τετρ-ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑ να σε κερδίσω..

Σου χτίζω σπίτι
κι εσύ το σκάς
και αλητεύεις σε άστεγες θεωρίες
με γνώμονα ευθυγραμμισμένης αλητείας
ένα χέρι που δείχνει Ορίζοντες Ατίθασου Εαυτού...

Σε ακολουθώ με βήμα που τρίζει,
μα σκορπίζεσαι σε πάρκα φυλλοβόλα...

Τρέχω..
μαζεύω ρινίσματα,
φύλλα και πέταλα
του Εαυτού σου...

Σε συναρμολογώ,
μα πάλι σε χάνω...

Αλήτης του δρόμου,
σαν στίχος της στιγμής,
να πίνεις χειμώνες με βότκα σκληρή,
που καίει τα λόγια σου,
που κυλά αυθάδικα στο αίμα
και κοροϊδεύει τη Λογική των Συμπερασμάτων...

Πως να σ' αγαπήσω παράλογα?..
Πως ν' αλλάξω μεθόδους?..

Μου είπαν οι παλιοί
σπίτι να χτίσω
Όνειρα να περιφρουρήσω με πείσμα,
μία καρδιά να κερδίσω Δική μου...

Τώρα δε μου φτάνει η Καρδιά σου,
αυτός ο Χαρταετός ο Λεύθερος Ίκαρος
που καίγεται Γυμνός στο Φως...

Θέλω το Βήμα σου που Αλητεύει,

που στραβοπατά σαν πίνεις Πανσέληνες Ευτυχίες,
που χορεύει ακόμη και στο Θάνατο επάνω...

Αλητεύεις..
σε βρήκα να τριγυρνάς γυμνή από Μνήμες
σε ένα Ναρκοπέδιο Επανάληψης Λαθών..

Πώς να σου μάθω ίσια περπατισιά
όταν στο 0 φιδίσια βαδίζεις?...
Ομόκεντρη έγινες
κι εγώ τετρ-Αγωνίστηκα να σε Κερδίσω...

Γκρεμίζομαι..
αυτό είναι Αγάπη..
Αφού με τόσα, δεν ήρθες...
θα έρθω εγώ..
στο εκεί σου..

Γκρεμίζομαι...
και αλητεύω στα στέκια σου..

Αλήτης γίνομαι
πρώτος του Κύκλου σου φονιάς του Εαυτού του...



με το Θάνατο Κέρδισα
μία Ζωή μαζί σου..




Αλητεύοντας.

Κάκια Παυλίδου