Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Μοναξιά


Τι περίεργο πράγμα...
εγώ ανοίγω το παράθυρο να φύγει ο καπνός
και πάντα μα πάντα βρε αδελφέ  μπαίνει η μοναξιά..

Τι να της πεις τώρα;...
Φύγε;

Τόσο καιρό μιλάω με την απουσία εκείνης...
και τώρα που μπήκε έστω η μοναξιά  απρόσκλητα θα της πω εγώ να φύγει;





Κάτσε...
κάτσε να σου πω για κείνη που δεν έρχεται...
Να μου πεις για κείνους...

για κείνους που επισκέπτεσαι κάθε μερα ...κάθε νύχτα...
τους ανθρώπους σαν και μένα...
που μπορεί να είναι και  φίλοι μου..
άσχετα αν δεν τους ξέρω...
 Που έχασαν τον εαυτό τους κυνηγώντας  τα όνειρα...






Ποτάκι να βάλω;

Δε μου λες;
Είμαστε πολλοί;

Βρήκε κανένας τον δρόμο του;

Με σκέφτεται καθόλου;
Μήπως ξέρεις που είναι τώρα;

Γιατί δεν μιλάς;

Σε μένα έτυχε ρε γαμώτι μου...να έρθει η μουγκή μοναξιά;


Μουσική από...
"Erotikos fm 94.8 Θεσσαλονίκη"

14 σχόλια:

  1. μην περιμένεις απάντηση

    κι αν απαντήσει..μπορεί να είναι και παραπλανητική..

    για να σε δοκιμάσει
    ή
    να σε αποτελειώσει

    μην την εμπιστεύεσαι όταν απρόσκλητη μπαίνει
    έχει τον δικό της σκοπό,δόλιο πολλάκις

    μόνο όταν την επιλέγεις εσύ..
    μπορείς στα ίσα να συνδιαλλαγείς μαζί της
    να την αντιμετωπίσεις

    και να την νικήσεις...

    φιλί γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το ξέρω οτι εσύ περισσότερο απο τον καθένα καταλαβαίνεις την βουβή γλώσσα της....
      ανταπόδοση στο φιλί σου εις τριπλούν.
      :)

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος25/5/12 12:42 π.μ.

    Μου αρέσει η εσωτερική μου μοναξία και ηρεμία... μα πόσο σκληρή που φαντάζει στη πλοκή σου;;;;....

    Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως γιατί μιλάμε για διαφορετικές μοναξιές.....
      εσύ για την εσωτερική που προσφέρει ηρεμία
      και γω για αυτή της απώλειας και της αναζήτησης που πονάει...
      Αστέρια φιλιά στο καλοκαίρι σου...

      Διαγραφή
  3. τι όμορφο... ακόμα και η αγανάκτηση στο τέλος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όχι,,,δεν έτυχε σε σένα μόνο η βουβή μοναξιά...
    Υπάρχουν κι άλλοι μα δε μπορείς να φανταστείς,,,
    πόσο βουβά φωνάζουν!!!!
    !!!Φιλί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μη σε εκπλήξει καλέ μου το πόσο καλά ξέρω οτι υπάρχουν....
      έχω μάθει να ακούω τις βουβές φωνές.....
      Φιλιά....πολλά!!!

      Διαγραφή
  5. Απόψε κι εγώ θέλω να γράψω για την μοναξιά... Απίστευτη ταύτιση!! Έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ίσως γιατί όλοι μας έχουμε κάτι κοινό Lost Soul....
      ή ίσως γιατί εμείς οι ίδιοι της ανοίγουμε την πόρτα....
      Ευχαριστώ για το πέρασμα σου!
      :)

      Διαγραφή
  6. Γλυκιά καταστροφή - πικρή καταστροφή..τί σημασία έχει τελικά..Καλησπέρες ολικής..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έχεις δίκιο Όναρ ....τελικά τίποτα δεν έχει σημασία αν σ ανταμώσει....

      Διαγραφή
  7. εγω τώρα γιατι είναι σαν να σ' ακούω να φωνάζεις...;
    ή μήπως δεν είσαι εσυ; είναι η μοναξια σου;
    αυτο που λες μοναξια σου;

    καλησπέρα El Amor!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. οχι...δεν είμαι εγώ....
      είναι η χαρά που κουράστηκε να προσποιείται....
      Καλησπέρα Ταξιδευτή!:)

      Διαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.