Κι αν ...... Αν λεμε....

Δεν είναι η  πείρα τελικά που σε μαθαίνει να ξέρεις να φυλάγεσαι σ αυτόν τον κόσμο.
Ασε να λενε οι θεωρητικοι.
Η  ξέρεις  η δεν ξερεις,απο την αρχη.
Αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία ,την πείρα σ αρέσει απλώς να την αποκτάς.

Όπως σ αρέσει , ας πούμε, να  ταξιδευεις.        Τιποτ'  άλλο.

Είναι γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν ποτέ ν απλώσουν τα ρούχα τους στον ήλιο,να στεγνώσουν.

Πάντα βρεμένα τα φορούν.

Δεν είναι η ζωή που φταίει γι'αυτο,κι ας της ρίχνουν ολα τα βάρη.
Ουτε οι ίδιοι,βέβαια,φταίνε.
Φταίει το οτι δεν τους χάρισε ποτέ κανείς εναν ήλιο.
Εναν ολόδικος τους ήλιο.
Ν' Ανατέλλει,να δύει και παλι ν 'ανατέλλει λαμπερός μέσα τους.
Εκείνο που ζητάς απο τους άλλους να το ζητάς με λεβεντιά και ως Χορτάτος!
Αν μυριστούν πως εισαι λιγούρη,την έβαψες,δικέ μου!
Το πολύ πολύ να σ ' ελεησουν κάποιοι πονόψυχοι.

Κι αν την πατήσεις,λεμε,αν....

Και σου γίνει συνήθεια η ελεημοσύνη,ενας τρόπος υπάρχει μονο να γλυτώσεις.
Ασε αυτά τα γελοία που αραδιάζεις στον εαυτό σου,για να τον διατηρείς στην ομηρία.
Πως τάχα εσυ δεν είσαι σαν τους άλλους,πως εσένα δε σ 'ελεεί κανείς,σου δίνουν πράγματα που τα αξίζεις,κλπ.κλπ.

Ένας τρόπος υπάρχει.

Κανε μια απότομη αναστροφή!

Να τους κουφάνεις!

Αναρωτιέσαι τι κάνεις ,που θα σταθείς,που θα βρεθείς,τώρα που τ 'όνειρο σου ακυρώθηκε.
Ρώτα το πρώτο δέντρο που θα βρεις μπροστά σου .
Οταν ρήμαξε ολα τα λουλούδια του ενας αλύπητος χιονιάς,καθόλου δε σάστισε,οπως εσύ.


Απλώς,περίμενε καρτερικά να ' ρθει η επόμενη άνοιξη.

Α.Παπαδακη.