Καθαρσις

... ανέβηκα Ψηλά, θέλοντας να ξεΦύγω απ' Όλα
κι Ύστερα, φύγαν Όλα, κι αποΜείναμε οι δυό μας μόνο: εγώ, και η Σελήνη

«γιατί μού πήρες τη Χαρά;» Τη ρώτησα
«γιατί μού πήρες τη Χαρά;» Τής φώναξα
«ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΠΉΡΕΣ ΤΗ ΧΑΡΑ;» Τής ούρλιαξα

δεν Απαντούσε, και Κοιτούσε
με το Ουράνιό της Μάτι, Παγωμένο και Θανατερά Λευκό
σα να μού έλεγε «οκ, Γούσταρα, και σού την Πήρα
και Τώρα, τί; τί θα Μού κάνεις,
ε ανθρωπάκι, τιποτένιο, θλιβερό;»

και άπλωσα το δάχτυλο, και την συνέθλιψα
σαν μύγα αποχαυνωμένη και χοντρή,
να Μάθει, πόση Δύναμη μπορεί να κρύβει μέσα του ο άνθρωπος
πού έχει Πάθει.

Μιλτιαδης Σαρηγιαννιδης