Αν δείτε την αγάπη μου..
να της πείτε πως τα βράδια θα πετάω στα όνειρά της και θα σκορπίζω τη λάμψη των αστεριών στη ψυχή της.
Κάθε πανσέληνο θα σκαρφαλώνω στο χαμόγελό της και θα ταξιδεύω στα υγρά συναισθήματα των ματιών της.
Κάθε πανσέληνο θα σκαρφαλώνω στο χαμόγελό της και θα ταξιδεύω στα υγρά συναισθήματα των ματιών της.
Δεν θα έχει ανάσες μέχρι τότε.
Δεν έχει τίποτα.
Δεν έχει τίποτα.
Μόνο άκου τον ήχο της βροχής μωρό μου..
Σταμάτα για λίγο ... κάτι θέλει να σου πει ...
Μπορείς να καταλάβεις;
Μάλλον όχι.
Άκου όμως...
Ακόμη και τα σύννεφα βρυχώνται στο άκουσμα του ονόματος σου .... λες και βιώνουν και αυτά την απουσία σου.
Μπορείς να καταλάβεις;
Σίγουρα όχι ...
Γιατί έξω βρέχει δυνατά ...μέσα βουβά!
Μάτια μου..
Μην ξεχνάς, θα είμαι παράθυρο με θέα τα μάτια σου!
Αγαπημένη μου Βούλα θα στο ξαναπώ: μαγευτικές οι λέξεις σου..."αν δείτε την αγάπη μου να της πείτε"...πως εγώ εδώ θα μείνω γιά πάντα μαγεμένη στο πάγωμα του χρόνου κλειδωμένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιά γλυκιά καληνύχτα...:))
καληνυχτα Φωτεινη μου...πολυ ομορφο αυτο που ειπες..και αληθινό!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακριά ταξίδια κάναμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν ένα μοναχικό μονόπατη
Που δεν έχει γυρισμό
Απλός περπατάς
Πονάς κοιτώντας πίσω
Σαν μια ανάσα που κόβετε
Όταν σε αναζητά τα ποδιά
Πονάν
Ματώνουν αλλά ακόμα
Ζω
Σαν ένα λουλούδι μοναχικό
16/11/2008 7:48 μμ
Που δεν έχει γυρισμό ...
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο πονάει απο μόνη της η φράση!!!
Κι όμως ...
κάπου εκει στην στροφή...
εκεί θα είμαι..
θα περιμένω..
ίσως με δεις ξανά!
Καληνύχτα
Και αν σε δω πάλη δεν μπορώ να σε αγκιξο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα Χιλή σου την καρδιά σου
Δοσμένα σε άλλον σαν ναυάγιο
Παλιό ξεχασμένο
Δεν θα έρθω να σε βγάλω στον αφρό
Να Πάρις οξυγόνο
Να δεις το φως
Μένεις εκεί στο δικό σου ναυάγιο
Και εγώ ο δύτης που απλός
Σε κοιτώ σε εξερευνώ
Αλλά και πόθο τα μυστικά
Που έγιναν ναυάγια παλιά
Και το γυμνό κορμί σου
Να μου δοθεί να αναστηθεί
Σαν το οξυγόνο που όταν τελειώσει
να αφεθώ
Να χαθώ στα σκοτάδια
Της μοναξιάς μας
ΕΧΩ ΑΔΕΙΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ………….
17/11/2008 9:06 πμ
Η βροχή κιλά στο γυμνό κορμί της σκιάς σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα βρέχει και γουστάρω πόλη κάθε φορά που τα δάκρια του κοσμου πέφτουν στην πόλη μου .Είμαι τυχερός γιατί έχω μια στέγη κάτι που με καλύπτει σαν σιγουριά στην αβεβαιότητα μου .Κλεινό τα μάτια και σε αναζητώ στα βρόμικα από καιρό σοκάκια της πόλης μου ένα περίεργο ξέπλυμα ενός κορμιού από την σκέψη που μαραζώνει την ζωή σου .Γυμνή σε θαρρώ πως γυρνάς σε μια περίεργη πόλη με χρώματα περίεργα σαν κάθε τη ξεχωριστώ άγνωστο εσένα σε μένα .Ανοίγω τα μάτια και όλοι τρέχουν να πάνε στην γωνία τους ακόμα και ένας άστεγος ψαχνή την δικιά του γωνία .Βάζω μουσική από το νησί σου το νησί τον φαντασμάτων τον ξωτικών και τον πειρατών .Μια ζεστασιά από την έρημο της Λιβύης και μια κρυάδα από τα βουνά τα ιστορικά τα μυθικά .Ανάβω την πίπα μου και γεμίζω ένα ποτηράκι ρακή .Το πίνω μονορούφι κει τα σωθικά μου και κάθομαι στην πολυθρόνα μου .Η μουσική με φερνή κοντά σου με αγριεύει σαν την αγριεμένη θάλασσα και με στέλνει να σε αναζητήσω .Νοερά ………….έστω και έτσι στα σοκάκια σε κάθε γωνία .Γυμνή και η διό να παλεύουμε με την κάθε κινήσει του κορμιού μας σαν ένα καράβι στην αγριεμένη θάλασσα .Να φίλο την κάθε γωνία σου την κάθε δικιά μας στιγμή σαν να έρχεται η ζεστασιά της έρημου και να φερνή την λυσσά για μια στάλα νερό .Η μουσική χάνετε πίνω και άλλο τα οράματα είναι σαν την άλλη αίσθηση του κρυφού εαυτού μας .Ζούμε και ανεβαίνουμε η κατεβαίνουμε σε σκοτεινές γωνίες μας όταν η ανάσα σιωπά η βροχή μιλά και το κορμί χάνετε στην ψεύτικοι ύπαρξη σου .
Η μουσική σταματά
Η βροχή σταματά
Το κορμί παράλιοι σε έναν βάθη ύπνο
Ατελείωτη σιωπή
Τα όνειρα είναι μια μικρή ελπίδα σε κάθε σταγόνα νερού στην μεγάλη έρημο της ζωής μας ………………
Υποκλίνεται ένας αγράμματος …………..[ θα ήθελα να μου δινόσουν σαν μια στάλα νερού στην ατελείωτη έρημο ]……………..?
17/11/2008 7:43 μμ