για την καρδια ενος ανεμου.

Στέκομαι απέναντι σου..Αντιμετώπισε με..
Μαγική στιγμή και σύγχυση.
Μάτια... συννεφιασμένα .... τα ίδια με τα μάτια μου..
Αλλά τεράστια και στάζουν μέλι ..απόψε δεν υπάρχουν παραλληλισμοί με τα μάτια σου,
Απόψε που το Πνεύμα σου ζήτα το δικό μου, φωτιά σε κάθε ανάσα .
Η τρέλα μετά!
Αρχή της καταστροφής.
Βογκητό του ανέμου. ...ίλιγγος πάνω σε κύμα,
Μαζί του ταξιδεύω πάνω σε αυτή την θάλασσα την γεμάτη φως.
Μαγική στιγμή και σύγχυση...
Υποκατάστατο στην λαχτάρα δεν έχει.
Γεύσεις, μυρωδιές, που μεταφέρεις από την αύρα σου.
Έτσι άκουσα, έτσι είναι!
Δεν θα σου δώσω τον αιώνιο παράδεισο .!
Είμαι μόνο εγώ!!!
Που δεν θέλω να λέω λόγια μεγάλα ,
αλλά να δώσω όλα στην αγάπη που νιώθω για σένα.
Δεν έχω τίποτα να προσφέρω, εκτός από τον εαυτό μου.!
Δεν έχω φτερά πια για να να σε πετάξουν στην ευτυχία
αλλά η καρδιά μου θα δώσει νόημα στη ζωή .
Αν ψάχνεις για τη θάλασσα,αν θέλεις να ανεβαίνεις στα κύματα...
Ακολουθα το βλέμμα μου..
τα μάτια μου θα σου δείχνουν το φως στον ορίζοντα..
τα χέρια μου θα γκρεμίσουν όλα τα εμπόδια!
και τα όπλα μου;
αγάπη ...στον αέρινο κόσμο σου.
Ζωή Σου γίνομαι..
Δίψα σου.Δίψα για ζωή!
Μαύρος ο ουρανός απειλητικά τα σύννεφα.. μαστίγιο στην καρδιά μου...
Ποτέ δεν αλλάζει το βράδυ, σ αυτη την υγρή πόλη..
θαμπό, κουρασμένο.
Μα ένας ψίθυρος από μακριά, διασχίζει το σκοτάδι.
Ένα χαμόγελο σου φτάνει τα βάθη της ψυχής μου!
Κοιτάζω τον ουρανό ... καθρέφτης είναι της ψυχής μου! .
Στο στήθος μου να φουσκώσει σε μια νέα τρέλα, ένα χαμόγελο, μια νέα πρόσκληση.
Κοίτα μέσα από τα παράθυρα , υπάρχει αναταραχή στη θάλασσα .
Κοίτα, υπάρχω μη μου σκοτεινιάζεις .
Έτσι είναι η αγάπη..
βραχνή κραυγή ενός βιολιού. ...που μαζί με το φως συνοδεύει το τραγούδι .
Τρελή μου σκέψη..Είσαι μεταξύ του "δεν" και το "αν"..
Είμαστε όμως εμείς... οι ίδιες ελπίδες τα ίδια όνειρα...
για σένα που έχω δώσει κάθε ανάσα, κάθε τι στον κόσμο!
Κοίτα ... δεν είναι αρκετά ;
Μικρές οι αποστάσεις, για τα μεγάλα όνειρα .
Υφάνε ένα αναστεναγμό .
Στην καρδιά μου για φαντασίωση....
και μη σταματήσεις ποτέ ..
να μου δίνεις την συγκίνηση που πεθαίνει.
την κούραση που αποσταθεροποιεί .!!!
Αναμονή για την ανατολή του ηλίου.
Το ρίγος!
Μια νέα πληγή έτοιμη να ανοίξει για τα όνειρά μου που δεν έχουν όρια και αριθμούς!

Βλέπεις; Ακούς;
Υπάρχει ένα λουλούδι που δεν έχουμε το θάρρος να το κόψουμε:
το λένε Ελπίδα.