χορος με σενα..

Πέταλα σκορπίζω ...περιμένω την αυγή και στο άνοιγμα των βλεφαρίδων υγρή βροχή.
Με το φεγγάρι...Με τα χέρια γεμάτα αστέρια
Και στα μαλλιά κορδέλες να πλέκονται τα όνειρα.
Χορός με μένα ενώ ταξιδεύω σε μονοπάτια κεντημένα με λεπτή μουσική .
Απόηχοι των σπασμών μιας καρδιάς που σταμάτησε να αναπνέει.
Κύκνειο άσμα στις άκρες ενός ποταμού,τραγουδώντας στον άνεμο μια τελευταία νότα πριν από το αύριο.
Εμποτισμένη σε συναισθήματα απεγνωσμένα,σαν το ελεύθερο νερό.
Μακριά κομμάτια των γραμμών και των λέξεων καταναλώνονται μέσα μου και κάνω τα μάτια μου ρωγμές.
Τα σπρώχνω να απομακρυνθούν πέρα από τα βουνά,προτού αρχίσουν κυνήγι για σουβενίρ την ψυχή μου!
Μπας και γλιτώσω το δρεπάνι του χρόνου.
Φυσώ ενώ προσπαθώ τον ήχο, τη μυρωδιά, την φωνή, μια ηχώ και το κρυστάλλινο γέλιο σου να φέρω στην μνήμη.
Πάντα ανυπόμονη...σαν μια μικρή ανάσα,σαν ψίθυρος της καρδιάς, αναζητώ τις πηγές σου!!
Αλλά τώρα που είσαι εδώ.... Μη με πας πίσω.
Κενό ....Φύγαν τα χελιδόνια νωρίς φέτος.
Το πρόσωπό μου στα χέρια σου,και η επιθυμία να εγκαταλείψω τα σπασμένα μου φτερά που είναι ραμμένα στην καμπύλη του πόνου μου .
Στρόβιλοι σκέψεις!
Σαν πεταλούδες στο κουκούλι από μετάξι.
Θα προσπαθήσω στα σκοτεινά να διαλύσω...
Αυταπάτες και την όποια διαίρεση της ψυχής.
Στο κορμί ,θα κρυσταλλώνουν τα χείλη σου ...
Ξανά και Ξανά και περισσότερο ...
Εδώ περιμένοντας την αυγή..υγρή δροσιά,δαίμονες και πάθη πίσω!
Το φως, θα λιώσει τον πάγο σου..
Το ξέρω!
Μαζεύω τα τελευταία κέρματα των ονείρων στην παλάμη του χεριού μου...
Τέλος, Αδυναμία, Εξάντληση.
Αργά και σιωπηλά ανάπαυση ζητώ... μπλεγμένη ζωή σε συρματοπλέγματα.
Κι ότι απόμεινε από τη σάρκα... καρφιά με ίχνη σκουριάς καρφώνω....
Θυσία... Στο βωμό μιας ιστορίας που τώρα διαλύεται!


Μένει μόνη της η ανάσα μου.....