τα καραβάνια των λησμονημένων.
Είναι που μες στα μάτια σου σαλεύουν
σκιές νεκρών μορφές αγαπημένων.
Είναι που μοιάζεις με ταξίδι στο αχανές.
Είναι που δρόμους άλλους φανερώνεις.
Είναι που κλείνεις τις καταπακτές
και στο καινούριο θαύμα ξημερώνεις.
Είναι που μες στο φέγγος σου αγρυπνώ
σα να πιστεύω πως υπάρχω ακόμα.
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα.
Ορέστης Αλεξάκης
Ένας μύθος λέει ότι αν δεν μπορείς να κοιμηθείς την νύχτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι επειδή είσαι ξύπνιος στο όνειρο κάποιου άλλου ...
"Είναι που μέσα σου βρίσκω και βρίσκω όλα αυτά που μου λείπουν"... αυτό μου λέει αυτό το όμορφο ποίημα που διαβάζω... και οι μύθος σου χαιδεύει τις σκέψεις μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ
Υ.Γ. Ωραίο κομμάτι :)
Δεν υπάρχει χώρος ή διάσταση που μπορεί
Διαγραφήακόμη και για μια στιγμή να με κάνει
να αισθάνομαι μακριά από σένα ...
Νομίζω οτι δεν θα μπορέσεις....απόψε.
Υ.Γ.Ολοκαύτωμα λέμε..:)
Είναι που τ'όνειρο δε φυλακίζεται γλυκειά μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚινείται,,,,Έρχεται,,,,Φεύγει,,,
Πηγαίνει σε άγνωστους δρόμους ακολουθώντας παράξενες διαδρομές,,,,
Το δικό του όνειρο να συναντήσει,,,,
Ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε πει....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνάντησα στον δρόμο έναν φτωχό ερωτευμένο νεαρό .
Το καπέλο του ήταν παλιό ... το πανωφόρι του φθαρμένο ... στα παπούτσια του έμπαινε νερό
και … στην ψυχή του τ' άστρα ...
Έτσι και γω μάτια μου ...
ακολουθώ τ' αστέρι μου....ακόμα.....
Φιλί στ όνειρο μας....:)