Νάρκισσος και Ηχώ.

- Ποια είσαι εσύ που γελάς και κλαις μέσα στα φύλλα?
- Αχ μείνε!
- Αν σ' αρέσει η φωνή μου..
- ...........

-Χα χα χα..μιλάω..
 

- Χα χα χα...γελάω..
 

- Μα ποια είσαι?
- Ποιος είσαι?
 

- Με λένε Νάρκισσο. Νάρκισσο Μοναχό
- Κι εμένα Ηχώ..
 

- Είσ' όμορφη?
- Όμορφη..
 

- Ήθελα να δω τα μάτια σου
- Αχ τα μάτια σου..
 

- Τα χείλια σου
- Αχ τα χείλια σου..
 

- Πως το πες τ' όνομά σου?
- Τ' όνομά σου..
 

- Είπα Νάρκισσος
- Α, Νάρκισσος..
 

- Δεν είναι και τόσο όμορφο όνομα..
- Αχ, όμορφο όνομα..
 

- Λίγο φτωχό
- Εμένα Ηχώ..
 

- Θέλω να σε ρωτήσω Ηχώ  αν περνάει η στράτα εδώθε..
- Εδώθε..
 

- και που θα φτάσω αν την πάρω απ' εδώ να?
- Πουθενά..
 

- Πουθενά?
- Πουθενά
 

- Παράξενο. Τρεις μέρες περπατάω  και τώρα εσύ μου λες
πως σταματάει η στράτα  και πως άλλο δεν μπορώ να πάω?
- Εγώ σ' αγαπάω..
 

Είπες μ' αγαπάς?
- Μ' αγαπάς?
 

- Δεν είπα τέτοιο πράγμα εγώ
- Το πα εγώ!..
 

- Και που με ξέρεις? Εγώ δε σε ξέρω..
- Εγώ σε ξέρω!
 

- Εγώ σε ξέρω μοναχά απ' τη φωνή σου
- Άκουσα στα λαγκάδια τη φωνή σου..
 

- Χθες το βράδυ τραγούδησα μακρυά στις φτέρες
- Σ' άκουσα στις φτέρες..
 

- Είμαι πολύ λυπημένος..
- Λυπημένος?..
 

- Θέλω να βρω κάτι που να τ' αγαπάω..
- Εγώ το βρήκα..σ' αγαπάω..
 

- Κανείς δεν νοιώθει μέσα μου τι νοιώθω
- Εγώ σε νοιώθω..
 

- Ό,τι αγάπησα ως τώρα, το παράτησα. Το πιστεύεις?
Κράτησε τόσο λίγο. Τόσο λίγο!
- Τόσο λίγο..
 

- Έχω ένα μικρό δαίμονα μέσα μου  που τα γκρεμίζει όλα, σε μια στιγμή.
Ό,τι αγαπάω φτερουγίζει και φεύγει.
Ότι αγγίζω χάνεται. Γι αυτό τραγουδάω τη νύχτα...
- Σ' άκουσα τη νύχτα..
 

- ...θλιμμένα..
- Αχ να τραγούδαγες για μένα..

- Γι αυτό περπατάω τη μέρα, μέχρι να λυθούν τα γόνατά μου
και να πέσω καταγής.
- Αχ να σ' αγκάλιαζα στη Γης..
 

- Η πρώτη μου αγάπη ήταν ένα πουλί.
Μα σαν έμαθα το τραγούδι του το βαρέθηκα.
Ύστερα αγάπησα μιαν όμορφη  που η ομορφιά της μάραινε τα λουλούδια.
Μα σαν έγινε δικιά μου τη βαρέθηκα.
Έπειτα αγάπησα τα όμορφα λόγια,
τα νυχτιάτικα τραγούδια και τις κρυφές σκέψεις.
Μα κι εκείνα γρήγορα τα βαρέθηκα.
Πέρασα πάνω απ' όλα,
καλπάζοντας σαν να μουνα καβάλα, πάνω σ' ένα μανιασμένο άσπρο άλογο
που όλο έτρεχε και πουθενά δε στεκόταν,
να πάρω λίγη ανάσα και να βρω λίγη χαρά!
- Δεν υπάρχει χαρά..
 

- Αλίμονο  αν δεν υπάρχει χαρά για μένα..
- Ούτε για μένα..
 

- Γιατί όταν γελάω γελάς και όταν κλαίω κλαις?
- Πονάω όταν κλαις..
 

- Παράξενα εσύ συμπονάς τον ξένο πόνο..
- Πες μου τι χρώμα έχουν τα μάτια σου και τα μαλλιά σου?
- Σαν τα δικά σου..
 

- Κι η φωνή σου?
- Σαν τη δική σου..
 

 

- Εγώ δεν έχω ταίρι στον κόσμο να μου μοιάζει..
Με λένε Νάρκισσο. Νάρκισσο Μοναχό.
- Κι εμένα Ηχώ...

 ....

άγνωστος ο συγγραφέας.