Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης
Ο λύκος κοιτά
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει μπλεχτεί στα στενά
Μιας πόλης που καίγεται
Γεννά μίσος απληστία
Και απόλυτη μοναξιά
Ο λύκος
Παραπατά αγριεμένος πια
Μια σφαίρα κιλά σε κορμιά
Ο λύκος
Μυρίζει το αίμα που κιλά
Ξέρει πως καθένας
Βλέπει την ζωή
Σαν την δικιά του καμπούρα
Που θα κουβαλά
Ο λύκος
Περπατά μέσα στην φωτιά
Πολλές κουκούλες περνάν
Περνά δίπλα σαν μια σκιά
Και ωμός βλέπει αυτά που
Πόλη δεν θέλουν να δουν την αλήθεια τώρα
Πια ………….
Ο λύκος
Χάνετε μέσα στο πλιάτσικο
Που γίνεται πια …….
Ένα πέδη χάθηκε πια
Τη θα αλλάξει μάλλον
Θα το ξεχάσουν και αυτό
Οπός πολλά που σημάδεψαν κάθε
Γωνία της γης που πονά
Ο λύκος
Σκέφτεται και χάνετε ………….ξανά
9/12/2008 5:24 μμ
Στα δεκαπέντε σου χρόνια ψάχνεις ένα όραμα,
ΑπάντησηΔιαγραφήένα όνειρο να κρατήσεις στα χέρια,
μια ελπίδα να σου δώσει φτερά.
Και ένα αύριο γεμάτο χαμόγελα.
Που να ακουμπήσεις τον ίσκιο σου όταν γύρω σου όλα μοιάζουν σαθρά και άδεια.
Ποιος θα κοιμίσει τους φόβους σου όταν χαμηλώνουν το φως σου.
Λυπάμαι που ζω σ'ένα κόσμο που κυριαρχεί η εξουσία και το χρήμα,
χαμένα ιδανικά και βαριές καρέκλες...
Κάποιος πρέπει να τους σταματήσει.
Κάποιος πρέπει να βάλει ένα τέλος στην κοροιδία τους.
Και αυτός ο κάποιος είμαστε όλοι εμείς
Ολοι οι .... μεγαλύτεροι λέμε "πριν δεκα πεντε χρονια εκανα αυτό ή εκεινο " .Αλλοι καναν κατι μεγάλο και άλλοι κατι μικρο . Μετά απαντάμε στον εαυτό μας "πως περασαν 15 χρονια βρε αδελφέ μου ? Σαν νερο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως γι αυτό το παιδί Δεκαπεντε χρονια ειναι ολη του η ζωη . Αυτή που εμεις του αφησαμε να εχει
Θα το ξεχάσουν και αυτό
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως πολλά που σημάδεψαν κάθε
Γωνία της γης που πονά ..
ΣΥΜΦΩΝΩ!!
Στα δεκαπέντε σου χρόνια δεν ψάχνεις, ζεις την κάθε στιγμή το κάθε λεπτό,πιστεύεις πως σου ανήκει ο κόσμος,πως τα ξέρεις όλα,πως πως πως!Μια υπέροχη οδυνηρή ηλικία που περνά και γίνεσαι οτι γίναμε εμείς οι γονείς μας οι παπουδες μας!Πικρή αλήθεια μα την ζωη είναι όμορφη με τις χιλιάδες μικρές χαρές και άλλες τόσες πίκρες!Αξιζει όμως να την ζήσουμε,έστω κι αν βολευτήκαμε.Επανάσταση;αλλαγή; ποιος θα την κάνει Αναστασία;Εμείς οι βολεμένοι γενιά;Μάνο οι νέοι μπορούν και θέλουν να παλέψουν,εμείς φοβόμαστε μη χάσουμε αυτά που ήδη έχουμε..Κρίμα ομως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα 15 σου έφυγες.. Μα όλο αυτό το αλαλουμ που ακολούθησε είμαι σίγουρη πως δεν το ήθελες.
ΑπάντησηΔιαγραφήτρελέ μου..τραγικό γεγονός ο χαμός μιας ζωής,ακόμη πιο τραγικός ενός παιδιού..
ΑπάντησηΔιαγραφήομως το ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ..δεν το δέχομαι,γιατί εμείς είμαστε που σε λίγες μέρες θα ξεχάσουμε,εμείς είμαστε που δεν κατεβήκαμε να πάρουμε την θέση αυτόν τον ((άμυαλων)) παιδιών...
Εμείς οι ((λογικοί)) ενήλικες που πολεμάμε το κατεστημένο πίσω απο την σιγουριά μιας κλειστής πόρτας!
Και πες μου εσύ έναν που δεν σφάλισε το αμάξι του απο φόβο μη του το καταστρέψουν πες μου ποιος άφησε την σιγουριά του σπιτιού του και πήγε στο κέντρο,πες μου τι θα κάναμε χωρίς αυτά τα 15..16..17..18..19..20..άχρονα;
Θα μας ταρακουνούσε κάτι;
Ίσως να έγινε αυτό που μας έλειπε!
Μας έλειπε ενας νεκρός για να ξυπνήσουμε...
Και τώρα;
τι;
Ας δούμε την επόμενη μέρα...
θα ξεχάσουμε η θα συνεχίσουμε την επανάσταση;
Εγώ αμφιβάλω!!
Τραγικό δεν είναι;
jacki μου Καλημέρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς έτσι!!
Όπως σίγουρα δεν θα ήθελε να φύγει ...
είχε τόσα πολλά να ζήση!
Τουλάχιστον να μη πάει άδικα ο χαμός του και να αλλάξει κατι σ αυτόν τον τόπο..
αν και νομίζω οτι το κακό είναι γενικό...
Η παγκοσμιοποίηση μάλλον κακό μας έκανε!!!
Ρωτήστε τους γονείς,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί ξέρουν να σας πουν...
Αυτοι το βιώνουν τώρα.
Σε μας, μια "μαυρη είδηση"που στο μέλλον θα την σκεπάσει μια καινούργια...
Σε αυτούς,θα μείνει ξεσκέπαστη...
αυτο υποστηρίζω Αδαμ και γω...επαναστάτες του καναπέ γίναμε και κάθε καινούρια είδηση μας κάνει να ξεχνάμε την προηγούμενη...Λυπηρό,αλλα μόνο οι γονείς μπορούν να νιώσουν την απώλεια...πραγματικα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήεπαναστάτες μέχρι το ξημέρωμα και μετά, υπόδουλη στην καθημερινότητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήσιγά σιγά ξεχνάμε, για να θυμόμαστε μερικές στιγμές αυτόν τον πόνο... που προκαλεί...
καλησπέρα
καλημερα προφήτη,ευχαριστώ για το πέρασμα σου και σωστά τα λόγια σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαυτο ας πούμε ενα μεγάλο ευχαριστώ σ'αυτα τα παιδιά που έχουν το κουράγιο και ανασηκώνουν το κεφάλι στην εξουσία!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ!!
Βούλα μου καλησπέρα...Καλώς σε βρήκα...Πολύ όμορφη η ανάρτηση-αφιέρωμα στον μικρό Αλέξη...Τα ίδια συναισθήματα μοιράζομαι κι εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και σε ευχαριστώ...
Καλό σου απόγευμα...
Artanis
ΑπάντησηΔιαγραφήη χαρά ειναι δικιά μου που σε βρήκα..θαυμάζω τα άτομα που αγωνίζονται πραγματικά για το ιδανικό τους και οχι μόνο με λογία αλλά με πράξεις!!!Καλό σου βράδυ..
ενα παιδακι εισαι στα 15 σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήενα παιδακι...
ακομα δεν ξερεις πολλα...
ειμαι τοσο λυπημενη που χαθηκε αυτη η ψυχουλα τοσο μα τοσο αδικα!
σε φιλω γλυκια μου!!!
Μικρη μου νεράιδα..
ΑπάντησηΔιαγραφήολοι νομίζω λυπόμαστε..
ειναι τραγικό,μα πιο τραγική ειναι η αντιμετώπιση και η εκμεταλλευσει του χαμού του!
Λυπηρό και άδικο!