Ούρλιαξα ξανά στον άνεμο.
Πώς μπορεί μια σκέψη να είναι τόσο βίαιη!
Υπάρχει χρόνος για να καταλάβω ...;
Υπάρχει χρονική στιγμή που
Η ΙΣΤΟΡΙΑ .... γίνεται μια ιστορία ...;;;;;;;;;;;;;;;;;
Καταλήξαμε ένα βιβλίο που δεν τυπώθηκε ποτέ ....
ένα βιβλίο με αναμνήσεις ... ....
Αλλά γιατί πονάει; ...όταν χτύπησες μία....γιατί να εξακολουθείς να με αγγίζεις ...
να νιώθω ;
Θα υπάρχει χρόνος να επιστρέψει το χαμόγελο ...;
Δεν λυπάμαι όμως για τίποτα!
Η καταιγίδα είναι ακόμη εδώ..
Μόνο για λίγο, ησύχασε.
Σαν να κοιμόταν.
Με τα μάτια κλειστά.
Κι η νύχτα απλώθηκε.
Μια απαλή κουβέρτα.
Μαύρη.
ΧΩΡΙΣ σχέδια. ΧΩΡΙΣ αστέρια.
Και μετά;;; Ξανά!!!!!Ξανά...Ξανά....
Τα πάντα ανάστατα . Όλα με ένα τράνταγμα.
Για μένα μια έκπληξη.
Και είχα νομίσει πως άντεχα.
Αρκετά όμως; Η απλώς έδινα υποσχέσεις;
Αυτή η καταιγίδα θα με σκοτώσει..να το θυμάσαι.
Κάποιος να με βοηθήσει...να βρω τη διαδρομή.
Λόγος και ένστικτο....
πόσο συχνά συγκρούονται.
Υπάρχει όμως πάντα κάποιος που κλαίει...
Τώρα...............
Σε μία ώρα..............
Σε μία ημέρα...............
Η βροχή δεν τελειώνει ποτέ... μη μου κλαις.
Τα δάκρυα δεν ποτίζουν λουλούδια.
Τα μαραίνουν.
Πολύ μικρή η όαση στην έρημο.
Και ο ήλιος τα καίει όλα..μόνο η μνήμη παραμένει.
Είναι ανώφελο να αναζητώ άγκυρες. Δεν υπάρχουν.
Υπάρχει πάντα ένα τελευταίο βήμα, το ένα..το θανατηφόρο.
Της μη επιστροφής.
Μια νέα ευτυχία ... δεν προσπάθησα να βρω ...και...
Τελικά εξαφανίστηκα ...
Σπαράχτηκα ...
Όπως και οι σκέψεις μου ... ...
Η καρδιά μου ...
Εκούσια ή ακούσια ...
Δεν ενδιαφέρομαι ...
Το ήξερα από την αρχή ...
Τώρα ... .. ..
Δεν θέλω τίποτα από σένα ...
Τώρα ...
Θέλω μόνο να είσαι ευτυχισμένος ...
Ετσι και γω
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιχα νομισει πως αντεχα..
Και τωρα που κατεστρεψα τον εαυτο μου...τώρα τι..;
"oυρλιάζοντας στον άνεμο"..."βίαιη σκέψη"..."κι είχα νομίσει πως άντεχα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήκι όμως...ποτέ δεν ξέρεις πόσο μακριά μπορεί να σε πάει η αντοχή όταν η φωνή της καρδιάς είναι τόσο δυνατή...
ζωγράφισες πάλι Βούλα μου!...ένα όμορφο Σαββατοκύριακο:)
Ούρλιαξα ξανά στον άνεμο.
ΑπάντησηΔιαγραφή...
Είναι ανώφελο να αναζητώ άγκυρες. Δεν υπάρχουν.
Υπάρχει πάντα ένα τελευταίο βήμα, το ένα.. το θανατηφόρο.
...
Της μη επιστροφής.
και τώρα; δε ψάχνεις πια για εκείνον... ένα πείσμα ήταν... μια φλόγα που τώρα έσβησε...;
ένα τελεύταιο βήμα... της μη επιστροφής... στο όνομα του "αντίο" ;
Η αγάπη δεν γνωρίζει απόσταση
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν φορά παρωπίδες του xρονου.......
είναι χωρίς λόγο, χωρίς κανόνες...
ετσι ζω για να θυμάμαι!
ευχαριστώ γλυκεία Φωτεινή μου...καλο Σ/Κ.και σε σένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο άνεμος παίρνει το χέρι της Ελπίδας
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν το φεγγάρι φιλάει τα πόδια μου...
το αύριο θα με βρει να είμαι μόνη.
Μέτα την επόμενη μαχαιριά σου...
Τελευταίο βήμα, το ένα.. το θανατηφόρο.
Δρόμοι που βαδίσαμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήόνειρα που κρατήσαμε,
χέρια που σμίξαμε
και ύστερα το καινό....μη μου κλαις,
δεν στεγνώνουν τα δάκρυα στον άνεμο της φυγής....
''μονο η μνημη παραμενει..''
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι ειναι. αυτη σβηνει μονο οταν θα σβησουμε εμεις.δυστυχως, σολη μας την ζωη,θα μας βασανιζουν οι αναμνησεις. καλες η κακες.
καλη σου νυχτα
τελικά οι αντοχές μας είναι πολύ περισσότερες απ' όσες νομίζουμε. κάποια στιγμή γίνονται όλα μνήμες, αλλά εξακολουθούν να πονάνε. και τότε οι αντοχές για το τώρα μας μειώνονται...
ΑπάντησηΔιαγραφήμα γίνεται κάτι κι επανέρχονται ξανά. μέχρι...
...μέχρι την επόμενη φορά που θα νιώθουμε να λυγίζουμε...
φιλιά βρόχινα μάτια μου...
"Κάποιος να με βοηθήσει να βρω τη διαδρομή"στη δίνη του έρωτα όλοι χανόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΟΡΙΤΣΑΡΑ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ
''Καταλήξαμε ένα βιβλίο που δεν τυπώθηκε ποτε''
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χειρόγραφα...είναι πιο σημαντικά.
Καλό βράδυ
Anastasia !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήanisixi !!!
Νεράιδα της βροχής !!!!
ΦΟΥΛΗ !!!!!
Tonia !!!
.....
ευχαριστώ για τα σχόλια σας.
Είναι χαρά μου να σας διαβάζω αν και μερικές φορές λόγο χρόνου δεν προλαβαίνω να απαντάω στην κάθε μια χωριστά!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήeinai apisteuto merikes fores poso makria mporei na einai merikoi anthrwpoi kai akoam ki apo kei na exoun th dunamh na mas plhgwnoun...
ΑπάντησηΔιαγραφή