«Αγάπη;»
«Παρούσα!»
Πρέπει να είναι παρούσα η αγάπη στη ζωή μας.
Πρέπει. Αν δεν είναι όμως;
Μήπως τελικά ολόκληρη τη ζωή μας την αφιερώνουμε στην αγάπη, μήπως γι' αυτόν ακριβώς το λόγο γεννηθήκαμε;
Ψάχνουμε την αγάπη παντού. Θέλουμε να μας αγαπάνε. Θέλουμε να αγαπάμε
Η αγάπη λένε πως είναι το βάλσαμο για όλα.
Έτσι λένε. Μόνο ...; μόνο που πολύ δύσκολα μπορούμε να εκφράσουμε τι είναι η αγάπη.
Και δεν έχει η αγάπη μια μορφή μόνο. Έχει πολλές, άπειρες ...
Αγάπη προς τον ίδιο μας τον εαυτό, αγάπη μητρική, πατρική, ερωτική, συγγενική, φιλική ...
Όλες οι μορφές της αγάπης, με όποια σειρά προτιμά ο καθένας από μας.
Αγαπώ θα πει χάνομαι.
Χανόμαστε άραγε όταν αγαπάμε; Χάνουμε την ύπαρξή μας;
Και τότε μόνο νιώθουμε ολοκλήρωση; Τότε αγγίζουμε την ευτυχία;
Ως πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που αγαπάει;
Έχει άραγε όρια η αγάπη;
Πόσες και πόσες ερωτήσεις ...;
Τις ακολούθησα όμως, κολύμπησα μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις που δημιούργησαν κύματα στην επιφάνεια του νου μου.
Και τα κύματα παρέσυραν μαζί τους ήχους και εικόνες, αναμνήσεις και όνειρα, έγιναν ένα με τη μνήμη μου, τη φαντασία, το ασυνείδητο.
«Τι πάει να πει αλήθεια αγαπώ;»
είπα και συνέχισα να κολυμπάω και βούτηξα κάτω από το νερό, ψάχνοντας να βρω μία μία τις λέξεις ,
ακολουθώντας τα χνάρια της αγάπης.
Κόντεψα πολλές φορές να πνιγώ στα αλήθεια, βγήκα στην επιφάνεια να πάρω αέρα κι άλλες φορές άρχισα να ανατριχιάζω, τόσο κρύο ήταν το νερό.
Υπήρχαν στιγμές όμως που ένιωθα να δροσίζομαι, ένιωθα να με χαιδεύει απαλά αυτό το νερό, να κυλάει αβίαστα στην απεραντοσύνη της θάλασσας του νου, να με παρασέρνει.
Μη φοβηθείτε.
Κολυμπήστε παρέα μου κι εσείς, ψάξτε μαζί μου τη σημασία της αγάπης.
Μπορεί και να αξίζει το ταξίδι μας.
Κι αν καταφέρουμε να χαθούμε, τότε κερδίσαμε κάτι πολύτιμο.
ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΐΡΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου