μουσικη το φαρμακο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος10/1/10 11:13 μ.μ.

    πολυ ομορφο το σχολιο του inmusiclost
    συμφωνω απολυτα..ολοι πομεσαμε καποτε κι εγω εχω πονεσει παρα πολυ,εχω λυωσει εχω χασει αξιοπρεπεια,αυτοσεβασμο κοντεψα να χασω εμενα την ιδια καποτε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ψυχασθενής ξανθιά ...

    κάπως ετσι ειναι η αγάπη....

    μα θα προτιμούσα να τα χάσω ολα αυτα...παρά την ίδια την αγάπη...

    καλο σου βράδυ και ευχαριστώ για το πέρασμα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. inMUSIClost

    οχι παντα...

    και οι μουσικες ,
    μας πονάνε πολλές φορές ακόμα ποιο πολύ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάντα χαμενη η ζωή μου αφου δεν μπορώ ή δεν θελω απο μεσα μου να σε βγαλω.

    Καλημερα Βούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος11/1/10 9:09 π.μ.

    Πώς έρχονται τα όνειρα;
    Απρόσκλητα.
    Κοιμάσαι κι απλώς... Ονειρεύεσαι κάποια στιγμή.

    Κάπως έτσι είναι κι ο έρωτας.
    Ζεις κι απλώς ερωτεύεσαι κάποια στιγμή.

    Άλλαξε τραγούδι και πιάσε ραδιόφωνο.
    Αφέσου στο τυχαίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαρια


    αυτο το θελω ειναι το κακο....
    ειναι που δεν θελουμε να το κανουμε...
    Καποτε ισως.....
    Καλη σου μερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μπατλερ....

    εντέλει εσυ ματια μου εισαι ο ιδανικός και μοναδικος που μου φτιάχνει το κεφι....
    χαχαχαχα
    Προς το παρόν το ραδιο κανει παράσιτα....
    θα το δοκιμάσω ξανα παλι...εχεις δικιο...
    Φιλακια και την αγαπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. για τις παλιες αγαπες μην μιλας...
    κουκλα μου,προχωραμε μπροστα,ποτε πισω....οσο κ αν μας εχει πονεσει η μας ποναει!

    καλησπερα κ καλη εβδομαδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.