Χωρίς επιστροφή.

Κάθε βράδυ έτσι είναι ....

Όνειρα... Μεσάνυχτα..... Παραδοξότητες

Ένα  ήσυχο χάος, αλλά πάντα χάος.. με την ψυχή  μου  να  σκοντάφτει στα σκαλιά αυτής της ζωής.

Και  ζω στην καταιγίδα

Στην καταιγίδα του κόσμου μου

Στην καταιγίδα του μυαλού μου

Στην καταιγίδα των συναισθημάτων μου

Στην καταιγίδα των αποφάσεων

Δεν έχει σημασία ποια είμαι, από που έρχομαι και πού πάω...
Αν κυνηγώντας τα όνειρά μου,τα έστειλα  στου φόβου την αβεβαιότητα.
Δεν ξέρω ποιος είσαι μα το μόνο που ξερω ειναι οτι μπορεις και διαγράφεις με μια κίνηση τα όνειρά μου

Υπάρχουν συναισθήματα που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχαστούν..

Λέξεις που παραμένουν στο μυαλό και  δεν μπορούν να εξηγηθούν

Οχι, δεν θα είναι ποτέ όπως  χθες.... . ουτε   τώρα .. ουτε αύριο

Στην καρδιά μου θα  κρατήσω  την ψυχή σου
που πετά  ψηλα  ενώ το μυαλό είναι έτοιμο για αναχώρηση.
Η περιγραφή μιας στιγμής και καταρρέει  το φρούριο της αδυναμίας μου για σένα...
Σβήνω λέξεις των ερωτήσεων και απαντήσεων.
Όπως και αν  έχει όλα  ήταν  άχρηστα και κενά.
Όπως και αν  έχει όλα ήταν χωρίς νόημα.
Γιατί να προσποιούμαι ότι υπάρχει μια αίσθηση μονόδρομος;

Τελικά η σύγχυση ποτέ δεν φέρνει  θετικά αποτελέσματα.
Τόσες λέξεις στις σκέψεις μου ...
Μισόκλειστα μάτια  ονείρου σε μια νύχτα  κακής άμυνας.
Άγρυπνες νύχτες
Πλεόνασμα  συναισθημάτων

 
Εξισώσεις του σωστού και του λάθους..
Εξαγορά ψυχής
Διασταυρώνονται τα  αδιέξοδα  και απωθούνται από το μυαλό μου
Φαύλος κύκλος
Ερωτεύομαι αλλα μόνο τα όνειρα μου  ..........
Ενα νήμα της ελπίδας τυλίγω  γύρω από τις λέξεις....για να  σε θυμάμαι
Κοιτώντας  Σε  πίσω από το γυαλί ... αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να βλέπω τον κόσμο
Και μέσα στη σύγχυση των λέξεων  κατέληξα να κοιτάζω το Φεγγάρι στο βυθό της θάλασσας .

Τελευταία  πράξη..  

Τελική δοκιμή...και τελειώνω το έργο χωρίς χειροκρότημα ..