-------------------
Έπιασε τα γέρικα χέρια της μάνας της και τα σκέπασε με τα δικά της.
«Πώς με λένε;» έκανε την αγωνιώδη ερώτηση.
«Θυμάσαι; Πες μου… με θυμάσαι;»
Περίμενε με κομμένη την ανάσα, θαρρείς κι από την απάντηση εξαρτιόταν η ύπαρξή της.
Η Χαρά ξερόγλειψε τα χείλη αργά.
«Ιφι… Ιφι…» ψέλλισε τέλος και τα δάκρυα κύλησαν απ’ τα μάτια της κόρης.
Δόξα τω Θεό...
Η μάνα της δεν την είχε ξεχάσει…
Σόφη Θεοδωρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου