Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Απαγορεύονται τα όνειρα

...ειπες
Και είδες τα όνειρά μου ξαναγεννιούνται..... μετά  τα δολοφόνησες
Και έμεινε η σιωπή της καρδιάς

καθώς η ζωή μου πάει να ανάψει τα όνειρα ...

Όνειρα της ευτυχίας,της αγάπης,μιας αγάπης καθαρής και δίκαιης.

Είναι εύκολο να τα  διαλύσεις

Είναι δύσκολο να καταλάβεις

Οδυνηρές αναμνήσεις

Αλλάζεις εμφάνιση

Κοιτάς με διαφορετικά μάτια...
ξεθωριασμένες εικόνες στο γκρίζο του προβληματισμού σου

Μα η αντανάκλαση των χρωμάτων  είναι ορατή  μόνο από την καρδιά ...

Μια καρδιά που μιλάει,αλλά γνωρίζει επίσης να σιωπά.






Σιωπά

όταν δεν υπάρχει τίποτα να πούμε.

Σιωπά

όταν δεν υπάρχει τίποτα άλλο  να κάνει.

Σιωπά

όταν απαγορεύεται να πολεμήσει ...




Κοίταξα και είδα την ανατολή του ηλίου να κάνει έρωτα με τον ουρανό
Γυμνή και ελεύθερη --
Ζήλεψα...Έλα.

Κλείσε το φως. 
Θέλω να ακούσω την ζωή που χτυπά στο στήθος σου.
Με το χέρι μου στην καρδιά σου, να νιώσω την αγάπη που λάμπει σαν αστέρι στο σκοτάδι.
Ένα ποτήρι γεμάτο με Αγάπη χωρίζει εμένα από σένα.

Πίσω από το κρύσταλλο ...κρύος πάγος τα μάτια σου

Παρατηρείς το κλάμα και  την  χαρά μου.

Που εξακολουθώ  να προσπαθώ ακόμη να βρω  μυρωδιές από μάς.
Σπάω το ρολόι .

Ενα χτύπημα
Ακόμη  μια πληγή

Παίρνω κοντά την ενοχή.

Μια συγκίνηση, μια σύγκριση

Στιγμές που διαλύονται.

Επιστρέφεις σαν πλάσμα  της νύχτας.
διαλύεις τα μάγια μου.. ανεπαίσθητα σαν όνειρο....
Γονατίζω  παρακαλώντας στην σιωπή μου
Υποκύπτω στην τρέλα μου.


Τώρα γεύομαι τη σιωπή

12 σχόλια:

  1. Ανώνυμος18/1/10 3:33 μ.μ.

    Τα όνειρα όσο κι αν απαγορευτούν, γεννιούνται από τις στάχτες.

    Κι όλα γίνονται φως! Μέσα από τα όνειρά, μέσα από τα θέλω, οι σιωπές φωνάζουν κι οι ψίθυροι σιγούν.

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος19/1/10 7:56 π.μ.

    καλημέρα πριγκηπέσσα....!
    σσσσσσσσςςςςςςςςς....κράτα το όνειρο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος19/1/10 9:13 π.μ.

    Και αυτή η Σιωπή να αναδύει τόσες αναμνήσεις...

    Καλημέρεςςςςςςςςςςςςς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΤΕΛΕΙΟ!!!ΕΓΩ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΤΙ Η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΗ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποιός τα όνειρα απαγορεύει αν όχι εμείς;
    και γιατί να μας το κάνουμε αυτό;
    άδικο δεν είναι;

    φιλί μεγάλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν μπορείς να απαγορεύσεις τα όνειρα είναι....
    αδύνατον μπορείς να πάψεις να αναπνέεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. η σιωπή είναι η καλύτερη δασκάλα και η τρέλα ο καλύτερος γιατρός

    φιλιά πολλά κανε όνειρα και τρελά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν έχει πικρή γεύση η σιωπή;

    Ας έχει..

    Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος31/1/10 9:58 μ.μ.

    στη σιωπή της καρδιάς
    στην αντανάκλαση των χρωμάτων
    στην μαγεία των ονείρων

    στον χορό κατω απο τον ουρανό της
    στο χορο μεσα στον καπνο της
    στο χορο μαζι με ενα ποτήρι κοκκινο κρασι
    στο χορό των ονείρων και των αποστάσεων .....
    μεταξύ αστεριών και φεγγαριού


    ενας μπαλαρινος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος3/2/10 12:26 π.μ.

    Πέρασα για ένα φιλί σε αυτή τη σιωπή που λάμπει ως φως τη νύχτα... Άντε γράψε... είμαι σίγουρος ότι μέσα σου κραυγάζεις... γράψε και φώτισε το σκοτάδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.